علامه مجلسی در بحار الانوار می‌نویسد: هنگامی که رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله همراه یارانش در حال ساخت مسجد بودند، یکی از صحابه با لباس شیک و ژست خاص، از آن‌جا می‌گذشت، عمار بن یاسر با دیدن این صحنه اشعاری را سرودند که بدین مضمون است:
هرگز مساوی نیستند کسانی که بنای مسجد می‌گذارند و در آن مکان به رکوع و سجده می‌پردازند با کسانی که اهل عناد و دشمنی‌اند و از نشستن گرد و غبار بر لباس فاخر خود پرهیز می‌کنند.
[۱]لایستوی من یعمر المساجدا ••• یظل فیها راکعا وساجدا ••• و من تراه عاندا معاندا ••• عن الغبار لایزال حائدا
