مقدّر
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: صفت،
خداوند، مقدر.
پرسش: صفت مُقدِّر خداوند را توضیح دهید؟
صفت «مُقدِّر (اندازه گذارنده)»،
اسم‌فاعل از «قَدَّرَ، یُقَدِّرُ»، از ریشه «قدر» است که بر اندازه و حقیقت و نهایت چیز، دلالت می‌کند. بنا‌بر‌این، مُقدِّر، کسی است که مقدار و نهایت و اندازه چیزی را که اراده کرده، معیّن می‌کند.
برگرفته‌ها از مصدر «تقدیر»، ۲۳ بار در
قرآن کریم درباره خدا به‌کار رفته است، امّا صفت مُقدِّر، در قرآن به‌کار نرفته است. در احادیث، تقدیر، یکی از مراحل آفرینش موجودات به شمار می‌آید که پس از مشیّت و اراده و قبل از قضاست: «چیزی موجود نمی‌شود، مگر آن‌که خدا بخواهد و اراده کند و تقدیر کند و حکم کند».
در تفسیر تقدیر نیز سخنانی از این دست، گفته شده است: «اندازه طول و عرض و بقا»، «اندازه نهادن طول و عرض چیزی» و «قرار دادن‌اندازه‌های مهلت‌ها و روزی‌ها و بقا و نابودی».
این احادیث، نشان می‌دهند که در نظام آفرینش، همه چیز بر اساس اندازه‌گیری و تقدیر خاصّی از جهات مختلف، چون طول و عرض و دوام و مهلت‌ها و روزی‌ها استوار است.
حدیث‌نت، برگرفته از مقاله «مقدر» تاریخ بازیابی ۱۳۹۷/۲/۴.
