وقت خاص تسبیح اشیا[ویرایش] مقتضای برخی از آیات قرآن و احادیث اهلبیت (علیهمالسلام)، این است که تسبیح برخی از اشیا وقت خاصّی دارد، چنانکه کوهها همراه با داوود (علیهالسّلام) شبانگاه و هنگام طلوع آفتاب، خداوند متعال را تسبیح میکردند: «اِنَّا سَخَّرْنَا الْجِبَالَ مَعَهُ یُسَبِّحْنَ بِالْعَشِیِّ وَ الْاءِشْرَاقِ؛ [۱] ما کوهها را با او مسخّر ساختیم که شامگاهان و بامدادان، خداوند را تسبیح گویند». [۲] همچنین احادیثی دلالت دارند که هنگام ظهر، لحظهای است که همه اشیا، خداوند متعال را تسبیح میکنند.[۳]
حدیث در این باب[ویرایش] نیز در حدیثی آمده است: هنگامی که لباس چرک میشود، تسبیحش قطع میگردد. این احادیث و احادیث مشابه آنها، ممکن است اشاره به این باشد که تسبیح اشیا، دائمی نیست. البتّه این احتمال هم وجود دارد که موجودات، چند نوع تسبیح داشته باشند که برخی از آنها دائم و برخی غیر دائم باشد.