• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

عدم رجوع به گناه بعد از توبه

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه:توبه، گناه، چهل، دنیا.
پرسش : تا چه مدت ترک یک گناه و یک عمل زشت اخلاقی تضمین می کند که انسان دوباره به آن رجوع نکند. اینکه بعضی ها ۴۰ یا ۲۱ روز ترک یک عمل را کافی برای اینکه انسان دوباره به آن رجوع نکند، می دانند درست است؟ آیا حدیث یا آیه‌ای در این باره داریم؟
پاسخ :
برای روشن شدن پاسخ چند نکته را باید متذکر شویم:



در خصوص این سؤال به آیه یا روایتی برخورد نکرده ایم؛ البته در مورد آثار عدد چهل در روایات مطالب زیادی آمده که به برخی از آنها که احتمال داده می شود مرتبط با سؤال باشد، اشاره می کنیم:

۱.۱ - روایت اول

هیچ بنده‌ای ایمان به خداوند و یا ذکر خدا را، چهل روز خالص نمی کند مگر این که خداوند او را نسبت به دنیا بی رغبت و بر درد و درمان آن بینا می کند و حکمتش را در قلب او استوار و بر زبانش جاری می سازد.
[۱] الاصول من الکافی، ج۲، ص۱۶.     عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ مَا أَخْلَصَ الْعَبْدُ الْإِیمَانَ بِاللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَرْبَعِینَ یَوْماً أَوْ قَالَ مَا أَجْمَلَ عَبْدٌ ذِکْرَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَرْبَعِینَ یَوْماً إِلَّا زَهَّدَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فِی الدُّنْیَا وَ بَصَّرَهُ دَاءَهَا وَ دَوَاءَهَا فَأَثْبَتَ الْحِکْمَةَ فِی قَلْبِهِ وَ أَنْطَقَ بِهَا لِسَانَه.


۱.۲ - روایت دوم

هر که چهل روز، لقمه حلال بخورد، دل او نورانی می شود
[۲] کیمیای سعادت، ج ۱، ص ۳۶۷.
.

۱.۳ - روایت سوم

آدم ، پس از هبوط از بهشت و داوود برای ترک اولی ، چهل شبانه روز در حال توبه و انابه بودند
[۳] بحارالانوار، ج ۵، ص ۴۳.
.
و موارد دیگر، که بیانگر تأثیر عدد چهل در کمال وجودی، اخلاقی، و محو آثار بد اعمال، در آدمی می باشد.


شکی نیست همان گونه که تکرار یک عمل باعث رسوخ آن در روح و جانش می شود، و به گفته‌ی عالمان اخلاق، ملکات و صفات ثابت را موجب می شود، ترک عمل نیز در مدت طولانی می تواند ریشه‌های نفسانی آن عمل را در روح انسان از بین ببرد و باعث شود تا انسان لذت آن گناه را فراموش کند به گونه‌ای که بازگشت دوباره به سوی آن گناه به راحتی صورت نگیرد.


انسان تا زمانی که در این دنیاست، از گزند آسیب‌های شیطان ، در امان نیست.
[۴] قاضی قضاعی، شهاب الاخبار، ح ۷۰۹.

قرآن می فرماید: نفس ، زیاد دستور دهنده به زشتی‌ها است، مگر این که رحمت الاهی ، شامل حال انسان شود.
[۵] سوره یوسف/۱۲، آیه۵۳.     وَ ما أُبَرِّئُ نَفْسی إِنَّ النَّفْسَ لَأَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلاَّ ما رَحِمَ رَبِّی إِنَّ رَبِّی غَفُورٌ رَحیم.
به همین جهت ائمه(علیهم‌السلام) در پیشگاه ذات حق تعالی عرض می کردند:معبودا مرا یک لحظه به حال خودم وامگذار.
پس هیچگاه نمی توان خود را مصون از گناه پنداشت.


هیچ گاه نباید از رحمت خداوند مأیوس بود.
لذا گناه هر چه تکرار شود، باز باب توبه مفتوح و باز است و همیشه باید به رحمت خداوند امیدوار بود
[۷] سوره یوسف/۱۲، آیه۸۷.     لا تَیْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِنَّهُ لا یَیْأَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِلاَّ الْقَوْمُ الْکافِرُون.
.


۱. الاصول من الکافی، ج۲، ص۱۶.     عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ مَا أَخْلَصَ الْعَبْدُ الْإِیمَانَ بِاللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَرْبَعِینَ یَوْماً أَوْ قَالَ مَا أَجْمَلَ عَبْدٌ ذِکْرَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَرْبَعِینَ یَوْماً إِلَّا زَهَّدَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فِی الدُّنْیَا وَ بَصَّرَهُ دَاءَهَا وَ دَوَاءَهَا فَأَثْبَتَ الْحِکْمَةَ فِی قَلْبِهِ وَ أَنْطَقَ بِهَا لِسَانَه.
۲. کیمیای سعادت، ج ۱، ص ۳۶۷.
۳. بحارالانوار، ج ۵، ص ۴۳.
۴. قاضی قضاعی، شهاب الاخبار، ح ۷۰۹.
۵. سوره یوسف/۱۲، آیه۵۳.     وَ ما أُبَرِّئُ نَفْسی إِنَّ النَّفْسَ لَأَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلاَّ ما رَحِمَ رَبِّی إِنَّ رَبِّی غَفُورٌ رَحیم.
۶. الاصول من الکافی، ج۲، ص۵۲۴.    
۷. سوره یوسف/۱۲، آیه۸۷.     لا تَیْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِنَّهُ لا یَیْأَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِلاَّ الْقَوْمُ الْکافِرُون.



پایگاه اسلام کوئست    



جعبه ابزار