تفاوت ایمان و یقین
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: یقین،
ایمان، طمأنینه.
پرسش: تفاوت ایمان و یقین چیست؟
یقین، در لغت، به معنای آگاهیِ عمیق و نیز به معنای علمی است که با
طمأنینه و آرامش دل نسبت به معلوم، همراه باشد و در احادیث اسلامی، به حالتی گفته می‌شود که
انسان در اوج مراتب ایمان و پس از گذر از مرحله
تقوا، به نقطه‌ای می‌رسد که حقایق هستی برای او آشکار می‌شوند. وصول به این مرحله، از ایمان، یقین نامیده می‌شود.
بر این اساس، کسی که به مرتبه والای یقین دست یابد، حقایق نامحسوس جهان را با دیده دل مشاهده می‌کند.
با این توضیح، معلوم می‌شود که مقصود از آنچه
امام حسن مجتبی (علیه‌السّلام) در تبیین تفاوت ایمان و یقین فرموده، چیست. متن حدیث، چنین است:
«لِاَنَّ الاِیمانَ ما سَمِعناهُ بِآذانِنا وَ صَدَّقناهُ بِقُلوبِنا، وَ الیَقینَ ما ابصَرناهُ بِاَعیُنِنا وَ استَدلَلنا بِهِ عَلی ما غابَ عَنّا؛
زیرا ایمان، همان چیزی است که با گوش‌هایمان شنیده‌ایم و با دل‌هایمان تصدیق کرده‌ایم؛ ولی یقین، آن چیزی است که با چشم‌هایمان دیده‌ایم و با آن، به چیزی پی برده‌ایم که از ما پنهان است.»
و به تعبیر دیگر، ایمان، از راه استدلال و برهان، به دل، راه می‌یابد و یقین، از راه شهود و عرفان.
حدیث‌نت، برگرفته از مقاله «تفاوت ایمان و یقین» تاریخ بازیابی ۱۳۹۷/۲/۱۷.
