• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

باقیات الصالحات

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه:باقیات الصالحات، اعمال صالح،فزند صالح،نمازشب.
پرسش :منظور از باقیات الصالحات چیست؟
پاسخ :



باقیات صالحات از مسائل مهمی است که قرآن نیز در دو آیه بر آن تأکید کرده است:«وَ یَزِیدُ اللَّهُ الَّذِینَ اهْتَدَوْاْ هُدًی وَ الْبَاقِیَاتُ الصَّالِحَاتُ خَیرْ عِندَ رَبِّکَ ثَوَابًا وَ خَیرْ مَّرَدًّا»
[۱] سوره مریم/۱۹، آیه۷۶    :«و خدا هدایت یافتگان را بر هدایت می‌افزاید و اعمال صالحی که (اجرش نعمت) ابدی است نزد پروردگار تو بهتر (از مال و جاه فانی دنیا) است هم از جهت ثواب الهی و هم از جهت حسن عاقبت اخروی».
؛ « الْمالُ وَ الْبَنُونَ زینَةُ الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ الْباقِیاتُ الصَّالِحاتُ خَیْرٌ عِنْدَ رَبِّکَ ثَواباً وَ خَیْرٌ أَمَلاً».
[۲] سوره کهف/۱۸، آیه۴۶    :«مال و فرزندان، آرایش و زیور زندگی دنیا هستند، ولی اعمال شایسته پایدار نزد پروردگارت از جهت پاداش بهتر و از لحاظ امید داشتن به آنها نیکوتر است».
قطعا باقیات صالحات از موضوعات مهمی بوده که برای لزوم تلاش در کسب آن، روایات بسیاری وجود دارد و حتی در روایتی از باقیات صالحات تعبیر به گنج شده است که گنج واقعی برای انسان، همین می‌تواند باشد:« امام صادق (علیه السلام) فرمود:خدای عز و جل به موسی فرمود:در شب و روز مرا بسیار یاد کن و هنگام ذکر من خاشع باش، و به هنگام بلا شکیبا باش، و پیش ذکر من آسوده باش و مرا پرستش کن و چیزی را شریک من قرار مده، بازگشت همه به سوی من است، ای موسی مرا (برای روز درماندگی) ذخیره خود ساز، و گنج (باقیات صالحات) کردارهای شایسته و پاینده خود را به من بسپار».
[۳] فیض کاشانی، محمد محسن، الوافی، ج ۹، ص ۱۴۴۳، کتابخانه امام أمیر المؤمنین علی(ع)، اصفهان، چاپ اول، ۱۴۰۶ق.



اما در تعریف و بیان این اصطلاح دو نوع تعریف وجود دارد:

۲.۱ - تعریف اول

«باقیات صالحات؛ اعمال صالحی است که نزد خدا محفوظ می‌ماند و باعث شکر و اجر عظیم خداوند می‌شود».
بنابر این تعریف، باقیات صالحات اعمال صالحی هستند که انسان در دنیا انجام داده و در آخرت ثمره‌اش را می‌بیند. طبق این تعریف می‌توان در وجه تسمیه این اصطلاح گفت:«اعمال انسان، برای انسان نزد خدا محفوظ است و این را صریح قرآن فرموده. پس اعمال آدمی برای آدمی باقی می‌ماند و از آن به باقیات یاد می‌شود. حال اگر آن عمل صالح باشد باقیات صالحات خواهد بود، و این‌گونه اعمال نزد خدا ثواب بهتری دارد، چون خدای تعالی در قبال آن به هر کس که آن‌را انجام دهد پاداش خیر می‌دهد و نیز نزد خدا بهترین آرزو را متضمن است».

۲.۲ - تعریف دوم

تعریفی محدودتر از تعریف پیشین نیز وجود داشته و مصادیق آن نیز خاص‌تر از معنای اول می‌باشد؛ بنابر این تفسیر، باقیات صالحات، هر فکر و ایده و گفتار و کردار صالح و شایسته‌ای است که طبعاً باقی می‌ماند و اثرات و برکاتش در اختیار افراد و جوامع قرار می‌گیرد. به بیان دیگر، بعد از مرگ نیز خیر شخص باقی مانده و قابلیت افزایش و خیر رسانی به مرده را نیز دارد.


