امامت سایر ائمه در آیه ولایت
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: آیه ولایت،
ولایت،
امامت،
پیامبر.
پرسش: آیا امامت سایر
ائمه (علیهالسّلام) با
حصر حقیقی در آیه ولایت، ناسازگار نیست؟
«اِنَّمَا وَلِیُّکُمُ اللهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِینَ ءَامَنُواْ الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلَوٰةَ وَ یُؤْتُونَ الزَّکَوٰةَ وَ هُمْ رَاکِعُون؛
همانا ولی شما، تنها
خدا و
پیامبر اوست و کسانی که
ایمان آوردهاند؛ همان کسانی که
نماز بر پای میدارند و در حال
رکوع،
زکات میدهند.»
آلوسی، شبهه کرده که اگر استدلال
شیعه به این آیه تمام باشد، در این صورت، امامت و سرپرستی یازده امام دیگر
نفی میگردد؛ زیرا لازمه حصر حقیقی در آیه، انحصار حاکمیت و
سرپرستی در خدا و رسول (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم) و
علی (علیهالسّلام) و نفی از غیرِ آنان است.
در پاسخ، باید اشاره کرد که نزول
سوره مائده، در اواخر عمر شریف پیامبر (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم) بوده است. لذا آیه ولایت، بیانگر سرپرست
مسلمانان بعد از پیامبر (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم) است؛ امّا از آنجایی که ضرورت وجود امام در هر زمانی، مورد اتّفاق شیعه و
اهلسنّت است، (چرا که لازمه روایات «من مات و لم یعرف امام زمانه مات میتةً جاهلیةً» که میان فریقین
متواتر است، ضرورت وجود امام در هر زمانی است.) باید ولایت بر مسلمانان به وسیله سرپرست جامعه، استمرار داشته باشد. بنابراین، آیه ولایت، مربوط به ولیّ بلا فصل بعد از پیامبر (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم) است و ناظر به زمانهای بعد نیست تا انحصار آن با امامتِ سایر امامان (علیهالسّلام) منافات داشته باشد.
حدیثنت، برگرفته از مقاله «سازگاری حصر حقیقی در آیه ولایت با امامت سایر ائمّه» تاریخ بازیابی ۱۳۹۶/۵/۷.