علم به بخشیده شدن گناه
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه:خوف و رجاء، گناه، بخشش گناه، توبه.
پرسش :چگونه می توان به بخشیده شدن گناه علم پیدا کرد؟ و چگونه باید بفهمیم که خداوند گناهان ما را بخشیده در صورتی که
توبه کرده ایم ولی احساس سنگینی و گناه می کنیم ؟
پاسخ :
گناه و
معصیت، مانند لجن زار متعفنی است که انسان، هر چه بیشتر در آن فرو می رود، خود را به نابودی نزدیک می کند، اما
توبه و تصمیم جدی انسان به
ترک گناه حرکت به سوی نجات و خود یک پیروزی بزرگ است که درهای رحمت الهی را به روی انسان می گشاید. کسی که به این مرحله (توبه) رسیده به پیروزی بزرگی دست یافته است، و باید سعی کند انگیزه خود را برای مبارزه با گناه، قوی تر نماید، و برای همیشه این حالت را در خود حفظ کند.
البته باید توجه داشت که هر توبه ای توبه نیست و توبه واقعی دارای شرایط زیر است که باید حتما رعایت شود:
فرد گناه کار گناه را از روی جهالت و نادانی انجام داده باشد. قرآن می فرماید توبه تنها برای آنها است که گناهی را از روی جهالت انجام می‌دهند
". منظور از جهالت در این آیه اعم از عدم علم به حرام و گناه بودن عمل و طغیان غرائز و تسلط هوسهای سرکش و چیره شدن آنها بر
نیروی عقل و
ایمان است، در این حالت، علم و دانش انسان به گناه گرچه از بین نمی‌رود اما تحت تاثیر آن
غرائز سرکش قرار گرفته و عملا بی اثر می‌گردد، و هنگامی که علم اثر خود را از دست داد، عملا با جهل و نادانی برابر خواهد بود.
ولی اگر گناه بر اثر چنین جهالتی نباشد بلکه از روی انکار حکم پروردگار و
عناد و دشمنی انجام گیرد، چنین گناهی حکایت از
کفر می‌کند و به همین جهت توبه آن قبول نیست.
عدم
آگاهی از مرگ به بیان واضحتر؛ توانایی و
فرصت برای گناه داشته باشد. کسی که می داند تا چند لحظه دیگر بیشتر زنده نیست ویا فلج و ناتوان شده و قدرت بر
ارتکاب گناه ندارد اگر توبه کند این توبه ارزشی نخواهد داشت. قرآن می فرماید:کسانی که در آستانه مرگ قرار می‌گیرند و می‌گویند اکنون از گناه خود توبه کردیم توبه آنان پذیرفته نخواهد شد".
اگر کسی مشغول گناه است و هنوز گناه را ترک نکرده است توبه او معنی ندارد هر چند قصد داشته باشد که در آینده
ترک گناه کرده است و توبه نماید؛ زیرا معلوم نیست که موفق به توبه شود.
اگر کسی از گناه خود واقعا پشیمان و نادم نباشد در حقیقت توبه نکرده است هر چند گناه را ترک کرده باشد. زیرا در هر لحظه امکان داردکه دو باره مرتکب گناه شود.
۱. تصمیم جدی بر ترک گناه و عدم بازگشت در آینده.
۲. جبران گناه و لغزش های گذشته.
۳. استغفار و طلب آمرزش از خداوند.
اگر کسی واقعاً با رعایت این شرایط توبه کند هرگز نباید از
رحمت الهی مأیوس باشد؛ زیرا هر چه گناه او بزرگتر باشد باز رحمت الهی واسع تر است و قطعا خداوند به وعده خود عمل کرده و توبه اورا خواهد پذیرفت؛ بهرحال کسی که دوست دارد در لجن زار گناه بماند و از آلودگی ها تغذیه کند معلوم است که هنوز از گناهان خود پشیمان نشده است در این حالت توبه معنا ندارد. و معلوم نیست که در آینده نیز موفق به ترک گناه خواهد شد یا نه، بلکه تکرار گناه ممکن است زمینه و توفیق توبه را از انسان سلب کند!. بله اگر موفق به توبه واقعی با تمام شرایط آن شود توبه اش پذیرفته می شود.
نکته بسیار مهم در این راه، استعانت از لطف و عنایتی است که خداوند نسبت به توبه کنندگان دارد؛ زیرا توبه واقعی همه مبغوضیت های گناه و عقوبات اخروی و آثار منفی آنرا در پیشگاه خداوند از بین می برد، همانطوریکه خداوند فرموده است:«ای بندگان من که بر خود
اسراف و
ستم کرده‌اید! از
رحمت خداوند نومید نشوید که خدا همه گناهان را می‌آمرزد، زیرا او بسیار آمرزنده و مهربان است.»
البته لازم است انسان همواره در حالت خوف و رجا باشد به این معنی که نه تنها باید از گناهان خود خوف و ترس داشته باشد بلکه از نابود شدن اعمال نیک خود در اثر ریا و عجب و...بیم داشته باشد و از طرف دیگر همواره به رحمت بی کران الهی امیدوار باشد.
پایگاه اسلام کوئست، برگرفته از مقاله «علم به بخشیده شدن گناه»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۷/۲۴.
