• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

گوشت

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه: تغذیه، گوشت.
پرسش: انسان از چه زمانی مجاز به خوردن گوشت شده است؟ مگر حیوانات وحشی گوشت‌خوار نیستند؟ اگر ما انسان‌ها گوشت بخوریم، ذاتمان وحشی نمی‌شود؟ بهتر نیست به جای گوشت انواع سبزیجات بخوریم؟
پاسخ: گیاهان و میوه‌ها و گوشت جانوران از ابتدایی‌ترین غذاهای انسان بوده است، انسان‌ها جدای از دستورات دینی، روش افراطی یا تفریطی در مصرف گوشت دارند، در سنت بودا خوردن تمام گوشت‌ها تحریم شده، و طرف افراط آن را برخی در آفریقا ، اروپا و غرب یا شرق دور پیش گرفته‌اند، که از خوردن هیچ گوشتی حتی گوشت انسان امتناع ندارند. مقایسه انسان با حیوانات وحشی صحیح نیست، آیا چون حیوانات وحشی گوشت‌خوارند، انسان نباید از گوشت استفاده کند؟ آیا همه حیوانات وحشی مانند انواع آهوها و زرافه‌ها و... از گوشت تغذیه می‌کنند؟ آیا حیوانات درنده‌ای همچون خرس از سبزیجات و علف‌ها و حتی عسل استفاده نمی‌کند؟ آیا می‌شود به همین دلیل گفت که انسان نباید از سبزیجات و عسل استفاده کند؟



انسان مانند دیگر موجودات زنده، برای ادامه زندگی احتیاج به تغذیه دارد و مصادیق تغذیه‌اش را از ابتدای خلقت ، درک کرده است. خوردن گیاهان و میوه‌ها و گوشت جانوران از ابتدایی‌ترین غذاهای او بوده است؛ همان‌طور که خوردن خاک و چوب و سنگ و برخی دیگر از مواد طبیعی را هیچ وقت و شاید بیش از یک‌بار امتحان نکرده است! بنابراین هر آنچه را که برای دستگاه هاضمه‌اش قابل هضم بوده است، مورد استفاده قرار می‌داده است. بعد از پیدایش ادیان و با توجه به اتصال انسان به وحی الاهی غیر از غریزه و طبع انسان که انتخاب‌گر غذایش بود و طبیعتاً غذاهای ملایم با طبع را می‌پذیرفت، برخی دیگر از غذاها با این عنوان که می‌تواند اثرات روحی نامطلوبی بر انسان بگذارد، مورد تحریم دین الاهی قرار گرفت، از آن جمله می‌توان به تحریم گوشت خوک اشاره کرد.


انسان‌ها جدای از دستورات دینی، روش افراطی یا تفریطی در مصرف گوشت دارند، در سنت بودا خوردن تمام گوشت‌ها تحریم شده و پیروان این سنت هیچ حیوانی را حلال‌گوشت نمی‌دانند و این طرف تفریط در مسئله خوردن گوشت است و طرف افراط آن را برخی در آفریقا، اروپا و غرب یا شرق دور پیش گرفته‌اند، که از خوردن هیچ گوشتی حتی گوشت انسان امتناع ندارند.


و اما اسلام در بین آن سنت تفریطی و این روش افراطی راهی میانه را رفته، از بین گوشت‌ها هر گوشتی که طبیعت انسان‌های معتدل و یا به عبارتی طبیعت معتدل انسان‌ها آن را پاکیزه و مطبوع می‌داند، در تحت عنوان کلی «طیبات» حلال کرده و سپس این عنوان کلی را به چهارپایان یعنی بهایم که عبارتند از گوسفند و بز و گاو و شتر و در میان پرندگان به هر پرنده‌ای که گوشت‌خوار نباشد ـ که علامتش داشتن سنگدان و پرواز به طریق بال زدن و نداشتن چنگال است ـ و در آبزی‌ها به ماهیانی که فلس دارند، به آن تفصیلی که در کتب فقه آمده، تفسیر کرده است.
بنابراین اولاً:خوردن گوشت در طول تاریخ بشریت بوده است،ثانیاً:مقایسه انسان با حیوانات وحشی صحیح نیست، آیا چون حیوانات وحشی گوشت‌خوارند، انسان نباید از گوشت استفاده کند؟ آیا همه حیوانات وحشی مانند انواع آهوها و زرافه‌ها و... از گوشت تغذیه می‌کنند؟ آیا حیوانات درنده‌ای همچون خرس از سبزیجات و علف‌ها و حتی عسل استفاده نمی‌کند؟ آیا می‌شود به همین دلیل گفت که انسان نباید از سبزیجات و عسل استفاده کند؟


