بیرون آمدن کبد امام حسن بعد از مسموم شدن
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: امام حسن،
کبد، مسموم شدن.
پرسش: می‌گویند امام حسن (علیه‌السّلام) به جهت مسموم شدن، جگرشان از دهانشان به صورت تکه‌تکه خارج شد. با توجه به اینکه جگر اصلاً در
لوله گوارشی واقع نیست، چطور چنین چیزی امکان دارد؟
پاسخ اجمالی: در گزارشاتی که در منابع تاریخی آمده سخن از بیرون ریختن «کبد» است و نه «جگر». واژه «کبد» در لغت عربی معانی متفاوتی دارد از جمله: معده، وسط و میانه هر چیزی، هر آنچه در اندرون و شکم انسان و... است. با توجه به معانی گسترده‌ای که «کبد» دارد، نیازی نیست که آن را به جگری ترجمه کنیم که خارج از سیستم گوارشی قرار داشته و طبیعتاً بیرون ریختن آن در حال مسمومیت، امکان‌پذیر نیست، بلکه منظور از «کبد» در گزارش‌هایی که در منابع تاریخی آمده، بخشی از اعضای گوارشی آن حضرت و یا حتی لخته‌های خونی می باشد که از دهان مبارکشان خارج شده است.
در ارتباط با موضوع پرسش، ابتدا به چند گزارش در این زمینه اشاره کرده و سپس به بررسی آنها خواهیم پرداخت.
شیخ مفید نقل می‌کند که امام حسن (علیه‌السّلام) هنگام
شهادت، به برادرش
امام حسین (علیه‌السّلام) فرمود: «... وَ قَدْ سُقِیتُ السَّمَّ وَ رَمَیْتُ بِکَبِدِی فِی الطَّسْتِ؛
مرا مسموم کرده‌اند و کبدم را در داخل طشت
استفراغ کردم.»
جنادة بن ابی امیه نقل می‌کند: «من در آن بیماری حسن بن علی (علیه‌السّلام) که منجر به شهادتشان شد، به عیادتشان رفتم و دیدم که پیش روی آن حضرت، طشتی بود که خونی که از دهانش خارج می‌شد را در آن می‌ریخت و تکه‌های کبد حضرت را می‌دیدم که بر اثر سمّی که
معاویه به ایشان خورانده بود، درون آن طشت ریخته می‌شد...»
در بسیاری از منابع تاریخی کهن
اهل سنت نیز به این موضوع اشاره شده و مشابه چنین سخنانی از امام مجتبی (علیه‌السّلام) نقل شده است،
مانند این سخن که «لَقَدْ لَفَظْتُ طَائِفَةً مِنْ کَبِدِی؛ بخشی از جگرم را بیرون ریختم.»
البته در برخی گزارش‌ها سخنی از طشت وجود ندارد.
به هر حال؛ با ملاحظه فیزیولوژی بدن انسان - و همان‌گونه که در پرسش نیز بدان اشاره شد - استفراغ جگر از دهان امکان‌پذیر نیست، پس آیا می‌توان در صحت این گزارش‌ها تردید کرد؟!
پاسخ آن است که مشکلی در این گزارش‌ها نیست؛ زیرا در هیچ‌کدام آنها سخنی از بیرون ریختن «جگر» نبوده تا با واقعیات بدن انسان منافات داشته باشد. در این روایات تنها سخن از بیرون ریختن «کبد» است و نه «جگر» و «کبد» لزوماً «جگر» نیست!
توضیح مطلب آن‌که واژه «کبد» در لغت عربی، گرچه گاه به معنای گوشت سیاهی است که در‌اندرون و شکم قرار داشته
و در
زبان فارسی به آن «جگر» گفته می‌شود، اما این تنها معنای «کبد» نیست، بلکه چند معنای دیگر هم دارد، از جمله:
۱. به وسط و میانه هر چیزی «کبد» آن چیز گفته می‌شود.
۲. در همین راستا، هر آنچه در اندرون و شکم انسان است، «کبد» نامیده می‌شود.
۳. گاه «کبد» به معنای «معده» نیز کاربرد دارد. به عنوان نمونه، گفته می‌شود: «ما رَتَاَ کَبِدَه الیومَ بِطعامٍ اَی ما اَکل شیئاً یَهْجَاُ به جُوعُه»؛ امروز کبد او رنگ هیچ غذایی را ندیده است»، که طبیعتاً مراد از این سخن، باید همان معده یا روده باشد.
حتی در زبان فارسی نیز «جگر» تنها به معنای آن عضو سیاه نیست و در مواردی، شامل تمام اندرون انسان می‌شود، به عنوان نمونه در جایی که انسان بعد از نوشیدن آب خنک می‌گوید: «جگرم خنک شد»، مراد از آن، تمام بدن است و نه تنها جگر خاص.
از این‌رو و با توجه به معانی گسترده‌ای که «کبد» دارد، نیازی نیست که آن را به جگری ترجمه کنیم که خارج از سیستم گوارشی قرار داشته و طبیعتاً بیرون ریختن آن در حال مسمومیت، امکان‌پذیر نیست، بلکه منظور از «کبد» در این گزارش‌ها می‌تواند بخشی از اعضای گوارشی آن حضرت و یا حتی لخته‌های خونی باشد که از دهان مبارکشان خارج شده است.
سایت اسلام کوئست، برگرفته از مقاله "منظور از بیرون آمدن کبد امام حسن(ع) در اثر مسموم شدن"، تاریخ بازیابی۱۳۹۹/۱۰/۰۳.
