• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

هدف از قیام امام زمان

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه: ظهور امام زمان (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف)، جنگ، قیام امام زمان (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف).

پرسش: آیا امام زمان (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) برای اصلاح جامعه جهانی می‌آیند یا انتقام و قتل و کشتار به عبارت دیگر ایشان سیاست حسنی خواهند داشت یا سیاست حسینی (علیهما‌السلام)؟ روایات در این باره (اصلاح یا انتقام) چه می‌گوید؟

پاسخ:




دو نکته جهت رفع اشکال محتوایی پرسش فوق، لازم به تذکر است:

۱.۱ - اصلاح جامعه جهانی

بین اصلاح جامعه جهانی و در عین حال انتقام و قتل و کشتار منافاتی وجود ندارد؛ یعنی تنبیه و مجازات مغرضین و معاندین توسط حضرت خود نوعی اصلاح جامعه بشری است.

۱.۲ - مراد از سیاست حسنی و حسینی

تلقی سیاست حسنی و سیاست حسینی باید صحیح باشد؛ یعنی این‌طور نیست که امام حسن موافق صلح و امام حسین موافق جنگ بوده است. به عبارت دیگر این‌طور نیست که امام حسن برای اصلاح امامت کرد و امام حسین برای انتقام و قتل و کشتار! بلکه هر دو موافق صلح و دوستی عزیزانه و مخالف جنگ و خونریزی می‌باشند؛ زیرا اساساً امام معصوم و به طور کلی انبیا و اولیای ‌الهی نه برای خونریزی و قتل که برای تبلیغ و ارشاد و هدایت آمده‌اند؛ از‌این‌روی امام حسین برای جنگ به کربلا نرفت، حتی ایشان شروع‌کننده آن نیز نبوده است. جنگ را بر او تحمیل، و او نیز از خود دفاع نموده است. این در حالی است که خطبه‌های او گویای صلح‌طلبی عزیزانه بوده است. بنابراین سیاست حسنی با سیاست حسینی تفاوتی ندارد؛ چه این‌که هر دو طالب صلح و اساساً مأمور به آن هستند، مگر آن‌که محور عزت به ذلت بینجامد. در این هنگام صلح و جنگ عزیزانه برتر از بیعت ذلیلانه است و تفاوت بین هیچ‌کدام از ائمه نیست و هرکدام براساس وظیفه الهی خود عمل خواهند کرد.


اساساً و بر طبق نظریه حسن و قبح عقلی، صلح زیبا و حَسَن و جنگ نازیبا و قبیح است؛ یعنی فطرت انسان صلح‌طلب بوده و نه جنگ‌طلب. به عبارت دیگر در شرایط عادی و غیر ضروری، طبع بشر به صلح و آرامش و امنیت گرایش داشته و از جنگ گریزان است؛ از‌این‌روی اصل با صلح است و جنگ امری است طفیلی و رضایت به جنگ در شرایط ضرور برای برکناری باطل در منطق عقل و شرع به عنوان امر دوم فطری پسندیده است. بنابراین اولاً و بالذات انسان صلح‌طلب و ثانیاً و بالعرض با جنگ ضروری موافق است.
با این مقدمه، حکومت پرنور امام مهدی (علیه‌السلام) به عنوان جهان‌گشای عادل، با هدف عدل و قسط جهانی تحت ولایت و رهبری خود و استقبال عمومی حق‌طلبان با وجود یاران و افراد مؤمن، با توانایی جسمی و روحی بالا و والا، همراه با رشد عقلانیت حاکم بر جهان و نیز تکامل صنعت بشری، شروع و با زبان تبلیغ و جهاد علمی، قبل از زبانه تیغ و جهاد نظامی، با رویکرد کاملاً صلح‌طلبانه، بسان پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) جهت ترویج دین ناب اسلام و دعوت به آن، ادامه می‌یابد. در این بین وجود افراد و گروه‌های حق‌ستیز و جنگ‌طلب و آشوبگر، با طینت‌های ظالمانه به جهت مطامع فردی و دنیوی خود تظاهر به عناد و فسق و فساد کرده و دست به ستیز مسلحانه و ایجاد ناامنی می‌زنند. در این هنگام مهدی موعود در مقابل این عناد و دشمنی، با سلاح روز و به روش کاملاً طبیعی به معیّت یاران و سربازان و افسران ارشد خود، با آن‌ها برخورد نظامی کرده و بر آنان غالب می‌شود؛ ازاین‌روی اولین گزینه در حکومت مهدی موعود قیام به صلاح و صلح و تبلیغ و تشویق بوده و آخرین گزینه او قیام مسلحانه خواهد بود؛ زیرا همواره مهر امام معصوم بر قهر او غلبه دارد. وانگهی این جنگ نیز کاملاً ناخواسته و تحمیلی است؛ زیرا ستیز و شورش و عناد آشوبگران و ظالمان که دعوت حق امام را نپذیرفته و دست بر قبضه شمشیر جنگ و ناامنی می‌زنند، امام را وادار به دفاع و مقابله به مثل و سرکوب خواهد کرد.


