• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

روزه گرفتن

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه: روزه، حضرت آدم، میوه ممنوعه، واجب.
پرسش: آیا روایتی به این مضمون وجود دارد که روزه گرفتن از آن زمان بر ما واجب شد که حضرت آدم ـ علیه‌السلام ـ از میوه ممنوعه خورد!؟

پاسخ:



روایتی درباره پرسش فوق وجود دارد؛ اما از جهت سند به‌صورت مرسل نقل شده است.


«وَ رُوِیَ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ ـ علیه‌السلام ـ أَنَّهُ قَالَ جَاءَ نَفَرٌ مِن‌ جاء نفر من‌ الیهود إلی رسول الله ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ فسأله أعلمهم عن مسائل فکان فیما سأله أنه قال له لأی شی‌ء فرض الله عز و جل الصوم علی أمتک بالنهار ثلاثین یوما و فرض الله علی الأمم أکثر من ذلک فقال النبی ص إن آدم‌ ـ علیه‌السلام ـ لما أکل‌ من الشجرة بقی فی بطنه ثلاثین یوما ففرض الله علی ذریته ثلاثین یوما الجوع و العطش و الذی یأکلونه باللیل تفضل من الله عز و جل علیهم و کذلک کان علی آدم ع ففرض الله ذلک علی أمتی ثم تلا هذه الآیة- کتب‌ علیکم الصیام‌ کما کتب‌ علی الذین من قبلکم‌ لعلکم تتقون. أیاما معدودات‌ قال الیهودی صدقت یا محمد...».


از امام حسن مجتبی ـ علیه‌السلام ـ روایت شده است: تنی چند از یهود نزد رسول خدا ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ آمدند، دانشمندترین ایشان درباره مسائلی از آن‌ حضرت سؤال کرد؛ از جمله سؤال‌هایش این بود؛ چرا خدای ـ عزوجل ـ سی روز روزه در ساعات روز را بر امت تو واجب کرده، اما بر امت‌های دیگر بیش از این‌ را واجب کرده بود؟ رسول خدا ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ فرمود: وقتی آدم ـ علیه‌السلام ـ از میوه آن درخت خورد، سی روز اثر آن در شکم وی باقی ماند؛ از این جهت خدا سی روز گرسنگی و تشنگی را بر نسل او واجب کرد و آنچه در شب می‌خورند، تفضلی از جانب خدای متعال درباره ایشان است؛ کار بر آدم نیز بر همین‌گونه بود و ازاین‌رو خدا آن‌ را بر امت من واجب ساخته است. سپس این آیه را تلاوت فرمود: «کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیامُ کَما کُتِبَ عَلَی الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ، أَیَّاماً مَعْدُوداتٍ‌»؛ «ای کسانی که ایمان آورده‌اید، روزه داشتن بر شما مقرر شد؛ همچنان‌که بر کسانی که پیش از شما بوده‌اند مقرر شده بود، تا پرهیزکار شوید. در روزهایی چند ...»، مرد یهودی گفت راست گفتی یا محمد ... .


در فرض پذیرش این روایت، اصل روزه برای تمام امت‌ها سی روز بوده؛ اما پیامبران نیز ـ با اجازه پروردگار ـ توانایی تشریع برخی عبادات را دارند که دیگر پیامبران از این حق استفاده کرده و مقدار روزه واجب را افزایش دادند؛ اما پیامبر اسلام ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ تنها به اعلام وجوب همان مقدار اولیه برای روزه بسنده نمود.



۱. شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج ‌۲، ص ۷۴، کتابچی، تهران، چاپ ششم، ۱۳۷۶ش.    
۲. بقره (۲)، آیه ۱۸۳ ۱۸۴.    



پایگاه اسلام کوئست.    






جعبه ابزار