• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

سلام پیامبر به اهل‌بیت

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه: اهل‌بیت، پیامبر، امام علی، حضرت فاطمه.

پرسش: آیا پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به در خانه امام علی (علیه‌السّلام) و حضرت فاطمه (سلام‌الله‌علیها) می‌رفت و بعنوان اهل‌بیت به آنها سلام می‌کرد؟



محدّثان بزرگ جهان اسلام، رویداد سلام کردن پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) را به طُرُق مختلف از اهل‌بیت (علیهم‌السّلام)
[۴] خوارزمی، موفق بن احمد، مقتل الحسین، ص۶۷
و بزرگان صحابه، مانند: ابو سعید خدری، انس بن مالک، عبد اللّه بن عبّاس و ابو حمراء روایت کرده‌اند.
بر این اساس، اصل وقوع این رخداد، از امور مسلّم شمرده می‌شود؛ امّا احادیثی مربوط به شمار این رویداد، به سه گروه تقسیم می‌شوند:

۱.۱ - گروه اوّل

گروه اوّل احادیثی که دلالت دارند پیامبر خدا، همه روزه وقتی می‌خواست برای نماز صبح به مسجد برود، به درِ خانه علی و فاطمه (علیهماالسلام) می‌آمد و با سلام و خواندن آیه تطهیر، آنها را به نماز، دعوت می‌کرد.

۱.۲ - گروه دوم

گروه دوم، احادیثی که بر اساس آنها خودِ راوی، چند بار عمل پیش گفته را دیده است.
[۱۳] ر.ک: طبری، محمد بن جریر، تفسیر الطبری، ج۱۲، جزء ۲۲، ص۶.
[۱۴] قمی، عباس، الکنی و الالقاب، ص۲۵، ش ۲۰۵.


۱.۳ - گروه سوم

گروه سوم، احادیثی که به ظاهر، دلالت دارند که عملِ یاد شده، همه روزه نبوده و در تعداد روزها، با یکدیگر و نیز با احادیث گروه اوّل، اختلاف دارند.
در بعضی روایات، «چهل روز» آمده است.
[۱۹] صدوق، محمد بن علی، الامالی، ص۴۲۹.
در بعضی دیگر، «یک ماه» ذکر شده است
[۲۱] طیالسی، ابی‌داوود، مسند طیالسی، ص۲۷۴.
در پاره‌ای از آنها نیز «شش ماه» آمده است
[۲۲] ر.ک: طبری، محمد بن جریر، تفسیر الطبری، ج۱۲، ص۶.
[۲۶] ابن عنبه، احمد بن علی، عمده الطالب فی انساب آل ابی‌طالب، ص۴۵، ح۳۲.
و در برخی دیگر «هفت ماه» آمده
[۲۷] ر.ک: ابن‌کثیر دمشقی، اسماعیل بن عمر، البدایه و النهایه، ج۵، ص۳۲۱.
[۲۸] طبری، محمد بن جریر، تفسیر الطبری، ج۱۲، ص۶
و در بعضی دیگر، «هشت ماه» آمده و در پاره‌ای «نه ماه» آمده است
[۳۱] ر.ک: ابن اثیر جزری، ابوالحسن علی بن ابی‌الکرم، اسد الغابه فی معرفه الصحابه، ص۶۰، ح۲۹.
[۳۲] طحاوی، ابوجعفر، مشکل الآثار، ج۱، ص۳۳۷.
[۳۳] ابن عنبه، احمد بن علی، عمده الطالب فی انساب آل ابی‌طالب، ص۴۱، ح۲۷.
عددهای دیگری نیز ذکر شده است.

۱.۴ - همسویی گروه اول و دوم

گروه اوّل و دوم، با یکدیگر ناهمسویی ندارند و به قرینه آنها معلوم می‌شود که در گروه سوم (اگر همه آنها از نظر صدور، بی اشکال باشند و تصحیفی در آنها راه نیافته باشد) راویان، مشاهدات خود را نقل کرده‌اند و اعتبار نیز آن را تقویت می‌کند.

