• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

أعطی و اتی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه: أعطی، بذل ، احسان ، اتی، عطا کردن.
پرسش: تفاوت «أعطی» و «آتی» در چیست؟
پاسخ:



«أعطی» و «إعطاء» از ریشۀ «عَطو»، به معنای دادن چیزی به دیگری،
[۱] بستانی، فؤاد افرام، مهیار، رضا، فرهنگ ابجدی عربی ـ فارسی، ص ۹۷، انتشارات اسلامی، تهران، چاپ دوم، ۱۳۷۵ش.
گرفتن و به یکدیگر بخشیدن،
[۲] . راغب اصفهانی، حسین بن محمد، مفردات ألفاظ القرآن (المفردات فی غریب القرآن)، ص ۵۷۲ ؟؟؟، دار القلم، الدار الشامیة، بیروت، دمشق، چاپ اول، ۱۴۱۲ق.
[۳] فیومی، احمد بن محمد، المصباح المنیر فی غریب الشرح الکبیر للرافعی، ج ۲، ص ۴۱۷، مؤسسه دار الهجرة، قم، چاپ دوم، ۱۴۱۴ق.
است.

۱.۱ - معنای «عطاء» در قرآن

عطاء هرچند مخصوص به بذل و احسان است؛ ولی در قرآن هم در بذل و هم در مطلق دادن چیزی به کار رفته است؛
[۴] قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج ۵، ص ۱۷، دار الکتب الاسلامیة، تهران، چاپ ششم، ۱۴۱۲ق.
مانند:« حَتَّی یُعْطُوا الْجِزْیَةَ عَنْ یَدٍ وَ هُمْ صاغِرُونَ » که در مطلق دادن و گرفتن چیزی است و معنا و مفهومِ بذل و بخشش در آن لحاظ نشده است؛
[۶] حسینی همدانی، سیدمحمدحسین، انوار درخشان، ج ۷، ص ۵۱۵، کتابفروشی لطفی، تهران، چاپ اول، ۱۴۰۴ق.
[۸] قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج ۵، ص ۱۷، دار الکتب الاسلامیة، تهران، چاپ ششم، ۱۴۱۲ق.

اما در آیاتی مثل:« هذا عَطاؤُنا فَامْنُنْ أَوْ أَمْسِکْ بِغَیْرِ حِسابٍ » و « إِنَّا أَعْطَیْناکَ الْکَوْثَرَ » به معنای بذل و بخشش از سوی خداوند است.


«أتی» و «إتیان» به معنای آمدن به آسانی است؛

۲.۱ - معنای «آتی»

اما اگر این کلمه به صورت «آتی» (آتا) و «إیتاء» بیاید، به معنای دادن و عطا کردن است، و «آتیته»، یعنی «أعطیته»؛
[۱۴] صاحب بن عباد، کافی الکفاة، اسماعیل بن عباد، المحیط فی اللغة، ج ۹، ص ۴۸۷، عالم الکتاب، بیروت، چاپ اول، ۱۴۱۴ق.
[۱۵] حمیری، نشوان بن سعید، شمس العلوم و دواء کلام العرب من الکلوم، محقق و مصحح:العمری، حسین بن عبد الله، الاریانی، مطهر بن علی، یوسف محمد عبد الله، ج ۱، ص ۱۶۹،‌ دار الفکر المعاصر، بیروت، چاپ اول، ۱۴۲۰ق.
مانند آیۀ شریفۀ « وَ آتَی الْمالَ عَلی‌ حُبِّه... وَ آتَی الزَّکاةَ ».
[۱۷] قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج ۵، ص ۲۱، دار الکتب الاسلامیة، تهران، چاپ ششم، ۱۴۱۲ق.



بنابراین، دو کلمۀ «أعطی» و «آتی»، از جهت معنایی با هم مترادف‌ اند؛ ولی «أتی» با «أعطی» و «إعطاء» تفاوت معنایی دارد.


۱. بستانی، فؤاد افرام، مهیار، رضا، فرهنگ ابجدی عربی ـ فارسی، ص ۹۷، انتشارات اسلامی، تهران، چاپ دوم، ۱۳۷۵ش.
۲. . راغب اصفهانی، حسین بن محمد، مفردات ألفاظ القرآن (المفردات فی غریب القرآن)، ص ۵۷۲ ؟؟؟، دار القلم، الدار الشامیة، بیروت، دمشق، چاپ اول، ۱۴۱۲ق.
۳. فیومی، احمد بن محمد، المصباح المنیر فی غریب الشرح الکبیر للرافعی، ج ۲، ص ۴۱۷، مؤسسه دار الهجرة، قم، چاپ دوم، ۱۴۱۴ق.
۴. قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج ۵، ص ۱۷، دار الکتب الاسلامیة، تهران، چاپ ششم، ۱۴۱۲ق.
۵. توبه (۹)، آیه ۲۹.    
۶. حسینی همدانی، سیدمحمدحسین، انوار درخشان، ج ۷، ص ۵۱۵، کتابفروشی لطفی، تهران، چاپ اول، ۱۴۰۴ق.
۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر جوامع الجامع، ج ۲، ص ۴۹، انتشارات دانشگاه تهران و مدیریت حوزه علمیه قم، چاپ اول، ۱۳۷۷ش    
۸. قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج ۵، ص ۱۷، دار الکتب الاسلامیة، تهران، چاپ ششم، ۱۴۱۲ق.
۹. ص (۳۸)، آیه ۳۹.    
۱۰. کوثر (۱۰۸)، آیه ۱.    
۱۱. ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج ۱۴، ص ۱۳، دار صادر، بیروت، چاپ سوم، ۱۴۱۴ق.    
۱۲. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، مفردات ألفاظ القرآن (المفردات فی غریب القرآن)، ص ۶۰، دار القلم، الدار الشامیة، بیروت، دمشق، چاپ اول، ۱۴۱۲ق.    
۱۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج ۱، ص ۱۸ ؟؟؟؟، کتاب‌فروشی مرتضوی، تهران، چاپ سوم، ۱۳۷۵ش.    
۱۴. صاحب بن عباد، کافی الکفاة، اسماعیل بن عباد، المحیط فی اللغة، ج ۹، ص ۴۸۷، عالم الکتاب، بیروت، چاپ اول، ۱۴۱۴ق.
۱۵. حمیری، نشوان بن سعید، شمس العلوم و دواء کلام العرب من الکلوم، محقق و مصحح:العمری، حسین بن عبد الله، الاریانی، مطهر بن علی، یوسف محمد عبد الله، ج ۱، ص ۱۶۹،‌ دار الفکر المعاصر، بیروت، چاپ اول، ۱۴۲۰ق.
۱۶. بقره (۲)، آیه ۱۷۷.    
۱۷. قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج ۵، ص ۲۱، دار الکتب الاسلامیة، تهران، چاپ ششم، ۱۴۱۲ق.



پایگاه اسلام کوئیست.    


رده‌های این صفحه : تفسیر | قرآن شناسی | واژگان قرآنی




جعبه ابزار