بوسیدن زن نامحرم
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: بوسیدن، نامحرم، مجازات، امر به معروف، نهی از منکر.
پرسش: در کتابی به نام
گلزار نجفی روایتی از زهرالربیع جزایری نقل شده است که: «روزی خالد زنی را بوسیده بود. زن به خدمت پیغمبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم) آمد، شکایت کرد. حضرت خالد را طلبید. خالد عرض کرد یا رسول الله! شما همه جا
حکم به
قصاص می‌فرمایید...».
سند این
حدیث را بیان نمایید و در مورد متن آن توضیح دهید؟
پاسخ: برخورد
پیامبر با خالد (کسی که مرتکب
عمل حرام شد)، طبق مراتب و مراحل
امر به معروف و
نهی از منکر بوده است: یعنی اول باید با شخص معصیت‌کار به گونه‌ای برخورد شود که بفهمد خطا انجام داده است؛ مثل: با او سخن نگفتن؛ مرحله دوم، نهی با
زبان است اگر احتمال بدهد که مؤثر است. مرحله سوم،
توسل به زور و
تنبیه است.
پیامبر در این موضوع خاص تشخیص دادند که تا مرحله دوم امر به معروف و نهی از منکر اکتفا شود و هم‌چنین از لحن
کلام خالد که قسم خورده به ترک این
عمل، مشخص می‌شود که او واقعاً
توبه کرده و احتمال این است که تا آن زمان احکامی درباره بوسیدن زن نامحرم نازل نشده بود. در کشور ما مجازات این عمل طبق قانون
مجازات اسلامی دیوان عالی کشور چنین است که هرگاه کسی دیگری را از روی
شهوت ببوسد، تا شصت ضربه
شلاق تعزیر می‌شود.
روایت مذکور متن اصلی‌اش چنین است:
خالد قسری زنی را بوسیده بود و
زن شکایت آن مرد را نزد
رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم) برد و آن حضرت خالد را احضار کردند و خالد اعتراف به این
عمل کرد، (به خیال این‌که هرنوع تعرضی به دیگران قصاص دارد.) و گفت: یا رسول الله! اگر می‌خواهد، مرا به همین کار
قصاص کند. رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم) و اصحاب از سادگی
تفکر خالد متعجب شده و خندیدند و
رسول خدا فرمودند: دیگر این کار را انجام نمی‌دهی؟ خالد (که فهمید اشتباه بزرگی انجام داده است لب به قسم گشود) و گفت: به خدا قسم! این کار را دیگر انجام نمی‌دهم و رسول خدا از
تنبیه و مجازات کردن خالد گذشتند.
این حدیث در کتب مختلفی ذکر شده است.
موضوع این
حدیث خاص است و نمی‌توان حکمی کلی را از آن استخراج کرد و متأسفانه بعد از جست‌وجو از کتب رجالی، سند دقیقی برای این حدیث پیدا نشد؛ ولی چون در کتب مختلف
شیعه ذکر شده است، نمی‌توان آن را به‌سادگی رد کرد.
توضیح: از مسلّمات
دین ما این است که لمس کردن بدن نامحرم حرام است و برای آن
عذاب و عقاب هست.
چنان‌که
امام باقر (علیه‌السلام) و
امام صادق (علیه‌السلام) در حدیثی فرمودند: «ما مِن اَحَدٍ الاّ و هو یُصیب حظاً مِن الزِّنا فزِنا العینینِ النظر و زِنا الفَم القبله و زِنا الیدین اللمس صدق الفرج ذلک‌ام کذب»؛ هر کسی بهره‌ای از زنا دارد، زنای چشم، نگاه به ناپاک است و زنای
دهان، بوسه {
حرام} است و زنای دست، لمس {بیگانه} است چه دامن آن را
تصدیق کند و چه تکذیب.
حتی رسول خدا فرمودند: «لستُ اُصافِحُ النساء»؛ من با
زنان(نامحرم) دست نمی‌دهم (و بدن آنها را لمس نمی‌کنم).
از این رو باید دانست که برخورد پیامبر با خالد، طبق مراتب
امر به معروف و
نهی از منکر بوده است که باید به ترتیب و مرحله به مرحله باشد:
یعنی اول با شخص معصیت‌کار به گونه‌ای برخورد شود که بفهمد
خطا انجام داده است. همانند نهی رفتاری؛ مثل: با او سخن نگفتن و ملاقات نکردن، عبوس کردن
چهره در ملاقات با او.
نهی با
زبان است اگر احتمال بدهد که مؤثر است.
توسل به زور و
تنبیه است
پیامبر در این موضوع خاص تشخیص دادند که تا مرحله دوم امر به معروف و نهی از منکر اکتفا شود و هم‌چنین از لحن کلام خالد که قسم خورده به ترک این عمل، مشخص می‌شود که او واقعاً توبه کرده و این کار را نمی‌خواهد تکرار کند و احتمال این است که تا آن زمان احکامی درباره بوسیدن زن نامحرم نازل نشده بود.
در کشور ما مجازات این عمل طبق قانون، مجازات اسلامی
دیوان عالی کشور چنین است که هرگاه کسی دیگری را از روی
شهوت ببوسد تا شصت ضربه
شلاق تعزیر می‌شود.
۱. به احکام بانوان مراجعه شود.
سایت اندیشه قم، برگرفته از مقاله «بوسیدن زن نامحرم»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۶/۰۲/۱۶.
