این جمله در دو کتاب از اهل سنت آمده ،یکی در کتاب کشف الظنون حاجی خلیفه و دیگری در کتاب فتوح الشام واقدی بیان شده که در اصطلاح آن ها به شب نیمه شعبان گفته می شود. به معنای شبی است که نور ماه کامل می گردد که در نیمه هر ماه چنین اتفاق می افتد.
حدیثی هم از پیامبر(ص) نقل می کنند که در شب نیمه ماه شعبان که ماه (زائد النور ) پر نور است، این ویژگی را دارد که دعا و درخواست ها پذیرفته می شود. رزق زیاد می گردد .گناهان و خطاها بخشوده می شود.
