زیبایی چهره بهشتیان
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه:
بهشت ، چهره زشت، چهره زیبا
پرسش: با توجه به چه آیاتی می‌توان فهمید که چهره زشت در بهشت، زیبا می‌شود؟
پاسخ: کیفیت و چگونگی زندگی انسان و
پاداش و
کیفرهای او در جهان دیگر، تجسمی از اعمال و روحیات و افکار او در این جهان است.
به تعبیر دیگر:«هر کاری که از انسان در این جهان سر می‌زند آثار وسیع و گسترده‌ای در روح او باقی می‌گذارد که در این دنیا ممکن است به آسانی درک نشود، ولی در رستاخیز، پس از دگرگونی‌ها و تکامل‌هایی که در آن رخ می‌دهد، با واقعیت حقیقی خود جلوه می‌کند و چون در آن‌جا
حاکمیت و تجلی
روح بیشتر است، آثار آن حتی در
جسم منعکس خواهد شد. همان‌گونه که
ایمان و اتحاد در این جهان، مایه رو سفیدی است و بر عکس، ملت پراکنده و بی‌ایمان، مردمی رو سیاه هستنند، در جهان دیگر این رو سیاهی و رو سفیدی مجازی
دنیا شکل حقیقی به خود می‌گیرد، و صاحبان آن‌ها با چهره‌های سفید و درخشان و یا سیاه و تاریک
محشور می‌گردند.
آیات متعددی در
قرآن کریم ، حکایت از این حقیقت دارد که انسان‌ها در قیامت، برخی با چهره سفید و درخشنده و برخی با چهره زشت و سیاه و غبار گرفته حاضر می‌شوند. برای نمونه می‌توان به آیات زیر اشاره کرد:
۱. «یَوْمَ تَبْیَضُّ وُجُوهٌ وَ تَسْوَدُّ وُجُوهٌ فَأَمَّا الَّذِینَ اسْوَدَّتْ وُجُوهُهُمْ أَ کَفَرْتُم بَعْدَ إِیمَانِکُمْ فَذُوقُواْ الْعَذَابَ بِمَا کُنتُمْ تَکْفُرُون؛
(آن
عذاب عظیم) روزی خواهد بود که چهره‌هایی سفید، و چهره‌هایی سیاه می‌گردد(البته گفتنی است که سیاهی و سفیدی آن‌جا با رنگ‌های دنیایی قابل مقایسه نیست، همان‌گونه که دیگر نعمت‌هایش این چنین است.)، اما آن‌ها که صورت‌هایشان سیاه شده، به آن‌ها گفته می‌شود:آیا بعد از ایمان،
کافر شدید؟ پس بچشید عذاب را، به سبب آن‌چه
کفر می‌ورزیدید. »
۲. «وُجُوهٌ یَوْمَئذٍ نَّاضِرَة؛
چهره‌هایی در آن روز گشاده و نورانی است. »
۳. «وَ وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ باسِرَةٌ؛
و در آن روز صورت‌هایی عبوس و درهم کشیده است. »
۴. «وَ وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ عَلَیْها غَبَرَة؛
و صورت‌هایی در آن روز غبارآلود است. »
۵. «وُجُوهٌ یَوْمَئذٍ مُّسْفِرَة؛
چهره‌هایی در آن روز گشاده و نورانی است. »
۶. «وُجُوهٌ یَوْمَئذٍ نَّاعِمَة؛
چهره‌هایی در آن روز شاداب و با طراوت‌اند. »
در این‌که آیا مراد از چهره گشاده، شاداب، باطراوت، نورانی و سفید، نورانیت معنوی است، یا علاوه بر نورانیت باطنی و
معنوی ، نیکویی و زیبایی ظاهری نیز مراد است، بیشتر
مفسران دو دیدگاه ارائه نموده‌اند و در تفسیر برخی از آیات
ذکر شده، از واژهای «مشرقة»، «منیرة» و «مضیئة»، به معنای سفید و نورانی بودن چهره استفاده کرده‌اند
که بیشتر، ناظر به حقیقت معنوی آن است.
ولی در تفسیر برخی دیگر از آیات یاد شده،
علاوه بر اشاره به نورانیت معنوی چهره، از واژه «حسن» به معنای نیکویی و زیبایی ظاهری چهره نیز استفاده کردند.
بنابراین، افرادی که با ایمان و اهل بهشت باشند، اگر در دنیا چهره زشت و نازیبایی هم داشته باشند در قیامت و بهشت، به واسطه ظهور
باطن در ظاهر، دارای چهره زیبا و نورانی خواهند شد.
علاوه بر این، بنا به فرمایش
خداوند متعال در قرآن کریم، بهشتیان در بهشت هر چه بخواهند و درخواست کنند به آن‌ها داده می‌شود: «هر چه بخواهند در آن‌جا برای آن‌ها هست و نزد ما نعمت‌های بیشتری است(که به فکر هیچ کس نمی‌رسد). » و «آن‌چه بخواهند نزد پروردگارشان برای آنان موجود است و این است جزای نیکوکاران».
زیبا طلبی و نیکویی صورت نیز امری طبیعی و
فطری انسان است و مورد درخواست بهشتیان خواهد بود، پس به
استناد عمومیت این آیات، بی‌گمان می‌توان فهمید که چهره زشت در بهشت، زیبا می‌شود.
روایات بسیاری در این موضوع وارد شده است؛ از جمله روایتی منقول از حضرت
رسول اکرم صلوات‌الله‌علیه است: «هر گاه فردی از اهل بهشت را از چهره و جمالی خوش آید، می‌گوید: خدایا جمال مرا همانند این
جمال کن، خدا جمالش را همانند آن چهره و جمال، زیبا می‌کند. »
پایگاه اسلام کوئست
