جلوگیری از بارداری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: عزل، جلوگیری بارداری، فرزندآوری.
پرسش: در حدیثی چنین آمده است: در شش مورد مانعی ندارد که مرد منی را خارج از
رحم بریزد، از زنی که یقین دارد نازا است، از زن سال‌خورده، از زن زبان‌دراز، از زن بدزبان بیهوده‌گو، از زنی که بچه خود را شیر نمی‌دهد و از
کنیز. آیا این روایت درست است؟
پاسخ: اسلام، عزل و جلوگیری از بارداری را اجمالاً مجاز شمرده، گرچه در مواردی
مکروه اعلام کرده است. روایت مذکور اگر از لحاظ سند مورد قبول قرار گیرد، محتوای آن توجیه‌پذیر و قابل قبول است.
در اصطلاح فقهی، جلوگیری از ریختن منی در رحم زن که موجب جلوگیری از بارداری می‌شود را «عزل» می‌گویند.
اگرچه بر‌اساس روایتی از
رسول اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) این عمل
نهی شده است؛
اما از بعضی روایات دیگر استفاده می‌شود که عزل
حرمت نداشته، و یا حتی کراهت آن ناچیز است.
امام کاظم (علیه‌السّلام) فرمود: در شش صورت عزل منی اشکالی ندارد: ۱. از زن عقیمی که باردار نمی‌شود، ۲. زن
یائسه، ۳. زن دریده (
فاحشه)، ۴. زن بدزبان و فحّاش، ۵. زنی که فرزندش را شیر نمی‌دهد. ۶.کنیز.
این روایت به دلیل ضعیف بودن
قاسم بن یحیی و
حسن بن راشد طفاوی،
و
مجهول بودن
یعقوب جعفی، که در سلسله سند این روایت وجود دارند،
ضعیف شمرده شده است.
البته با فرض پذیرش سند، محتوای آن توجیه‌پذیر و قابل قبول است؛ به‌این‌بیان که جلوگیری از بارداری در بسیاری از جوامع به منظور کنترل جمعیت رواج دارد؛ زیرا ممکن است زن و شوهر آمادگی و هماهنگی لازم را برای بچه‌دار شدن و تربیت فرزند نداشته، یا از نظر پزشکی باردار شدن برای زن خطرناک باشد و یا حتی عزل منی نقشی در باردار شدن و یا نشدن همسر نداشته باشد؛ از‌این‌رو اسلام، عزل و جلوگیری از بارداری را اجمالا مجاز شمرده، گرچه در مواردی مکروه اعلام شده است.
پایگاه اسلام کوئست، برگرفته از مقاله «جلوگیری از بارداری»، تاریخ بازیابی۱۴۰۱/۴/۱۱.
