توبه نصوح
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: توبه نصوح.
پرسش: در افواه مردم داستانی درباره شخصی به نام نصوح است که آیه توبه نصوح (
آیه ۸، سوره تحریم (۶۶) ) را به او نسبت می‌دهند! آیا این
داستان سندیت دارد؟ اگر مستند است،
سند آن چیست؟
پاسخ:
کلمه نصوح از ماده "نصح" به معنای خالص است.
اصطلاح توبه نصوح در
سوره تحریم (۶۶)، آیه ۸ آمده و
احادیث بسیاری نیز در بیان
توبه نصوح وجود دارد.
از
امام صادق (ع) در مورد توبه نصوح سؤال شد. آن حضرت فرمودند:
توبه کردن بنده از
گناه و برگشت نکردن به آن است.
در بعضی از روایات
روزه گرفتن در روز چهارشنبه، پنج‌شنبه و جمعه را مصداق توبه نصوح دانسته‌اند
که به نظر می‌رسد در بیان یکی از
مصادیق برای توبه نصوح هستند.
مفسران نیز بنابر همین روایات، توبه نصوح را به معنای توبه خالص و واقعی گرفته‌اند.
البته در شرایط این
توبه ، بیانات بسیاری وجود دارد که برای اطلاع، به کتاب‌های اخلاقی رجوع کنید.
البته تعدادی از مفسران متأخر،
در ذیل این آیه
داستان شخصی به نام نصوح را به نقل از
کتاب مثنوی معنوی مطرح کرده‌اند:
بود مردی پیش ازین نامش نصوح
بد زدلاکئ زن او را فتوح
بود روی او چو رخسار زنان
مردئ خود را همی کرد او نهان
کتاب مثنوی معنوی اگر چه تلاش دارد
احادیث و داستان‌های اسلامی را از طریق هنر شعر به
مخاطب برساند؛ اما به صرف وجود داستانی در این کتاب نمی‌توان آن را پذیرفت و واقعی دانست.
در نهایت داستان نصوح بر فرض واقعیت داشتن، تنها نمونه و مصداقی از این آیه (
آیه ۸، سوره تحریم (۶۶) ) بوده و آیه
تفسیر و معنای دیگری دارد.
پایگاه اسلام کوئیست.
