در روایات آمده است، امام صادق (ع) به یکی از یارانش فرمود: «عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ لَا تَسْتَحِلَّنَّ شَیْئاً مِنَ الصَّیْدِ وَ أَنْتَ حَرَامٌ وَ لَا وَ أَنْتَ حَلَالٌ فِی الْحَرَمِ وَ لَا تَدُلَّنَّ عَلَیْهِ مُحِلًّا وَ لَا مُحْرِماً فَیَصْطَادُوهُ وَ لَا تُشِرْ إِلَیْهِ فَیُسْتَحَلَّ مِنْ أَجْلِکَ فَإِنَّ فِیهِ فِدَاءً لِمَنْ تَعَمَّدَهُ؛ «هرگز صید و شکار در در حال احرام، چه در حرم و چه غیر حرم حلال ندان.
نیز اگر چه مُحرم نیستی، در حرم حق صید نداری، همچنین صید را به شخص مُحرم و غیر مُحرم نشان مده که آن را شکار کند و حتی اشاره به آن مکن (و دستور مده) تا به خاطر تو صید را حلال شمارد؛ زیرا این کار موجب کفاره برای شخص متعمد میشود».
بنابراین منظور از «من اعتدی» این است که هر کس بعد از این حُکم (ممنوعیت صید) از فرمان الهیتجاوز و شکار کند، گرفتار عذابی دردناک خواهد شد.
از این رو، علت عذاب همین تخلف و سرپیچی از حُکم خدا خواهد بود.
و مقصود از عذاب، عذاب جهنم در آخرت، «و می تواند گرفتارهای دنیوی باشد».