۱.۵ - نتیجه

حاصل آنکه پس از نزول آیه تطهیر، پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) برای هر چه روشن‌تر شدن مقصود از «اهل‌بیت» در آیه تطهیر و نیز مراد از «اهل پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله)» در آیه: «وَ اْمُرْ اَهْلَکَ بِالصَّلَوةِ؛ و اهل خود را به نماز فرمان ده»، همه روز، هنگام نماز صبح بر درِ خانه علی و فاطمه (علیهماالسلام) می‌آمده و با سلام دادن و قرائت آیه تطهیر، آنها را به نماز، دعوت می‌کرده است.
همچنین همه روایاتی که در بیان این رویداد، عدد خاصّی را ذکر کرده‌اند، ناظر به مشاهدات راوی‌اند و انحصاری از آنها به دست نمی‌آید؛ لیکن از برخی روایات،
[۳۹] صدوق، محمد بن علی، الامالی، ص۶۲۶.
[۴۰] حسینی استرآبادی، علی، تاویل الآیات الظاهرة، ص۳۲۲.
چنین پیداست که اقدام پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) پس از نزول آیه: «و اهل خود را به نماز فرمان ده» بوده است.

۱.۶ - نظر ابو سعید خدری

ابو سعید خدری می‌گوید:
چون آیه: «و اهل خود را به نماز، فرمان ده» نازل شد، پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در مدّت هشت ماه، هر بامداد به درِ خانه علی (علیه‌السّلام) می‌آمد و می‌فرمود: «رحمت خدا بر شما باد! هنگام نماز است. «خداوند، فقط می‌خواهد آلودگی را از شما خاندان [پیامبر] بزُداید و شما را پاک و پاکیزه گرداند».

۱.۷ - نظر علامه طباطبایی

علّامه طباطبایی (قدس‌سره) پس از آوردن روایت ابو سعید، می‌گوید:
ظاهر روایت، چنین است که این آیه، در مدینه نازل شده است و تا آن‌جا که من به خاطر دارم، کسی متعرّض این نکته نشده است و شاید مقصود، بیان این نکته (مَدَنی بودن آیه) باشد که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) برای عمل به آیه، در مدینه به درِ خانه علی (علیه‌السّلام) می‌رفته است، اگر چه آیه در مکّه نازل شده باشد، که این نیز از لفظ، دور است.