بله! می‌توان گفت برخی از صفات حیوان از طریق گوشت به خورنده آن منتقل می‌شود و بعید نیست که تغذیه از گوشت حیوانات درنده صفت، قساوت و درندگی را در انسان تقویت نماید و نیز به همین دلیل در اسلام حیوانات جلّال یعنی حیواناتی که از نجاست تغذیه می‌کنند، تحریم شده است.


در پایان برخی از احادیث مربوط به خوردن گوشت را بیان می‌کنیم:

۵.۱ - ۱. روایت اول

روایات متعددی داریم که گوشت بهترین غذای دنیا ست.

۵.۲ - ۲. روایت دوم

در روایتی امام صادق ـ علیه‌السلام ـ می‌فرمایند:" خوردن گوشت موجب رویش گوشت در بدن می‌شود، هر کس ۴۰ روز گوشت نخورد، به سوء خُلق گرفتار می‌شود.

در روایتی پیامبر ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ می‌فرماید:هر کس چهل روز گوشت نخورد با توکل بر خدا، قرض کند و گوشت بخورد.


۱. بقره (۲)، آیه ۱۷۳؛ «خداوند، تنها (گوشت) مردار، خون، گوشت خوک و آنچه را نام غیرِ خدا به هنگام ذبح بر آن گفته شود، حرام کرده است».    
۲. طباطبایی، محمدحسین، ترجمه المیزان، ج ‌۵، ص ۲۹۵، دفتر انتشارات اسلامی جامعه‌ی مدرسین حوزه علمیه، قم‌، قم، ۱۳۷۴ ش.    
۳. طباطبایی، محمدحسین، ترجمه المیزان، ج ‌۵، ص ۲۹۵، دفتر انتشارات اسلامی جامعه‌ی مدرسین حوزه علمیه، قم‌، قم، ۱۳۷۴ ش.    
۴. مؤمنون (۲۳)، آیه ۵۱؛ «ای پیامبران! از غذاهای پاکیزه بخورید».    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج ‌۴، ص ۲۶۲، دار الکتب الإسلامیة، تهران، ۱۳۷۴.    
۶. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی ج ۶، ص ۳۰۸، دار الکتب الإسلامیة، تهران، ۱۳۶۵؛ «بَابُ فَضْلِ اللَّحْمِ »،ِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سِنَانٍ قَالَ سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع عَنْ سَیِّدِ الْآدَامِ فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ فَقَالَ اللَّحْم‌.    
۷. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی ج ۶، ص ۳۰۸، دار الکتب الإسلامیة، تهران، ۱۳۶۵؛ «بَابُ فَضْلِ اللَّحْمِ »،ِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ اللَّحْمُ یُنْبِتُ اللَّحْمَ وَ مَنْ تَرَکَ اللَّحْمَ أَرْبَعِینَ یَوْماً سَاءَ خُلُقُه‌.    
۸. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی ج ۶، ص ۳۰۸، دار الکتب الإسلامیة، تهران، ۱۳۶۵؛ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَنْ أَتَی عَلَیْهِ أَرْبَعُونَ یَوْماً وَ لَمْ یَأْکُلِ اللَّحْمَ فَلْیَسْتَقْرِضْ عَلَی اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لْیَأْکُلْهُ.    



پایگاه اسلام کوئست.    


رده‌های این صفحه : احکام خوردنی و آشامیدنی ها | فقه




جعبه ابزار