• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

کاشف

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه: قرآن، حدیث.

پرسش: صفت کاشف خداوند در لغت و قرآن و حدیث به چه معناست؟



صفت «کاشف (کنار زننده/ از میان برنده/ برطرف کننده/ باز دارنده)»، اسم فاعل از مادّه «کشف» است که بر جدا کردن و برکَندن چیزی از چیزی دلالت دارد؛ مانند برکَندن لباس از بدن.
فَراهیدی گفته است: کشف، یعنی برداشتن یک چیز از [روی] چیزی که آن را پنهان می‌کند و می‌پوشاند؛ مانند برداشتن پوشش از یک چیز.


برگرفته‌های مادّه «کشف»، هفده بار در قرآن کریم به خدا نسبت داده شده‌اند. و صفت «کاشف»، دو بار به این صورت آمده است: «وَ اِن یَمْسَسْکَ اللَّهُ بِضُرٍّ فَلاَ کَاشِفَ لَهُ اِلاَّ هُوَ؛ و اگر خدا به تو گزندی رساند، جز او آن را هیچ از میان برنده‌ای نیست» و یک بار با تعبیر: «اِنَّا کَاشِفُواْ الْعَذَابِ؛ ما از میان برنده عذاب هستیم».
در آیات و احادیث، کاشف بودن خدا، به اموری مانند گزند، درد و غم و‌ اندوه و بلا و عذاب رسوایی و پرده غفلت و به طور کلّی، هر چیزی که بدی به آن اطلاق شود، تعلّق گرفته است.


۱. انعام/سوره۶، آیه۱۷.    
۲. یونس/سوره۱۰، آیه۱۰۷.    



حدیث‌نت، برگرفته از مقاله «کاشف» تاریخ بازیابی ۱۳۹۶/۱۲/۱۷.    



جعبه ابزار