خواستگاری دختران
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: خواستگاری، دختران، پسران.
پرسش: آیا دختران از نظر شرعی و عرفی می‌توانند از پسران خواستگاری کنند؟
پاسخ:
خواستگاری توسط مرد یا خویشان و دوستان نزدیک مرد انجام می‌گیرد. اگرچه در برخی فرهنگ‌ها یا ملت‌ها خواستگاری دختر از پسر معمول و رایج می‌باشد، اما توجه داشته باشید که آن‌چه که مطابق
طبع فطری بشر است، خواستگاری مرد از
زن می‌باشد و عکس آن برخلاف این
طبیعت است؛ زیرا مرد به عنوان جنس مذکر همیشه خواهان است و زن خواسته، از مرد طلب و
عشق مطلوب است. راز زن
حیا،
عفت، ناز و کرشمه
به قول ویل دورانت: «زن فقط زنده است که معشوق باشد و توجه کردن به او مایه
حیات او است»؟
در داستان
آدم و
حوا (علیهما‌السّلام) نیز خواستگاری از طرف جنس مذکر یعنی
حضرت آدم (علیه‌السّلام) انجام شد
به همین دلیل بسیاری از دخترها دوست دارند، پسرها به خواستگاری آنان بیایند تا به
زندگی مشترک و همسری با هم
رضایت دهند.
اما در عین حال تلاش غیر مستقیم در امر خواستگاری (از مرد) مطلوب و پسندیده است؛ به این معنا که اگر واقعاً به جوانی پاک، متدین، اهل زندگی و برخوردار از ویژگی‌های مطلوب برخورد نمودید و در یک
کلام او را شایسته همسری خود تشخیص دادید، می‌توانید از
دوستان خود، افراد فامیل (که مورد اطمینان باشند) و معلمی خیرخواه به عنوان پیک و رابط استفاده نمایید تا با طرح مسئله به صورت غیر مستقیم به
شخصیت شما آسیبی نرسد.
اقدام به خواستگاری از طرف
خانواده دختر هیچ منع شرعی ندارد و این مسئله یعنی طرح پیشنهاد ازدواج از طرف زن به مرد در
تاریخ اسلام بی‌سابقه نیست.
همان‌گونه که
حضرت خدیجه (سلام‌الله‌علیها) وقتی به خصوصیات ایمانی و اخلاقی
رسول اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) واقف شدند، به آن بزرگوار پیشنهاد ازدواج دادند. البته شایسته است این موضوع را در چهارچوب
فرهنگ، رسم و رسوم جامعه ببینید.
اقدام به خواستگاری از سوی دختر هیچ منع شرعی ندارد؛ البته به شرطی که با
اذن پدر باشد و رضایت او جلب شده باشد، اما چنین فردی باید به تبعات منفی این اقدام نیز توجه داشته باشد.
درست است که اقدام به خواستگاری از آشنایی‌های پیشین حکایت می‌کند، اما هر آشنایی منجر به دل‌بستگی و
محبت به یک‌دیگر نمی‌شود و ممکن است به پیوندی خجسته و میمون و تشکیل خانواده‌ای موفق نینجامد ... به دیگر سخن:
دختر جوان تشنه محبت،
عشق و در جست‌وجوی تأمین نیازهای عاطفی خویش است و گاه نمی‌تواند تشخیص دهد که همه
جوانان در اظهار
علاقه و ابراز محبت صادق نیستند.
امکان پاسخ منفی از سوی پسر یا خانواده و وابستگان او نباید مورد
غفلت و بی‌توجهی واقع شود. بنابراین باید همانند پسری که اقدام به خواستگاری می‌کند و جواب رد می‌شنود، او نیز خود را برای شنیدن پاسخ منفی آماده نماید. چه‌بسا اتفاق می‌افتد که علی‌رغم تمایل دختر و پسر به زندگی مشترک، وابستگان دو طرف از این وصلت و پیوند جلوگیری می‌کنند؛ ازاین‌رو احتمال این‌که دختر از نظر روانی، روحی و عاطفی آسیب‌پذیر شود، وجود دارد.
بر فرض که این
خواستگاری به سرانجام برسد و به
ازدواج ختم شود، دختر جوان باید خود را برای سرکوفت‌ها و منت‌گذاری‌های احتمالی، برچسب‌ها و انگ‌ها از سوی پسر و خانواده او و حتی از سوی خانواده خود مهیا نماید؛ چراکه ممکن است با بروز هر مشکلی در خانواده، سیل تحقیر‌ها و تهمت‌ها متوجه او شود.
از نظر عرفی، اقدام به این کار به صورت مستقیم چندان مطلوب و پسندیده نیست و بهتر آن است که بستگان دختر در صورت وجود شرایط لازم، به صورت غیر مستقیم در این امر خداپسندانه اقدام کنند.
۱. علی‌اکبر مظاهری، جوانان و انتخاب همسر، انتشارات پارسایان.
۲. استادان طرح جامع آموزش خانواده، تشکیل خانواده، انجمن اولیا و مربیان جمهوری اسلامی ایران.
۳. مرتضی مطهری، حقوق زن در اسلام، انتشارات صدرا.
سایت اندیشه قم، برگرفته از مقاله «خواستگاری دختران»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۶/۰۶/۲۸.
