• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

سوره امام حسین(ع)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلید واژه: سوره فجر، سوره امام حسین(ع)
پرسش: چرا سوره فجر را سوره امام حسین (ع) نامیده اند؟
پاسخ: از این جهت این سوره را سوره حسین نامیده اند که قیام و شهادت آن حضرت درتاریکی طغیان مانند طلوع فجر، منشا حیات و حرکت گردید. خون پاک او و یارانش به زمین ریخت و نفوس مطمئنه آنها با فرمان «ارجعی» و با خشنودی به سوی پروردگار شتافت ... تا از این جوشش، نور حق در میان تاریکی‌ها بدرخشد و راه حیات با عزت باز شود و پایه های ظلم و طغیان بی پایه گردد.



معرفی این سوره به عنوان سوره امام حسین به خاطر این است که مصداق بارز نفس مطمئنه ‌ای است که در آخرین آیات سوره آمده است.

۱.۱ - توصیه امام صادق(ع) در مورد سوره فجر

امام صادق (ع) به اصحاب خود فرمود: سوره فجر را در نمازهای واجب و مستحب خود قرائت کنید که این سوره به حضرت امام حسین اختصاص دارد... مقصود از نفس مطمئنه آن حضرت و شیعیان او است ».

۱.۲ - دلیل نامیدن سوره فجر به سوره حسین(ع)

در توجیه و تحلیل تطبیق سوره مذکور بر امام(ع) گفته شده است: « ائمه معصومین(علیهم السلام) از این جهت این سوره را سوره حسین نامیده اند که قیام و شهادت آن حضرت درتاریکی طغیان مانند طلوع فجر، منشا حیات و حرکت گردید. خون پاک او و یارانش به زمین ریخت و نفوس مطمئنه آنها با فرمان «ارجعی» و با خشنودی به سوی پروردگار شتافت ... تا از این الهام و جوشش، نور حق در میان تاریکی‌ها بدرخشد و راه حیات با عزت باز شود و پایه های ظلم و طغیان بی پایه گردد و طاغیان را دچار خشم و نفرین کند .»
[۳] پرتوی از قرآن،‌سید محمود طالقانی، ج۴، ص ۶۷، با تلخیص
البته در این سوره آیه «و لیالی عشر» است که باز به آن حضرت مرتبط است.
حضرت صادق فرمود: «الفجر هو القائم و لیال عشر الائمة من الحسن الی الحسن و الشفع امیرالمؤمنین و فاطمه (ع) و الوتر هو الله وحده لاشریک له ؛ مراد از فجر وجود مقدس حضرت قائم(ع) و «لیالی عشر» امامان از امام حسن مجتبی(ع ) تا امام عسکری(ع)‌ اند و شفع امیرمؤمنان و حضرت فاطمه(ع) می‌باشد و مراد از وتر خداوند یکتا است».
[۴] البرهان فی تفسیر القرآن، سید هاشم بحرانی،‌ج۴، ص ۴۶۱



۱. فجر (۸۹)، آیه ۲۷ ۳۰؛ «یا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ، ارْجِعی‌ إِلی‌ رَبِّکِ راضِیَةً مَرْضِیَّةً، فَادْخُلی‌ فی‌ عِبادی، وَ ادْخُلی‌ جَنَّتی‌».    
۲. بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۲۴، ص ۹۳    
۳. پرتوی از قرآن،‌سید محمود طالقانی، ج۴، ص ۶۷، با تلخیص
۴. البرهان فی تفسیر القرآن، سید هاشم بحرانی،‌ج۴، ص ۴۶۱



سایت مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی    







جعبه ابزار