• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

غیبت بدی کننده به دیگران

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه: غیبت، توهین، تجسس، بهتان.

پرسش: اگر شخصی در حق دیگران بدی کرده باشد و موجب تباهی زندگی آنان شود، آیا غیبت او جایز است؟

پاسخ: کسی که واقعاً به دیگران آزار رسانده و به این کار افتخار می‌نماید، غیبت او حرام محسوب نمی‌شود.




اگر شخص مورد نظر شما واقعاً به دیگران آزار رسانده و با آنها بدی می‌کند و به این کار خود افتخار می‌نماید، معرّفی شخصیّت و بیان اشکالات این فرد به دیگران در غیاب او، غیبت حرام محسوب نمی‌شود.


هر بدی به دیگران کیفر خاصّ خود را دارد. پس، اگر کسی در حق کسی بدی کند و توبه (واقعی) نکرده و رضایت آن شخص را جلب نکند، کیفرش را متناسب با آن بدی خواهد دید. به همین منظور، به برخی از روایات اشاره می‌شود:
پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرموده‌اند: «هر کس همسایه خود را آزار دهد، خداوند بوی بهشت را بر او حرام می‌فرماید و جایگاه او دوزخ است، که چه بد جایگاهی است و هر کس حقوق همسایه‌اش را تباه کند، از ما نیست و جبرئیل (علیه‌السّلام) چندان در باره همسایه سفارش کرد که پنداشتم به زودی از او ارث خواهد برد.»
امام صادق (علیه‌السّلام) فرموده است: «هر کس موضوعی برای برادر مؤمن خود بسازد و بگوید و بخواهد به آن وسیله، مروّت او را نابود کند و او را از چشم مردم بی‌فکند، خدای تعالی او را از ولایت خویش بیرون کرده و به ولایت شیطان در می‌آورد.»
[۳] الامالی، شیخ صدوق، ص۴۸۶، انتشارات کتابخانه اسلامیه، ۱۳۶۲ ش.

امام صادق (علیه‌السّلام) می‌فرماید: «...هرکس به مال و یا آبروی مسلمانی آسیب رساند، بر او واجب است که از طرف مقابل حلالیت طلبد...»


۱. حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعة، ج۱۲، ص۱۲۷، مؤسسه آل البیت (علیه‌السّلام)، قم، ۱۴۰۹ ق.    
۲. فتال نیشابوری، محمد بن حسن، روضة الواعظین، ج۲، ص۳۸۷ - ۳۸۸، انتشارات رضی، قم.    
۳. الامالی، شیخ صدوق، ص۴۸۶، انتشارات کتابخانه اسلامیه، ۱۳۶۲ ش.
۴. تمیمی مغربی، نعمان بن محمد، دعائم الاسلام، ج۲، ص۴۸۵، ح ۱۷۳۱، دار المعارف، مصر، ۱۳۸۵ ق.    



پایگاه اسلام کوئست، برگرفته از مقاله «غیبت بدی کننده به دیگران»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۶/۹.    



جعبه ابزار