گفتن نقص بدنی به خواستگار
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: ازدواج، نقص بدنی، صداقت، خواستگاری.
پرسش: دختری هستم که ناراحتی بسیار جزئی دارم. آیا صلاح است به فردی که بعدها به خواستگاری می‌آید، آن را بگویم؟ یکی از انگشتان دست یا پای من کوچک‌تر از متعارف است ... بعدها برای ما مشکلی به وجود نمی‌آید؟ همسرم از من ایراد نمی‌گیرد؟
پاسخ: اگر این مسئله (نقص بدنی) به‌خاطر حساسیت و دل‌مشغولی دوران سنی شما پدید آمده، امری طبیعی است و نباید نگران آن بود و زیاد به آن
فکر کرد؛ اما اگر واقعاً چنین چیزی صادق بود و
پدر و مادر، نزدیکان و دوستان نیز به شما گفته‌اند که مثلاً یک انگشتتان کوچک‌تر از حد متعارف است، شما نیز باید واقع‌بین باشید و در عین این‌که آن را می‌پذیرید، با خون‌سردی به خود بگویید که این هیچ مانع
رشد و پویایی و نشاط من نخواهد شد؛ چه افرادی که با شرایط بسیار سخت‌تر و نواقص بسیار شدیدتر به درجات و کمالاتی رسیده‌اند و دیگر این‌که صادقانه این مسئله را در جلسه گفت‌وگو با همسر آینده خود مطرح کنید (البته پس از بیان کلیات یعنی هنگام بحث از جزئیات) و در جلسات بعدی مطمئناً فرد مقابل،
اعتماد به نفس و استعدادهای را که ببیند، این مسئله را نسبت به امتیازات شما نادیده می‌گیرد و نسبت به صداقت شما و صفات اخلاقی شما حساب ویژه باز می‌کند؛ البته اگر متدین باشد.
نوجوان و مخصوصاً جوان در این دوره دارای ویژگی‌هایی است که آگاهی با این مسائل باعث
آرامش او می‌گردد؛ از جمله روحیه‌هایی که او دارد و مربوط به سؤال شما نیز می‌شود این است که در این سنین، نوجوان و جوان به‌خاطر طوفان مزاج و هورمون‌ها و رشد جسمی، روحی، جنسی و عاطفی در خود تغییراتی احساس می‌کند و همین امر باعث
اضطراب،
وهم، و
خیال، و ... می‌شود آن‌ها در این سنین بیش‌تر از هر دوره‌ای به وضع ظاهری خود، خودنمایی، وضعیت بدنی و اندام‌ها توجه می‌کنند و از سویی هم تأیید و تعریف اجتماعی برای آن‌ها خیلی اهمیت پیدا می‌کند.
بنابراین به طور طبیعی هر جوانی تا حدودی درباره وضع ظاهری، شکل اندام‌ها، قد، چاقی، لاغری، وزن و رنگ صورت و ... اشتغالات ذهنی‌ای دارد آگاهی به این مسئله که ۱. این امر جنبه همگانی دارد؛ ۲. گذرا می‌باشد باعث آرامش خیال می‌شود و از افکار وسواسی درباره وضعیت‌های فوق جلوگیری می‌کند؛ اما اگر فرد بیش از اندازه نگران شد و به مسائل فوق توجه نداشت و به گفته‌های دیگران (مخصوصاً اگر جنبه منفی داشته باشد) در مورد وضعیت جسمانی و ... توجه کرد، ممکن است باعث
اضطراب شدید و «اختلال بدشکلی هراسی» گردد.
توضیح این‌که اختلال وقتی است که فرد نسبت به وجود یک نقص بدنی باوری خیالی و افراطی داشته باشد که بیش‌تر با
زیبایی بدن مرتبط است و با دگرگونی‌های دوران
بلوغ مطابقت دارد و معمولاً تا حدود دوران
نوجوانی از بین می‌رود.
