موسی و خضر
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: حضرت موسی (علیه‌السلام)،
حضرت خضر (علیه‌السلام)،
قرآن،
خداوند.
پرسش: در توضیحاتی که حضرت خضر (علیه‌السلام) به حضرت
موسی (علیه‌السلام) ارائه کرد و دربیان اراده‌ای که منجر به تصمیماتش شد، چرا او از سه تعبیر متفاوت، «من»، «ما» و «خدا» استفاده کرده است؟!
پاسخ: می‌توان در یک نگاه، تمام این عبارات را - علی‌رغم اختلاف ظاهری آنها - به یک معنا دانست؛ زیرا
خضر (علیه‌السلام) هیچ وقت معتقد نبوده که خود او به تنهایی و مستقلاً چیزی را خواسته باشد و یا آن‌که در جایی در تصمیم‌گیری شریک
خدا بوده و در جای دیگری خدا به تنهایی تصمیم‌گیری کرده است! اما در عین حال، برخی از مفسران دلایلی برای این
اختلاف در تعبیر ذکر کرده‌اند.
در همین راستا، یکی از
تفاسیر در
تبیین دلیل چنین اختلافی در عبارات موجود در سخنان خضر (علیه‌السلام) می‌گوید:
در سخنان
خضر نکته ظریفی وجود دارد که دلیلی بر
ادب او در سخن گفتن از پروردگار است؛ چون او در جریان معیوب کردن کشتی که به ظاهر کار ناروایی است، آن را به خودش نسبت داد، نه به خدا: «فَاَرَدْتُ اَنْ اَعیبَها».
و در جریان
قتل آن نوجوان کاری که کرد دو جنبه داشت: یکی کشتن او و دیگری جای‌گزینی فرزندی بهتر از او برای
پدر و مادرش، در این‌جا فعلی که خضر به کار می‌برد، «فَاَرَدْنا» است؛
یعنی
اراده کردیم و این دو کار را به خودش و خدا نسبت می‌دهد تا کاری که به ظاهر بد است (کشتن آن نوجوان) را به خودش نسبت دهد و کاری که خوب است (جای‌گزینی فرزندی بهتر) را به خدا منسوب کند و در جریان سوم یعنی ساختن آن دیوار، که تمام کار جنبه مثبت داشت، آن را فقط به خدا نسبت می‌دهد: «فَاَرادَ رَبُّک».
این فرهنگی است که بندگان خاص خدا در مقام صحبت از
خدا آن را رعایت می‌کنند.
پایگاه اسلام کوئست، برگرفته از مقاله «موسی و خضر»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۰۵/۱۲.
