نظر فلسفه درباره نماز
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: نماز،
فلسفه،
غفلت،
هستی.
پرسش: نظر فلسفه نسبت به نماز چیست؟
پاسخ: فلسفه اسلامی و
حکمت متعالیه، تنها وجود مستقل و بی‌نیاز مطلق، ذات خداوند متعال است و غیر از
خداوند، همه عین
فقر و نیازمند به او هستند. این نیاز به صورت تکوینی در نهاد وجود
انسان نهفته است ولی خداوند متعال زندگی انسان را در این جهان مادی همراه با
اختیار و
اراده قرار داده است.
فلسفه، دانش مرتبط با مسائل کلی هستی بوده و نسبت به مسائل جزئی هستی مستقیماً نظر نمی‌دهد. البته از مسائل کلی که در فلسفه مطرح می‌شود می‌توان حکم فلسفه را نسبت به نماز استنباط کرد.
توضیح این‌که از نظر فلسفه اسلامی و حکمت متعالیه، تنها وجود مستقل و بی‌نیاز مطلق، ذات خداوند متعال است و غیر از خداوند، همه عین فقر و نیازمند به او هستند. این نیاز به صورت تکوینی در نهاد وجود انسان نهفته است ولی خداوند متعال زندگی انسان را در این جهان مادی همراه با اختیار و اراده قرار داده است.
به بیان دیگر؛ امکانات و توانایی‌هایی را در اختیار او گذاشته است. داشتن این اختیار و توانایی برای اکثر مردم موجب
غفلت از نیاز تکوینی می‌گردد. نماز یادآوری وجود واقعی انسان و بیرون آمدن از غفلت است. نماز هماهنگی بین جنبه‌های اختیاری و ظاهری
روح انسان با جنبه‌های حقیقی و واقعی روح است. نماز اتصال موجود ناچیز محتاج، به منشا بی‌کران هستی است. انسان بی‌نماز مانند آب مانده در چاله‌ای کوچک است که پس از مدتی متعفن، بدمزه و غیر قابل استفاده و در نهایت از بین می‌رود، اما نمازگزار مانند آب کوچکی است که متصل به چشمه زلال و گوارای بی‌پایان است که دائماً آب آن، خوشمزه، خوش‌بو، زلال و گوارا است.
از سوی دیگر؛ از نظر فلسفه، خداوند مالک مطلق هستی است، همه موجودات مملوک خداوند هستند، حکم مالک مطلق لازم الاتباع است. فیلسوف الهی معتقد است دستور و سخن
پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و امام معصوم (علیه‌السّلام) از هر
برهان و
دلیل عقلی قوی‌تر است و تبعیت از سخن
پیامبر و
امام واجب است.
پایگاه اسلام کوئست، برگرفته از مقاله «نظر فلسفه درباره نماز»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۵/۱۶.