بنابر معنای اول؛ موارد و مصادیق باقیات صالحات بسیار گسترده می‌باشد و اعمال بسیاری را در بر می‌گیرد. در روایات و سخن اندیشمندان دینی نیز مصادیق گوناگونی برای باقیات صالحات ذکر شده است که البته هیچ‌کدام در مقام بیان حصر این اصطلاح در معنای مورد نظر خود نبوده‌اند؛ لذا می‌توان مفهوم وسیعی برای این اصطلاح در نظر گرفت. در این‌جا تعدادی از مصادیق باقیات صالحات را بر اساس روایات و کلام بزرگان بر می‌شمریم:

۳.۱ - ذکر گفتن

« امام باقر (علیه السلام) فرمود: رسول خدا (صلی الله علیه وآله) از کنار مردی عبور می‌کرد که در باغش درخت می‌کاشت. ‌پس آن‌حضرت(صلی الله علیه وآله) در کنارش ایستاد و فرمود:تو را راهنمائی نکنم بر کاشتن درختی که ریشه‌اش پا برجاتر و میوه‌هایش زودرس‌تر و بهتر و پاینده‌تر باشد؟ عرض کرد:چرا مرا رهنمائی فرما ای رسول خدا، فرمود:چون بامداد کنی و شام کنی بگو:«سبحان اللَّه و الحمد للَّه و لا اله الا اللَّه و اللَّه اکبر»؛ زیرا اگر آن‌را بگویی به شماره هر تسبیحه‌ای ده درخت در بهشت داری (که هر درختی از آنها یکنوع) از انواع میوه‌ها (می‌دهد) و آنها از (باقیات صالحات) است».
در این روایت اگرچه تعدادی از ذکرها بیان شده است، ولی می‌توان این استنباط را داشت که هر ذکری که در آن یاد خداوند و حمد و ثنای او وجود داشته باشد، می‌تواند مصداقی از باقیات‌ صالحات قرار گیرد.

۳.۲ - نماز خواندن

«امام صادق(علیه السلام):باقیات صالحات همان نماز شب و دعای سحر است».
«راوی از امام صادق(علیه السلام) در مورد باقیات صالحات پرسید، ایشان فرمود:باقیات صالحات همان نماز است؛ پس بر انجام آن مراقبت کن...».

۳.۳ - محبت اهل بیت

در برخی از روایات نیز محبت اهل بیت به عنوان باقیات صالحات شمرده شده است:«امام صادق(علیه السلام) به حصین بن عبد الرحمن فرمود:محبت ما اهل بیت را کوچک مشمار که آن از باقیات صالحات است». «ابوبصیر می‌گوید:امام صادق(علیه السلام) در بیان باقیات صالحات فرمودند که همان ائمه اطهار می‌باشند».
[۱۲] دیلمی، حسن بن محمد، غرر الأخبار و درر الآثار فی مناقب أبی الأئمة الأطهار(ع)، محقق و مصحح:ضیغم، اسماعیل، ص ۱۸۱، دلیل ما، قم، چاپ اول، ۱۴۲۷ق.


۳.۴ - موارد دیگر

معانی کلی دیگری نیز در ضمن معنای باقیات صالحات ذکر شده است:«باقیات صالحات همان علم و عمل درست است و این دو بهتر از مال و مقام هستند؛ زیرا نفع این دو دائمی و باقی می‌باشد اما مال و مقام، از بین می‌روند».
[۱۳] مغنیه، محمد جواد، تفسیر الکاشف، ج ۵، ص ۱۹۶، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ اول، ۱۴۲۴ق.

«(در بیان باقیات صالحات).... بالاترین درجه ثواب، تفکر در معرفت و شناخت خداوند و در کس محبت او می‌باشد؛ زمانی که انسان می‌گوید سبحان اللّه همانا به دست آورده که خداوند از هر چیزی که شایسته او نیست، منزه می‌باشد و این سعادت بزرگ برای انسان است». « نمازهای پنج‌گانه ، اعمال حج ، روزه ماه رمضان و... ذیل باقیات صالحات قرار می‌گیرند».
[۱۵] بیضاوی، عبدالله بن عمر، أنوار التنزیل و أسرار التأویل، تحقیق:المرعشلی‌، محمد عبد الرحمن، ج ۳، ص ۲۸۳، دار احیاء التراث العربی، بیروت، چاپ اول، ۱۴۱۸ق.

اینها موارد و مصادیقی بودند که در احادیث و تفاسیر برای باقیات صالحات به معنای اول، ذکر شده‌اند اما همان‌گونه که گفته شد اینها در مقام حصر نبوده و تنها ذکر مصداق می‌باشد و این اصطلاح می‌تواند دایره بسیار وسیعی را در بر بگیرد.


