• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حکم مجسمه‌سازی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه: مجسمه، پیامبر، اهل بیت.

پرسش: دیدگاه فقها در مورد حکم ساختن مجسمه چیست؟



احادیث فراوانی از پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله)، در کتب روایی شیعه و اهل سنّت نقل شده و نیز احادیث متعدّدی از ائمه اهل بیت (علیهم‌السلام) مبنی بر حرمت مجسمه‌سازی انسان و حیوانات و موجودات زنده آمده است.


اکثر فقهای مذاهب اسلامی اعمّ از اهل سنّت و امامیّه، بر اساس این روایات فراوان، فتوا به حرمت مجسمه‌سازی موجود زنده داده‌اند و حتّی برخی فقهای شیعه مانند صاحب جواهر، و شیخ انصاریدر کتاب «المکاسب» و آیت اللّه خویی در «مصباح الفقاهة»
[۵] خویی، ابو‌القاسم، مصباح الفقاهة، ج۱ ص۲۸۶.
و فقهای اهل سنّت مانند عبد الرحمن جزیری در «الفقه علی المذاهب الاربعة»و دکتر وهبه زحیلی در «الفقه الاسلامی»ادّعای اجماع کرده‌اند.


امّا برخی فقهای متقدّم امامیّه مانند شیخ طوسی در تفسیر «التبیان»و طبرسی در «مجمع البیان»قائل به کراهت شده و حرمت را اختصاص به بت‌سازی داده‌اند. از معاصران نیز برخی از فقها نیز همین‌گونه فتوا داده‌اند.
[۱۰] مکارم شیرازی، ناصر، انوار الفقاهة (المکاسب المحرّمة)، ص۱۱۳.



منشأ این اختلاف فتوا، اختلاف برداشت در موقّت بودن حکم حرمت مجسمه‌سازی و صورت‌گری است که در احادیث متعدّد از پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) و ائمّه اهل بیت (علیهم‌السلام) رسیده است.
گروه اوّل از فقها آن حکم را یک تکلیف ثابت دانسته‌اند؛ امّا گروه دوم آن را حکم موقّت و مختص به شرایط صدر اسلام دانسته‌اند که هنوز رسوبات بت‌پرستی در ذهن مسلمانان وجود داشته و احیانا با نقّاشی و مجسمه‌سازی، معبودهای مشرکان و تکریم و احترام و تقدیس آنان، و جلوه‌های شرک و بت‌پرستی گاه و بی‌گاه بروز می‌کرده است.
یکی از فقهای معاصر می‌گوید:
ظاهر گروهی از احادیث آن است که تحریم مجسّمه‌سازی و نقّاشی صُوَر انسان و حیوان به خاطر مبارزه با ترویج بت‌پرستی آن زمان بوده است. شدّت لحن این روایات در توبیخ صورت‌گری و تعیین عذاب‌های شدید برای نقّاشان و مجسّمه‌سازان، شاهدی است بر اینکه مقصود، صورت‌گری عادی نیست، مانند: «اشدّ الناس عذابا یوم القیامة رجل قتل نبیّا او قتله نبیّ و رجل یضلّ الناس بغیر علم و مصوّر التماثیل؛ شدیدترین عذاب روز قیامت، برای کسی است که پیامبری را به قتل برساند، یا پیامبری او را مستحق قتل بداند و او را بکشد و کسی که مردم را به خاطر جهل و ناآگاهی گمراه سازد، و نیز کسی که مجسّمه‌سازی کند». روشن است که این عذاب‌های بسیار سخت، تناسبی با هر نقّاشی و مجسّمه سازی‌ای ندارد، زیرا گناه این کارهایی که به صورت عادی (غیر بت‌پرستی) از آدم کشی و زنا و شراب‌خواری و دیگر کبائر بیشتر نیست، چگونه هم طراز با پیامبر‌کُشی است؟ بنا بر این، مقصود از این صورت‌گری باید چیزی باشد که واقعاً هم سنگ و برابر پیامبر‌کشی و جنگ با خدا و خروج از دین باشد که همان «بت‌سازی» است.


۱. ر.ک:نووی، یحیی، شرح نووی بر صحیح مسلم، ج۱۳ و ۱۴ ص۳۲۹، ح ۲۱۰۶.    
۲. حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، ج۳، ص۵۶۰-۵۶۳.    
۳. نجفی، محمدحسین، جواهر الکلام، ج۲۲ ص۴۱.    
۴. انصاری، مرتضی، مکاسب محرمه، مسالة ۴ از مسائل «النوع الرابع ما یحرم الاکتساب به لکونه عملاً محرّما فی نفسه».    
۵. خویی، ابو‌القاسم، مصباح الفقاهة، ج۱ ص۲۸۶.
۶. جزیری، عبد‌الرحمن، الفقه علی المذاهب الاربعة، ج۲، ص۳۹، ح۴۱.    
۷. زحیلی، وهبه، الفقه الاسلامی وادلّته، ج۴ ص۲۶۷۴.    
۸. طوسی، محمد بن حسن، التبیان فی تفسیر القرآن، ج۱ ص۲۳۶.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۱ ص۲۱۲ ذیل آیه ۵۱ سوره بقره.    
۱۰. مکارم شیرازی، ناصر، انوار الفقاهة (المکاسب المحرّمة)، ص۱۱۳.
۱۱. مجلسی، محمد‌باقر، بحار‌الانوار، ج۲، ص۱۲۳.    
۱۲. نوری، میرزا حسین، مستدرک الوسائل، ج۱۳، ص۲۱۰، ح ۴، باب ۷۵ (ابواب ما یکتسب به).    
۱۳. موسوی خمینی، روح‌الله، المکاسب، ج۱، ص۱۶۹.    
۱۴. مکارم شیرازی، ناصر، دائرة المعارف فقه مقارن، ج۱، ص۳۵۹، بند۳.    



حدیث‌نت، برگرفته از مقاله «حکم مجسمه‌سازی» تاریخ بازیابی۱۳۹۷/۷/۱۲.    


رده‌های این صفحه : حکم فقهی | فقه | مجسمه‌سازی




جعبه ابزار