حکم مجسمهسازی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: مجسمه،
پیامبر،
اهل بیت.
پرسش: دیدگاه فقها در مورد حکم ساختن مجسمه چیست؟
احادیث فراوانی از پیامبر اکرم (صلیاللهعلیهوآله)، در
کتب روایی شیعه و
اهل سنّت نقل شده و نیز احادیث متعدّدی از
ائمه اهل بیت (علیهمالسلام) مبنی بر حرمت مجسمهسازی
انسان و
حیوانات و موجودات زنده آمده است.
اکثر فقهای مذاهب اسلامی اعمّ از اهل سنّت و
امامیّه، بر اساس این روایات فراوان،
فتوا به
حرمت مجسمهسازی موجود زنده دادهاند و حتّی برخی
فقهای شیعه مانند
صاحب جواهر،
و
شیخ انصاریدر کتاب «المکاسب» و
آیت اللّه خویی در «
مصباح الفقاهة»
و فقهای اهل سنّت مانند
عبد الرحمن جزیری در «
الفقه علی المذاهب الاربعة»
و دکتر
وهبه زحیلی در «
الفقه الاسلامی»
ادّعای
اجماع کردهاند.
امّا برخی فقهای متقدّم امامیّه مانند
شیخ طوسی در
تفسیر «
التبیان»
و
طبرسی در «
مجمع البیان»
قائل به
کراهت شده و حرمت را اختصاص به
بتسازی دادهاند. از معاصران نیز برخی از فقها نیز همینگونه فتوا دادهاند.
منشأ این اختلاف فتوا، اختلاف برداشت در موقّت بودن حکم حرمت مجسمهسازی و صورتگری است که در احادیث متعدّد از پیامبر اکرم (صلیاللهعلیهوآله) و ائمّه اهل بیت (علیهمالسلام) رسیده است.
گروه اوّل از فقها آن حکم را یک تکلیف ثابت دانستهاند؛ امّا گروه دوم آن را حکم موقّت و مختص به شرایط صدر اسلام دانستهاند که هنوز رسوبات
بتپرستی در ذهن
مسلمانان وجود داشته و احیانا با نقّاشی و مجسمهسازی، معبودهای مشرکان و تکریم و احترام و تقدیس آنان، و جلوههای
شرک و بتپرستی گاه و بیگاه بروز میکرده است.
یکی از فقهای معاصر میگوید:
ظاهر گروهی از احادیث آن است که تحریم مجسّمهسازی و نقّاشی صُوَر انسان و حیوان به خاطر مبارزه با ترویج بتپرستی آن زمان بوده است. شدّت لحن این روایات در توبیخ صورتگری و تعیین عذابهای شدید برای نقّاشان و مجسّمهسازان، شاهدی است بر اینکه مقصود، صورتگری عادی نیست، مانند: «اشدّ الناس عذابا یوم القیامة رجل قتل نبیّا او قتله نبیّ و رجل یضلّ الناس بغیر علم و مصوّر التماثیل؛
شدیدترین
عذاب روز قیامت، برای کسی است که پیامبری را به
قتل برساند، یا پیامبری او را مستحق قتل بداند و او را بکشد و کسی که مردم را به خاطر
جهل و ناآگاهی گمراه سازد، و نیز کسی که مجسّمهسازی کند».
روشن است که این عذابهای بسیار سخت، تناسبی با هر نقّاشی و مجسّمه سازیای ندارد، زیرا گناه این کارهایی که به صورت عادی (غیر بتپرستی) از آدم کشی و
زنا و
شرابخواری و دیگر
کبائر بیشتر نیست، چگونه هم طراز با پیامبرکُشی است؟ بنا بر این، مقصود از این صورتگری باید چیزی باشد که واقعاً هم سنگ و برابر پیامبرکشی و
جنگ با خدا و
خروج از دین باشد که همان «بتسازی» است.
حدیثنت، برگرفته از مقاله «حکم مجسمهسازی» تاریخ بازیابی۱۳۹۷/۷/۱۲.