آیه ۳ سوره انسان
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: شاکر، کفور.
پرسش: چرا در
آیه ۳ سوره انسان (۷۶) گفته شده است: «
اما شاکرا و اما کفورا» و چرا گفته نشده اما شاکرا و اما کافرا یا اما شکورا و اما کفورا یا اما شکورا و اما کافرا؟
پاسخ:
واژه "شاکر" اسم
فاعل از ریشه "
شکر " و "کفور" صیغه مبالغه از ریشه "
کفر " است.
در این‌که یکی به صیغه اسم فاعل و دیگری صیغه مبالغه آمده است،
مفسران چنین گفته‌اند:
از آن‌جا که
شاکران تعدادشان نسبت به ناسپاسان کمتر است، برای صفت شکر، از اسم فاعل و برای صفت کفر از صیغه مبالغه استفاده شده است.
در
تفسیر نمونه در این باره چنین آمده است:"از آن‌جا که از دست و زبان هیچ کس بر‌نمی‌آید که از عهده شکر خدای متعال برآیند، در مورد "شکر" تعبیر به اسم فاعل کرده؛ در‌حالی‌که در مورد "کفران" تعبیر به "کفور" شده است. کفور صیغه مبالغه است؛ یعنی زیادی و شدت؛ زیرا آنها که این
نعمت بزرگ را نادیده بگیرند، بالاترین کفران را کرده‌اند؛ چراکه خداوند انواع وسایل
هدایت را در اختیار آنها گذارده و این نهایت کفران است که
انسان همه آنها را نادیده بگیرد و راه خطا برود.
گفتنی است که واژه "
کفور " هم در مورد "
کفران نعمت" به کار می‌رود و هم در مورد "کفر اعتقادی"، آن‌گونه که راغب در مفردات گفته است".
پایگاه اسلام کوئیست.