معنای دوم باقیات صالحات خاص‌تر می‌باشد و طبیعتاً مصادیق کمتری را نیز در بر می‌گیرد. در روایات، اگر چه برای خصوص این نوع از مصادیق، عبارت باقیات صالحات ذکر نشده، اما در میان عوام و خواص این اصطلاح رواج بسیاری داشته و حتی گاه کلمه باقیات صالحات تنها در همین معنا استفاده می‌شود. حال مصادیقی که در روایات ذکر شده و می‌توان آنها را ذیل این معنا دانست از این قرار است:
«امام صادق(علیه السلام):اجر و پاداشی انسان را (پس از مرگ) دنبال نمی‌کند مگر سه خصلت:
۱. صدقه جاریه‌ ای که پس از مردن شخص نیز جریان داشته باشد و این صدقه حتی اگر تا روز قیامت هم باقی باشد، پاداشش به آن شخص می‌رسد. صدقه و خیراتی که وقف نموده که به ارث وارث نیز نرسد.
۲. روش خیر و سیره هدایت کننده‌ای که ایجاد کرده و خود به آن عمل می‌نموده و دیگران هم پس از آن به آن عمل می‌نمایند.
۳. فرزند صالحی که برای او استغفار نماید».
«امام صادق(علیه السلام) فرمود:شش خصلت است که مؤمن بعد از مردن از آنها بهره‌مند می‌گردد ۱. فرزند صالحی که برای او استغفار نماید.۲. قرآنی که از خود به یادگار گذاشته و پس از مرگش خوانده می‌شود. ۳. چاه آبی که حفر کرده و در اختیار مردم گذاشته است. ۴. درختی که غرس کرده. ۵. آبی که به جریان انداخته و وقف کرده. ۶. روش نیکویی که پس از مرگش مردم به آن عمل می‌کنند.». روایات دیگری نیز وجود دارند که این معانی را ذکر کرده‌اند.


۱. سوره مریم/۱۹، آیه۷۶    :«و خدا هدایت یافتگان را بر هدایت می‌افزاید و اعمال صالحی که (اجرش نعمت) ابدی است نزد پروردگار تو بهتر (از مال و جاه فانی دنیا) است هم از جهت ثواب الهی و هم از جهت حسن عاقبت اخروی».
۲. سوره کهف/۱۸، آیه۴۶    :«مال و فرزندان، آرایش و زیور زندگی دنیا هستند، ولی اعمال شایسته پایدار نزد پروردگارت از جهت پاداش بهتر و از لحاظ امید داشتن به آنها نیکوتر است».
۳. فیض کاشانی، محمد محسن، الوافی، ج ۹، ص ۱۴۴۳، کتابخانه امام أمیر المؤمنین علی(ع)، اصفهان، چاپ اول، ۱۴۰۶ق.
۴. طباطبایی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج ۱۴، ص ۱۰۲، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ پنجم، ۱۴۱۷ق.    
۵. طباطبایی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج ‌۱۳، ص ۳۱۹، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ پنجم، ۱۴۱۷ق.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج ۱۲، ص ۴۴۶، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ اول، ۱۳۷۴ش.    
۷. ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، محقق و مصحح:فارس صاحب الجوائب، احمد، ج ۱۴، ص ۸۰، دار صادر، بیروت، چاپ سوم، ۱۴۱۴ق.    
۸. کلینی، محمد بن یعقوب، الاصول من الکافی، محقق و مصحح:غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج ۲، ص ۵۰۶، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق.    
۹. قطب الدین راوندی، سعید بن عبداللّٰه، فقه القرآن، محقق و مصحح:حسینی‌، سید احمد، ج ۱، ص ۱۲۹، کتابخانه آیة الله مرعشی نجفی، قم، چاپ دوم، ۱۴۰۵ق.    
۱۰. عیاشی، محمد بن مسعود، التفسیر، محقق و مصحح:رسولی محلاتی، هاشم، ج ۲، ص ۳۲۷، المطبعة العلمیة، تهران، چاپ اول، ۱۳۸۰ق.    
۱۱. ابن شهر آشوب مازندرانی، مناقب آل أبی طالب علیهم السلام، ج ۳، ص ۳۴۳.    
۱۲. دیلمی، حسن بن محمد، غرر الأخبار و درر الآثار فی مناقب أبی الأئمة الأطهار(ع)، محقق و مصحح:ضیغم، اسماعیل، ص ۱۸۱، دلیل ما، قم، چاپ اول، ۱۴۲۷ق.
۱۳. مغنیه، محمد جواد، تفسیر الکاشف، ج ۵، ص ۱۹۶، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ اول، ۱۴۲۴ق.
۱۴. فخرالدین رازی، ابوعبدالله محمد بن عمر، مفاتیح الغیب، ج ۲۱، ص ۴۶۸، دار احیاء التراث العربی، بیروت، چاپ سوم، ۱۴۲۰ق.    
۱۵. بیضاوی، عبدالله بن عمر، أنوار التنزیل و أسرار التأویل، تحقیق:المرعشلی‌، محمد عبد الرحمن، ج ۳، ص ۲۸۳، دار احیاء التراث العربی، بیروت، چاپ اول، ۱۴۱۸ق.
۱۶. ابن ابی جمهور احسایی، محمد بن علی، عوالی اللئالی العزیزیة، ج ۳، ص ۲۶۰، دار سید الشهداء للنشر، قم، چاپ اول، ۱۴۰۵ق.    
۱۷. شیخ صدوق، الخصال، محقق و مصحح:غفاری، علی اکبر، ج ۱، ص ۳۲۳، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ اول، ۱۳۶۲ش.    
۱۸. مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج ۶۸، ص ۲۵۷، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق.    



پایگاه اسلام کوئست    






جعبه ابزار