• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

صفت هادی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه: هادی، قرآن، حدیث

پرسش: هادی را در لغت، قرآن و حدیث توضیح دهید؟



صفت «هادی (راه‌نما)»، اسم فاعل از ریشه «هدی» به معنای پیش‌قدم شدن برای نشان دادن حق و راه‌نمایی است. گفته می‌شود: «هدیتُه الطریق هدایةً»، یعنی: برای نشان دادن راه، پیشاپیش او رفتم و راه را به او شناساندم.


در قرآن کریم، مشتقّات ریشه «هدی»، در حدود صد بار به خدای متعال نسبت داده شده است، و صفت «هادی» دو بار به صورت: «و پروردگار تو، راه‌نما و یاوری بسنده است» و «بی‌گمان، خدا کسانی را که ایمان آورده‌اند، به راه راست، راه‌نمایی کننده است» به‌کار رفته است.
در آیات و احادیث، هدایت (راه‌نمایی)، گاه به معنای تکوینی و گاه به معنای تشریعی به‌کار رفته است.

۲.۱ - اقسام هدایت

هدایت تکوینی، به این معناست که خدا همه موجودات را بر اساس قوانین و نظم خاصّی اداره می‌کند. همه موجودات، جبراً از چنین هدایتی پیروی می‌کنند؛
امّا هدایت تشریعی خدا، راه‌نمایی مردم به کمال و راه درست زندگی کردن و نجات از انحراف و گم‌راهی است که معمولاً از راه ارسال رسولان و پیامبران، محقّق می‌شود، و انسان‌ها در مقابل چنین هدایتی مختارند و می‌توانند از آن پیروی کنند، یا به آن کفران ورزند.

۲.۱.۱ - اقسام هدایت تشریعی

هدایت تشریعی، خود به دو قسم تقسیم می‌شود:
هدایت عام، که به همه انسان‌ها داده می‌شود، و هدایت خاص، که ویژه مؤمنان و اولیای الهی است.


۱. فرقان/سوره۲۵، آیه۳۱.    
۲. حج/سوره۲۲، آیه۵۴.    
۳. محمدی ری‌شهری، محمد، حکمت‌نامه پیامبر اعظم (صلی‌الله‌علیه‌وآله)، ج۳، ص۱۱۱.    



حدیث‌نت، برگرفته از مقاله «صفت هادی» تاریخ بازیابی ۱۳۹۶/۱۲/۱۹.    



جعبه ابزار