• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

مقام معلم

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه: مقام معلم، کلام معلم، عبد.

پرسش: آیا نسبت دادن «مَن علّمنی حَرفاً کنتُ لَه عَبداً» به امام علی علیه‌السلام درست است یا این‌که کلام مشهوری می‌باشد؟

پاسخ:






۱.۱ - اول

این جمله در منابع مشهور و اولیه روایی وجود ندارد؛ اما در پاره‌ای از کتاب‌هایی که جنبه روایتی ندارند، اما به مناسبت، گاه روایاتی در آنها مشاهده می‌شود،‌ عبارت «من علمنی حرفاً صیّرنی عبداً» به‌عنوان حدیث ذکر شده است.
[۱] سیفی هروی، سیف بن محمد (متوفای ۷۲۱ ق)، تاریخ‌نامه هرات، ص ۴۷۶، نشر اساطیر، تهران، ۱۳۸۳ ش.


۱.۲ - دوم

و در برخی کتاب‌های دیگری از این دست، جمله «مَن علّمنی حَرفاً کنتُ لَه عَبداً »
[۲] «کسی که یک حرف به من بیاموزد، مرا بنده خودش ساخته است».
به‌عنوان حدیثی بدون سند به امام علی ـ علیه‌السلام ـ نسبت داده شده است.
[۳] عزلتی خلخالی‌ (متوفای ۱۰۵۲ق)، ادهم، رسایل فارسی ادهم خلخالی‌، محقق، مصحح، نورانی‌، عبدالله، ص ۶۴۵، تهران، انجمن آثار و مفاخر فرهنگی‌، چاپ اول، ۱۳۸۱ق.
[۴] نراقی‌ (متوفای ۱۲۰۹ق)، ملا محمدمهدی، جامع السعادات‌، ج ‌۳، ص ۱۴۱، بیروت، اعلمی‌، چاپ چهارم، بی‌تا.
[۵] أبوسعید خادمی حنفی (متوفای ۱۱۵۶ق)، محمد بن محمد، بریقة محمودیة فی شرح طریقة محمدیة و شریعة نبویة فی سیرة أحمدیة، ج ۴، ص ۳، مطبعة الحلبی، ۱۳۴۸ق.


۱.۳ - سوم

اما در برخی دیگر از کتاب‌ها این جمله از شخصی به نام شعبه («من کتبت عنه أربعة أحادیث فأنا عبده، و من علمنی حرفا کنت له عبدا ») و یا به‌عنوان یک کلام مشهور («والمشهور علی الألسنة...»)
[۷] عجلونی جراحی، إسماعیل بن محمد، کشف الخفاء و مزیل الإلباس عما اشتهر من الأحادیث علی ألسنة الناس، ج ۲، ص ۲۶۵، قاهره، مکتبة القدسی، ۱۳۵۱ق.
بر سر زبان‌ها نقل شده است.


هم‌چنین روایتی به‌طور مرسل از پیامبر اکرم ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ نقل شده است که از جهت معنا و مضمون با جمله مورد بحث یکی است:

«رُوِیَ عَنِ النَّبِیِّ ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ أَنَّهُ قَالَ‌ مَنْ عَلَّمَ شَخْصاً مَسْأَلَةً فَقَدْ مَلَکَ‌ رَقَبَتَهُ‌ فَقِیلَ لَهُ یَا رَسُولَ اللَّهِ أَ یَبِیعُهُ فَقَالَ لَا وَ لَکِنْ یَأْمُرُهُ وَ یَنْهَاه‌»؛ پیامبر ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ فرمود: «هرکس مسئله‌ای را به کسی یاد دهد، پس محققاً مالک او شده است». از حضرتشان پرسیده شد: آیا این استاد می‌تواند شاگردش را ـ به‌عنوان بنده ـ بفروشد؟! ایشان پاسخ دادند: «نه، اما حق امر و نهی به او را دارد».


به‌هر‌حال چه این جمله حدیث باشد و چه نباشد؛ کلام حکیمانه‌ای است که در بزرگ‌داشت مقام معلم، بسیار ارزنده می‌باشد
[۱۰] طباطبایی، سید محمدحسین‌، تعالیم اسلام‌، ص ۲۱۰، قم، مؤسسه بوستان کتاب‌، چاپ اول، ۱۳۸۷ش.
و نیز با روایاتی به همین مضمون تأیید و تقویت می‌شود و مقصود این است که؛ وقتی کسی به شخصی چیزی یاد دهد، چنان تأثیری بر روی او می‌گذارد که گویا همچون عبد او را تحت تأثیر کلام خود قرار می‌دهد. به دیگر سخن، دل‌هایی که مشتاق کلام معلم است، از کلام او رمق می‌گیرند و از حرکت او روان به شوق و تکاپو می‌افتد و در برابر کردار و رفتار معلم؛ دل، خاضع و خاشع می‌گردد، و فروغ بینش او روان متعلمان را می‌نوازد و بنده خود می‌سازد.



۱. سیفی هروی، سیف بن محمد (متوفای ۷۲۱ ق)، تاریخ‌نامه هرات، ص ۴۷۶، نشر اساطیر، تهران، ۱۳۸۳ ش.
۲. «کسی که یک حرف به من بیاموزد، مرا بنده خودش ساخته است».
۳. عزلتی خلخالی‌ (متوفای ۱۰۵۲ق)، ادهم، رسایل فارسی ادهم خلخالی‌، محقق، مصحح، نورانی‌، عبدالله، ص ۶۴۵، تهران، انجمن آثار و مفاخر فرهنگی‌، چاپ اول، ۱۳۸۱ق.
۴. نراقی‌ (متوفای ۱۲۰۹ق)، ملا محمدمهدی، جامع السعادات‌، ج ‌۳، ص ۱۴۱، بیروت، اعلمی‌، چاپ چهارم، بی‌تا.
۵. أبوسعید خادمی حنفی (متوفای ۱۱۵۶ق)، محمد بن محمد، بریقة محمودیة فی شرح طریقة محمدیة و شریعة نبویة فی سیرة أحمدیة، ج ۴، ص ۳، مطبعة الحلبی، ۱۳۴۸ق.
۶. ملاحویش آل غازی، عبدالقادر، بیان المعانی، ج ‌۴، ص ۱۹۰، دمشق، مطبعة الترقی، چاپ اول، ۱۳۸۲ق.    
۷. عجلونی جراحی، إسماعیل بن محمد، کشف الخفاء و مزیل الإلباس عما اشتهر من الأحادیث علی ألسنة الناس، ج ۲، ص ۲۶۵، قاهره، مکتبة القدسی، ۱۳۵۱ق.
۸. ابن ابی‌جمهور، عوالی اللئالی، ج ۴، ص ۷۱، قم، دار سیدالشهداء للنشر، ۱۴۰۵ق.    
۹. مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج ‌۲، ص ۴۴، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق.    
۱۰. طباطبایی، سید محمدحسین‌، تعالیم اسلام‌، ص ۲۱۰، قم، مؤسسه بوستان کتاب‌، چاپ اول، ۱۳۸۷ش.



پایگاه اسلام کوئست.    



جعبه ابزار