این دل‌مشغولی در دختر و پسر وجود دارد و هر کدام متناسب با جنسیت خودشان نسبت به یک‌سری اندام‌ها حساس می‌باشند؛ اما دختران به‌خاطر شرایط خاص خود نسبت به این مسائل حساس‌تر می‌باشند. با توجه به نکات قبل و آگاهی نسبت به آن‌ها، این دل‌مشغولی باید کم‌تر و کم‌تر شود.
پسر و دختر برای
ازدواج باید طبق یک‌سری ملاک‌های (
ایمان،
اخلاق،
اصالت خانوادگی، و...) و با عنایت به تناسب‌هایی (در اخلاق، سن، زیبایی، اقتصادی، تحصیلی و...)
اقدام به ازدواج کنند.
در فرآیند ازدواج پس از تحقیق و بررسی نوبت به
خواستگاری می‌رسد. در این مراسم خانواده‌ها با هم‌دیگر بیش‌تر آشنا می‌شوند و فرصتی پیش می‌آید تا دختر و پسر درباره شرایط، تناسب‌ها و ملاک‌های خود با هم گفت‌وگو کنند. در گفت‌وگوهای اول مسائل کلی و کلان بیان می‌شود. اگر تا این حد مشکلی نبود و تفاهم بود، در جلسات بعدی از موضوعات فرعی‌تر نیز سخن به میان می‌آورند. این امر باعث می‌شود که اگر زود فهمیدند تفاهمی نیست و از هم جدا شدند،
اسرار و جزئیات
زندگی افراد محفوظ بماند؛ اما اگر کار به جلسات دیگر کشید، مسائل فرعی نیز مطرح می‌شود تا آن‌ها بیش‌تر و بیش‌تر به تناسب‌ها و شرایط مهم‌تر یک‌دیگر آشنا شوند؛ اما آن‌چه که در این مسائل و جلسات مهم است،
صداقت، رازداری و تلاش در یافتن تناسب‌هاست. حساسیت و توجه به نکات یادشده در این‌جا، به
تفاهم و سازگاری پس از ازدواج کمک می‌کند.
حرف آخر: با توجه به همه مطالب گفته‌شده، باید دقت کنید اگر این مسئله به‌خاطر حساسیت و دل‌مشغولی دوران سنی شما پدید آمده، امری طبیعی است و نباید نگران آن بود و زیاد به آن فکر کرد؛ اما اگر واقعاً چنین چیزی صادق بود و
پدر و مادر، نزدیکان و
دوستان نیز به شما گفته‌اند که مثلاً یک انگشتتان کوچک‌تر از حد متعارف است، شما نیز باید واقع‌بین باشید و در عین این‌که آن را می‌پذیرید، با خون‌سردی به خود بگویید که این هیچ مانع رشد و پویایی و نشاط من نخواهد شد؛ چه افرادی که با شرایط بسیار سخت‌تر و نواقص بسیار شدیدتر به درجات و کمالاتی رسیده‌اند و دیگر این‌که صادقانه این مسئله را در جلسه گفت‌وگو با همسر آینده خود مطرح کنید (البته پس از بیان کلیات یعنی هنگام بحث از جزئیات) و در جلسات بعدی مطمئناً فرد مقابل،
اعتماد به نفس و استعدادهای را که ببیند، این مسئله را نسبت به امتیازات شما نادیده می‌گیرد و نسبت به صداقت شما و صفات اخلاقی شما حساب ویژه باز می‌کند؛ البته اگر متدین باشد.
یکی از معیارهای کلیدی و اساسی انتخاب همسر
دینداری است. فرد دینداری که آگاهانه اقدام به
ازدواج با شما می‌کند، مطمئناً اهل
گذشت،
ایثار و
مهربانی است و همیشه
خدا را در نظر دارد و به همسرش
ظلم نمی‌کند.
۱. جوانان و انتخاب همسر، علی‌اکبر مظاهری، انتشارات پارسایان.
۲. شناخت، هدایت و تربیت، دکتر علی قائمی، انتشارات امیری.
۳. دنیای نوجوانی، دکتر علی قائمی، انتشارات امیری.
سایت اندیشه قم، برگرفته از مقاله «گفتن نقص بدنی به خواستگار»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۶/۰۶/۲۶.
