اصحاب أخدود
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: اصحاب اخدود.
پرسش: اصحاب اخدود چه كسانى بودند؟
پاسخ: قبل از
اسلام گروهی از مردم نجران در
جزیرة العرب به
مسیحیت (
دین بر حق آن عصر) گرویده بودند. حاکم و پادشاه
یمن که «
ذونواس حمیری» نام داشت،از این مسئله خشمگین شده، دستور داد گودالی
حفر کنند و در آن
آتش بیفروزند، آن‌گاه
مسیحیان را مجبور کرد یا از آیین خود دست بردارند و یا خود را در آتش بیندازند، تعدادی از آنان بر
دین خود اصرار کردند و به آتش درآمدند.
در
سوره بروج، از اصحاب اخدود یاد شده است.
«اخدود» به معنای «گودال» است.
قبل از
اسلام گروهی از مردم نجران در
جزیرة العرب به
مسیحیت (
دین بر حق آن عصر) گرویده بودند. حاکم و پادشاه
یمن که «
ذونواس حمیری» نام داشت،
از این مسئله خشمگین شده، دستور داد گودالی
حفر کنند و در آن
آتش بیفروزند، آن‌گاه
مسیحیان را مجبور کرد یا از آیین خود دست بردارند و یا خود را در آتش بیندازند، تعدادی از آنان بر
دین خود اصرار کردند و به آتش درآمدند.
امام باقر (علیه‌السلام) فرمود: (پس از
حضرت عیسی (علیه‌السلام) نیز
انبیا و اولیایی مأمور
تبلیغ آیین مسیحیت شدند؛ مانند
خالد بن سنان العبسی، و روایاتی صحیحه‌ای که دلالت دارند در این فاصلة، نبی و
عالمی نبوده، مراد نبی و
عالم ظاهر است؛ یعنی
نبوت خفی داشته‌اند؛)
«روزی اسقف نجران به حضور
امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) رسید و درباره اصحاب اخدود سخن به میان آمد،
حضرت علی (علیه‌السلام) فرمود: «خداوند
پیامبر حبشی را بر قومش فرستاده، آن
قوم ایمان نیاوردند و با او جنگیدند و جمعی از اصحابش را کشته و بقیه را اسیر کردند. آن‌گاه گودالی بزرگ را پر از آتش کردند و گفتند: هر کس که پیرو دین ماست، کنار برود و هر کس پیرو دین این پیامبر است، باید به آتش درآید. همه پیروان آن پیامبر خود را به آتش‌انداختند. یکی از آن‌ها زنی بود که نوزادی یک ماهه در
آغوش داشت و از آتش می‌ترسید. فرزندش به سخن آمد و گفت: «به درون آتش برو. او خود و فرزندش را به آتش انداخت.
[ازاین‌رو
] به آن‌ها اصحاب اخدود می‌گویند».
اما منظور از اصحاب اخدود، کدام‌یک از این دو گروه
ظالم و
مظلوم است؟
علامه طباطبایی می‌گوید: «مراد از اصحاب اخدود، ظالمان هستند که
مؤمنان را سوزاندند و خود در اطراف گودال، شاهد سوختن آن‌ها بودند؛ اما بعضی گفته‌اند مراد مؤمنان است که این قول ضعیف است».
دو قول دیگر نیز درباره اصحاب اخدود وجود دارد که عبارت است از:
اصحاب اخدود در
شام بوده‌اند و پادشاه ظالم آن‌ها «
انطیا خوس» رومی بوده است؛
اصحاب اخدود در
فارس در زمان
بخت النصر بوده‌اند.
۱. در راه
حق پایداری و مقاومت باید کرد؛ حتی اگر به قیمت جان تمام شود؛
۲. در هر صورت
انسان دنیا را ترک خواهد کرد؛ ولی جاودانگی، در جان دادن در راه
حق است.
سایت اندیشه قم، برگرفته از مقاله «اصحاب اخدود»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۱۰/۱۴.