۱. ر.ک:صدوق، محمد بن علی، الامالی، ص۶۲۶.    
۲. صدوق، محمد بن علی، عیون اخبار الرضا (علیه‌السّلام)، ج۱ ص۲۴۰.    
۳. قندوزی، سلیمان بن ابراهیم، ینابیع الموده لذو القربی، ج۲ ص۵۹، ح۴۵.    
۴. خوارزمی، موفق بن احمد، مقتل الحسین، ص۶۷
۵. کوفی، فرات بن ابراهیم، تفسیر فرات الکوفی، ص۳۳۹.    
۶. ر.ک:سیوطی، عبدالرحمان بن ابی‌بکر، الدر المنثور فی التفسیر بالماثور، ج۶، ص۶۰۶.    
۷. طبرانی، سلیمان بن أحمد، المعجم الکبیر، ج۳، ص۵۶، ح۲۶۷۱-۲۶۷۴.    
۸. خوارزمی، موفق بن احمد، المناقب، ص۶۰، ح۲۸.    
۹. حاکم حسکانی، عبیدالله بن عبدالله، شواهد التنزیل لقواعد التفضیل، ج۲، ص۴۴، ح۶۶۵-۶۶۸.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۷، ص۵۹.    
۱۱. ر.ک:سیوطی، عبدالرحمان بن ابی‌بکر، الدر المنثور فی التفسیر بالماثور، ج۶، ص۶۰۵.    
۱۲. شوشتری، قاضی نور‌الله، احقاق الحق و ازهاق الباطل، ج۹، ص۵۶.    
۱۳. ر.ک: طبری، محمد بن جریر، تفسیر الطبری، ج۱۲، جزء ۲۲، ص۶.
۱۴. قمی، عباس، الکنی و الالقاب، ص۲۵، ش ۲۰۵.
۱۵. طوسی، محمد بن حسن، الامالی، ص۲۵۱، ح۴۴۷.    
۱۶. حسکانی، عبیدالله بن عبدالله، شواهد التنزیل لقواعد التفضیل، ج۲، ص۸۱، ح۷۰۰.    
۱۷. ر.ک:سیوطی، عبدالرحمان بن ابی‌بکر، الدر المنثور فی التفسیر بالماثور، ج۶، ص۶۰۶.    
۱۸. خوارزمی، موفق بن احمد، المناقب، ص۶۰، ح۲۸.    
۱۹. صدوق، محمد بن علی، الامالی، ص۴۲۹.
۲۰. ر.ک:ابن اثیر جزری، ابوالحسن علی بن ابی‌الکرم، اسد الغابه فی معرفه الصحابه، ج۵، ص۳۸۱، ح۵۳۹۰.    
۲۱. طیالسی، ابی‌داوود، مسند طیالسی، ص۲۷۴.
۲۲. ر.ک: طبری، محمد بن جریر، تفسیر الطبری، ج۱۲، ص۶.
۲۳. سیوطی، عبدالرحمان بن ابی‌بکر، الدر المنثور فی التفسیر بالماثور، ج۶، ص۶۰۶-۷۰۶.    
۲۴. قندوزی، سلیمان بن ابراهیم، ینابیع الموده لذو القربی، ج۲، ص۱۱۹.    
۲۵. محب الدین طبری، احمد ابن عبدالله، ذخائر العقبی فی مناقب ذوی القربی، ص۲۴.    
۲۶. ابن عنبه، احمد بن علی، عمده الطالب فی انساب آل ابی‌طالب، ص۴۵، ح۳۲.
۲۷. ر.ک: ابن‌کثیر دمشقی، اسماعیل بن عمر، البدایه و النهایه، ج۵، ص۳۲۱.
۲۸. طبری، محمد بن جریر، تفسیر الطبری، ج۱۲، ص۶
۲۹. ر.ک:سیوطی، عبدالرحمان بن ابی‌بکر، الدر المنثور فی التفسیر بالماثور، ج۶، ص۶۰۶.    
۳۰. اسکافی، محمد بن همام، کفایة الطالب فی مناقب علی بن أبی طالب، ص۳۷۷.    
۳۱. ر.ک: ابن اثیر جزری، ابوالحسن علی بن ابی‌الکرم، اسد الغابه فی معرفه الصحابه، ص۶۰، ح۲۹.
۳۲. طحاوی، ابوجعفر، مشکل الآثار، ج۱، ص۳۳۷.
۳۳. ابن عنبه، احمد بن علی، عمده الطالب فی انساب آل ابی‌طالب، ص۴۱، ح۲۷.
۳۴. طبری، أحمد ابن عبد الله، ذخائر العقبی، ص۲۵.    
۳۵. اسکافی، محمد بن همام، کفایة الطالب فی مناقب علی بن أبی طالب، ص۳۷۶.    
۳۶. ر.ک:حسکانی، عبیدالله بن عبدالله، شواهد التنزیل لقواعد التفضیل، ج۲، ص۴۶، ح۶۶۷.    
۳۷. حسکانی، عبیدالله بن عبدالله، شواهد التنزیل لقواعد التفضیل، ج۲ ص۴۷، ح۶۶۸.    
۳۸. صدوق، محمد بن علی، الامالی، ص۶۲۵.    
۳۹. صدوق، محمد بن علی، الامالی، ص۶۲۶.
۴۰. حسینی استرآبادی، علی، تاویل الآیات الظاهرة، ص۳۲۲.
۴۱. سیوطی، عبدالرحمان بن ابی‌بکر، الدر المنثور فی التفسیر بالماثور، ج۵، ص۶۱۳ به نقل از ابن مردویه و ابن عساکر و ابن نجّار.    
۴۲. طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۴، ص۲۴۲.    



حدیث‌نت، برگرفته از مقاله «سلام پیامبر به اهل‌بیت» تاریخ بازیابی ۱۳۹۶/۱۱/۲.    



جعبه ابزار