راهنمایی فرد دین‌گریز
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: امر به معروف،
دین.
پرسش: من یک دوستی دارم که از
دین دور شده است و در حال گمراهی است. او قبلاً یک دختر خوش قلب و با تقوا بود و شاید هم هنوز چنین باشد، ولی نیاز به کمک خاصی دارد. گاهی من احساس تقصیر می‌کنم و می‌بینیم که مادر او دارد رنج می‌برد. آیا می‌توانید اعمال خاصی برای وی پیشنهاد کنید؟
پاسخ: برای کنترل دین‌گریزی راه‌هایی مثل توجه دادن به لطف
خدا؛ ترک معاصی؛ ترک دوست‌ناباب؛ ایجاد رابطه عاطفی و تشویق توصیه می‌شود.
بهترین راهکاری که می‌توان به چنین افرادی ارائه نمود از این قرار است:
به او بفهمانیم آیا این همه
نعمت که
خداوند به ما داده از خلقت خود
انسان گرفته تا نعمت‌های دیگر که در اختیار ما است دلیل بر علاقه و
محبت خداوند به ما است. پس چرا از خداوند باید گریزان باشیم؟ اگر خداوند روزی این نعمت‌ها را از ما دریغ دارد، آیا خودمان و یا فرد دیگری توان بر گرداندن و خلق چنین نعمت‌هایی را دارد؟ علاوه هدف خداوند متعال از فرستادن پیامبران و
دین، مگر چیزی جز رسیدن انسان به
سعادت و خوشبختی است؟ از نظر روان شناسان مسلم و قطعی است که اکثر بیماری‌های روانی و اختلالات روحی، از جمله ضعف اراده در میان افراد غیر مذهبی و کسانی که گرایش به امور و معنوی ندارند دیده می‌شود. آلیکسس کارل نویسنده کتاب انسان موجود نا شناخته در مقاله‌ای می‌نویسد: "انسان با
دعا و
نماز می‌تواند در خود نیرویی فوق‌العاده تولید کند. در حرفه پزشکی خودم افراد ناامیدی را دیدم که با نیروی دعا از بیماری نجات یافته‌اند. از راه دعا بشر می‌تواند نیروی محدود خود را با متوسل شدن به منبع نامحدود افزایش دهد".
نتیجه این که، آیا عاقلانه است انسان از سعادت و خوشبختی خود فرار کند؟ و آیا فرار از سعادت همان سقوط و گرفتاری نخواهد بود؟
اگر عامل دین‌گریزی او آلوده شدن روح و روان به معاصی و گناهان است، باید از راه‌هایی که علمای اخلاق بیان نمودند؛ مانند
مشارطه،
مراقبه و
محاسبه روح خود را تطهیر کند؛ یعنی با خودش شرط کند که
گناه نکند و مراقبت در کارها داشته باشد و کارهای خود را محاسبه کند و با حسابرسی به کارها در پی کم کردن خطاها و سرانجام ترک آنها باشد؛ زیرا کسی که از راه
معصیت خدا به دنبال کاری باشد آنچه را از دست می‌دهد بیشتر از چیزی است که به دست می‌آورد و به چیزی که از آن می‌گریخت زودتر گرفتار می‌شود.
اگر علت دین‌گریزی او محیط زندگی، رفیق و دوست ناباب هستد با فکر کردن و عاقلانه تصمیم گرفتن بداند که رفیقی که انسان را از خدا دور کند، خیر و صلاح او را نمی‌خواهد.
اگر دین‌گریزی شخصی به این خاطر است که دستورات دین را سخت و محدود کننده می‌داند، باید گفت دین به صلاح و خیر ما حرف می‌زند و چون ما حکمت دستورات را نمی‌دانیم آنها را سخت و محدود می‌بینیم؛ مثل نهی پدر و مادر، فرزند را از بازی خطرناک، گر‌چه این نهی برای بچه محدود کننده و سخت به نظر می‌رسد، ولی در واقع به نفع و صلاح او است.
اگر به خاطر لجاجت و تلافی رفتار اطرافیان از دین بیرون رفته، باید اطرافیان با ایجاد رابطه عاطفی و تشویق او را به دین دعوت کنند و از قطع رابطه و یا رابطه از روی خشونت و آمرانه پرهیز کنند.
برای اطلاع بیشتر به این منابع مراجعه بفرمایید:
۱.تنهایی، لذت و عشق، ظهیری، علی اصغر.
۲.پرسشها و پاسخها، نهاد نمایندگی ولی فقیه، ج۹.
۳.امام خمینی، چهل حدیث.
۴.میزان الحکمة.
۵.حکمتها و‌اندرزها، مطهری، مرتضی.
پایگاه اسلام کوئست، برگرفته از مقاله «راهنمایی فرد دین‌گریز»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۹/۷
