• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

مراد از وحی و امر آسمان‌ها در سوره فصلت

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه: وحی ، سوره فصلت ، ملائکه
پرسش: با سلام و خسته نباشید. در آیه ۱۲ سوره فصلت، منظور از وحی به آسمان چه نوع وحیی می‌باشد و این وحی، گیرنده‌اش کیست و مخاطب این وحی چه کسانی است؟ همچنین منظور از «امر» در ادامه آیه چه امری است که در چند جای دیگر قرآن از جمله سوره قدر هم آمده است؟
پاسخ: در قرآن کریم می‌خوانیم: «فَقَضاهُنَّ سَبْعَ سَماواتٍ فی‌ یَوْمَیْنِ وَ أَوْحی‌ فِی کُلِّ سَماءٍ أَمْرَها؛ آن‌گاه هفت آسمان را در دو روز پدید آورد و در هر آسمانی، کارش را به آن وحی کرد.»



در این‌که مراد از «وحی» و «امر آسمان‌ها» در این آیه چیست؟ مفسران قرآن، نظریاتی ارائه کرده‌اند که برخی از آن‌ها چنین است:
۱. منظور از امر آسمان که می‌فرماید: خدا به هر آسمانی امر آن‌را وحی کرد، آثاری است که استعداد داشتن آن‌را داشته و یا حکمت ، اقتضا می‌کرد که آن آثار را داشته باشد؛ مانند این‌که فرشتگانی در آن‌جا باشند، یا ستاره‌ای در آن خلق شود، و... و کلمه «وحی» به معنای خلقت و ایجاد است و جمله مورد بحث(وَ أَوْحی‌ فِی کُلِّ سَماءٍ أَمْرَها) عطف است بر جمله «قضاهن» و می‌خواهد این وحی و امر را مقید به زمان آن(یومین) کند. به عبارت دیگر، وحی در هر آسمان نیز در همان دو روز- که هفت آسمان را در آن دو روز پدید آورد- صورت گرفت. بنابراین معنای جمله مورد بحث این است که؛ خداوند در همان دو روز، موجودات در هر آسمانی را که یا ملائکه بودند، یا ستاره و یا غیر آن، آفرید.
۲. بعضی گفته‌اند: مراد از امر آسمان‌ها، تکلیف الهی متوجه به اهل هر آسمان است که همان ملائکه ساکن در آن باشند و معنای «وحی» همان معنای معروفش است(«وحی» در لغت به معنای اشاره سریع است که می‌تواند از جنس کلام یا از باب رمزگویی و یا به صورت صوت مجرد از ترکیب و یا به صورت اشاره و امثال آن باشد). در نتیجه معنای جمله این است که؛ خدای تعالی به اهل هر آسمان و ملائکه‌ای که در آن هستند اوامری درباره عبادت ، وحی کرد.
۳. منظور از امر آسمان، آن چیزی است که خدا از آسمان خواسته است.
۴. معنای آیه این است که خدای سبحان در هر آسمانی امر الهی را که منسوب و متعلق به آن آسمان است به اهلش، یعنی ملائکه ساکن در آن، وحی می‌کند.


۱. فصلت/سوره۴۱، آیه۱۲.    
۲. روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم، آلوسی، سید محمود، تحقیق، عطیة، علی، عبدالباری، دارالکتب العلمیة، بیروت، ج ۱۲، ص ۳۵۶.    
۳. مفردات، راغب اصفهانی، ص ۵۱۵، ماده «وحی».    
۴. مجمع البیان فی تفسیر القرآن، طبرسی، فضل بن حسن، مقدمه، بلاغی‌، محمد جواد، ناصر خسرو، تهران، ج ‌۹، ص ۱۱.    
۵. روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم، آلوسی، سید محمود، تحقیق، عطیة، علی، عبدالباری، دارالکتب العلمیة، بیروت، ج ‌۱۲، ص ۳۵۶.    
۶. التبیان فی تفسیر القرآن، طوسی، محمد بن حسن، مقدمه، تهرانی، شیخ آقابزرگ، تحقیق، قصیر عاملی، احمد، دار احیاء التراث العربی، بیروت، ج ۹، ص ۱۱۲.    
۷. المیزان فی تفسیر القرآن، طباطبایی، سید محمد حسین، دفتر انتشارات اسلامی، قم، ج ۱۷، ص ۳۶۹-۳۷۰.    



پایگاه اسلام کوئست    


رده‌های این صفحه : تفسیر | قرآن شناسی




جعبه ابزار