انجام گناه با قصد توبه
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: استغفار،
توبه، گناه توبه.
پرسش: دو نفر قبلا باهم
همجنس بازی می‌کردند و الان قصد دارند این عمل را تکرار کنند. یکی از آنها گفت که بعد که این کار را انجام دادند می‌خواهد
توبه کند و برای همیشه این کار را کنار بگذارد آیا توبه او مورد قبول است؟
پاسخ: توبه واقعی دارای شرایطی است که اگر رعایت شود مورد قبول خدای مهربان قرار می‌گیرد این شرایط عبارتند از: ۱- فرد گناه کار گناه را از روی جهالت و نادانی انجام داده باشد؛ ۲- عدم آگاهی از
مرگ؛ ۳-
ترک گناه؛ ۴- ندامت؛ ۵- تصمیم جدی بر ترک گناه و عدم باز گشت در آینده؛ ۶- جبران گناه و لغزش‌های گذشته؛ ۷-
استغفار و
طلب آمرزش از خداوند.
به هرحال کسی که دوست دارد در لجن زار گناه بماند و از آلودگی‌ها
تغذیه کند معلوم است که هنوز از گناهان خود پشیمان نشده است و در این حالت توبه معنا ندارد. و معلوم هم نیست که در آینده موفق به ترک گناه خواهد شد یا نه، بلکه تکرار گناه ممکن است زمینه و توفیق توبه را از
انسان سلب کند!. بله اگر موفق به توبه واقعی با تمام شرایط آن شود توبه‌اش پذیرفته می‌شود.
گناه و معصیت، مانند لجن‌زار متعفنی است که انسان، هر چه بیشتر در آن فرو می‌رود، خود را به نابودی نزدیک می‌کند، اما توبه و تصمیم جدی انسان به ترک گناه حرکت به سوی نجات و خود یک پیروزی بزرگ است که درهای رحمت‌الهی را به روی انسان می‌گشاید. کسی که به این مرحله (توبه) رسیده به پیروزی بزرگی دست یافته است، و باید سعی کند انگیزه خود را برای مبارزه با گناه، قوی‌تر نماید، و برای همیشه این حالت را در خود حفظ کند.
باید توجه داشت که هر توبه‌ای توبه نیست و توبه واقعی دارای شرایط زیر است که باید حتما رعایت شود:
۱-فرد گناه کار گناه را از روی جهالت و نادانی انجام داده باشد.
قرآن می‌فرماید توبه تنها برای آنها است که گناهی را از روی جهالت انجام می‌دهند «اِنَّمَا التَّوْبَةُ عَلَی اللَّهِ لِلَّذِینَ یَعْمَلُونَ السُّوءَ بِجَهالَةٍ»
منظور از
جهالت در این آیه اعم از عدم علم به
حرام و
گناه بودن عمل و طغیان غرائز و تسلط هوس‌های سرکش و چیره‌شدن آنها بر نیروی
عقل و
ایمان است، در این حالت، علم و دانش انسان به گناه گرچه از بین نمی‌رود اما تحت تاثیر آن غرائز سرکش قرار گرفته و عملا بی اثر می‌گردد، و هنگامی که علم اثر خود را از دست داد، عملا با جهل و نادانی برابر خواهد بود.
ولی اگر گناه بر اثر چنین جهالتی نباشد بلکه از روی انکار حکم پروردگار و عناد و دشمنی انجام گیرد، چنین گناهی حکایت از
کفر می‌کند و به همین جهت توبه آن قبول نیست.
۲- عدم آگاهی از مرگ (توانایی و فرصت برای گناه داشته باشد) کسی که می‌داند تا چند لحظه دیگر بیشتر زنده نیست و یا فلج و ناتوان شده و قدرت بر ارتکاب گناه ندارد اگر توبه کند این توبه ارزشی نخواهد داشت.
قرآن می‌فرماید: «وَ لَیْسَتِ التَّوْبَةُ لِلَّذینَ یَعْمَلُونَ السَّیِّئاتِ حَتَّی اِذا حَضَرَ اَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قالَ اِنِّی تُبْتُ الْآنَ وَ لاَ الَّذینَ یَمُوتُونَ وَ هُمْ کُفَّارٌ اُولئِکَ اَعْتَدْنا لَهُمْ عَذاباً اَلیما؛
کسانی که در آستانه مرگ قرار می‌گیرند و می‌گویند اکنون از گناه خود توبه کردیم توبه آنان پذیرفته نخواهد شد.»
۳- ترک گناه، اگر کسی مشغول گناه است و هنوز گناه را ترک نکرده است توبه او معنی ندارد هر چند قصد داشته باشد که در آینده ترک گناه کرده است و توبه نماید؛ زیرا معلوم نیست که موفق به توبه شود.
۴- ندامت، اگر کسی از گناه خود واقعا پشیمان و نادم نباشد در حقیقت توبه نکرده است هر چند گناه را ترک کرده باشد. زیرا در هر لحظه امکان داردکه دو باره مرتکب گناه شود.
۵- تصمیم جدی بر ترک گناه و عدم باز گشت در آینده.
۶- جبران گناه و لغزش‌های گذشته.
۷- استغفار و
طلب آمرزش از خداوند.
اگر کسی واقعاً با رعایت این شرایط توبه کند هرگز نباید از
رحمت الهی مایوس باشد؛ زیرا هر چه گناه او بزرگتر باشد باز رحمت الهی واسع‌تر است و قطعا خداوند به وعده خود عمل کرده و توبه اورا خواهد پذیرفت؛ به هرحال کسی که دوست دارد در لجن زار گناه بماند و از آلودگی‌ها تغذیه کند معلوم است که هنوز از گناهان خود پشیمان نشده است در این حالت توبه معنا ندارد. و معلوم نیست که در آینده نیز موفق به ترک گناه خواهد شد یا نه، بلکه تکرار گناه ممکن است زمینه و توفیق توبه را از انسان سلب کند!. بله اگر موفق به توبه واقعی با تمام شرایط آن شود توبه‌اش پذیرفته می‌شود.
نکته بسیار مهم در این راه، استعانت از لطف و عنایتی است که
خداوند نسبت به توبه کنندگان دارد؛ زیرا توبه واقعی همه مبغوضیت‌های گناه و عقوبات اخروی و آثار منفی آنرا در پیشگاه خداوند از بین می‌برد، همان‌طوریکه خداوند فرموده است: «قُلْ یا عِبادِیَ الَّذینَ اَسْرَفُوا عَلی اَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ اِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمیعاً اِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحیمُ؛
ای بندگان من که بر خود
اسراف و ستم کرده‌اید! از رحمت خداوند نومید نشوید که خدا همه گناهان را می‌آمرزد، زیرا او بسیار آمرزنده و مهربان است.»
پایگاه اسلام کوئست، برگرفته از مقاله «انجام گناه با قصد توبه»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۸/۱۳.