در بیانی نورانی از امیرالمؤمنین، امام علی (علیه‌السلام) آمده است: «خدایا! تو می‌دانی که جنگ و درگیری ما برای به دست آوردن قدرت و حکومت و دنیا و ثروت نبود، بلکه می‌خواستیم نشانه‌های حق و دین تو را در جایگاه خویش باز گردانیم و در سرزمین تو اصلاح را ظاهر کنیم تا بندگان ستمدیده‌ات در امن و امان زندگی کنند و قوانین و مقررات فراموش شده تو بار دیگر اجرا گردد».

اساساً اصل در امامت امام، هدایت با زبان تبلیغ است.
قرآن می‌فرماید: «اَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَی وَدِینِ الْحَقِّ»؛ «پیامبرش را با هدایت و دین درست فرستاد».

• و در جای دیگر می‌فرماید: «اُدْعُ اِلَی سَبِیلِ رَبِّکَ بِالْحِکْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ»؛ «با حکمت و ‌اندرز نیکو به راه پروردگارت دعوت کن».


امام علی (علیه‌السلام) مهدی موعود را صلح‌طلب معرفی کرده و می‌فرماید: «قَدْ لَبِسَ لِلْحِکْمَةِ جُنَّتَهَا وَ اَخَذَهَا بِجَمِیعِ اَدَبِهَا»؛ زِره دانش بر تن داشته و حکمت گمشده اوست که همواره در جست‌وجوی آن است.

آری آن میر مهر اگر بیاید، فقیران را دستگیری، بی‌خانمان‌ها را سامان، بی‌کسان را همدم، غافلان را تذکر، گم‌گشتگان را راه، دردمندان را درمان و در یک کلام خاک‌نشینان را تاک‌نشین خواهد کرد و قهر او نیز جلوه‌ای از محبت و صلح‌طلبی اوست؛ چه این‌که قهر او بر جماعتی‌اندک و ناچیز از معاندان و نژاد‌پرستانی خواهد بود که علی‌رغم، رشد فکری انسان‌ها در آن عصر، و هدایت‌ها و کرامات آن حضرت، باز هم به او کفر می‌ورزند و حکومت عدلش را گردن نمی‌گذارند و در زمین فساد می‌کنند.


۱. امام علی (علیه‌السلام)، نهج‌البلاغه، خطبه ۱۳۱، ترجمه از محمد دشتی.    
۲. صف/سوره۶۱، آیه۹.    
۳. نحل/سوره۱۶، آیه۱۲۵.    
۴. امام علی (علیه‌السلام)، نهج‌البلاغه، خطبه ۱۸۲، ترجمه از محمد دشتی.    




سایت ‌اندیشه قم، برگرفته از مقاله «هدف از قیام امام زمان»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۸/۰۹/۱۸.    







جعبه ابزار