عروج پیامبر از سینه امام علی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: پیامبر اسلام،
حضرت علی.
پرسش: به اختصار درگذشت پیامبر اسلام (علیه‌السّلام)چگونه رخ داد؟
روزهای پایانی عمر پیامبر خدا، روزهایی شگفت است و برای علی (علیه‌السلام)، آکنده از غم، سرشار از درد و مملوّ از رنج، و برای سیاست‌مداران، روزهای تلاش، چاره‌جویی و کوشش برای رقم‌زدن سیاست فردا و فرداها...
پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرمان داد تا سپاهی را برای نبرد با رومیان سامان دهند. سپاه، سامان یافت و چهره‌های برجسته‌ای در آن حضور یافتند و پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) خود پرچم را بست و به دست
اسامه داد. جوان بودن فرمانده، بهانه‌ای به دست سیاست‌مداران داد تا با اعتراض به آن، انگیزه‌های اصلی خود را در تأخیر حرکت سپاه و سهل‌انگاری در آن، پنهان دارند.
پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در بستر بیماری از تب می‌سوخت. در آن حال و هوا، چون از سهل‌انگاری‌ها آگاهی یافت، از بستر به پا خاست و با تن رنجور، آهنگ
مسجد کرد و
مسلمانان را از پیامدهای ناهنجار سستی‌ها آگاه‌اند و آن‌گاه فرمود:
سپاه اسامه را حرکت دهید.
امّا سیاست‌بازان، با درنگی که بیش از پانزده
روز طول کشید، عملاً از اعزام سپاه، جلوگیری کردند.
پیامبر خدا که آخرین لحظات زندگانی را می‌گذراند،
زره و
پرچم خود را به علی (علیه‌السّلام) بخشید و او را
وصیّ خود قرار داد و در ضمنِ نجوایی طولانی، علوم بی‌شماری را به امیر‌مؤمنان انتقال داد و در حالی که آخرین جمله را بر زبان می‌راند که: «لا، مع الرفیق الاعلی» (۱) در آغوش علی (علیه‌السلام)، زندگی را بدرود گفت و روح مطهّرش از روی سینه همبَر و همراهش، همگام و مدافع بی‌بدیل و رازدار بی‌نظیرش علی (علیه‌السّلام) به سوی «رفیق اَعلی» پر کشید.
اکنون علی (علیه‌السّلام) است و انبوه غمِ نشسته بر دل.
علی (علیه‌السلام)، پیامبر خدا را با چشمانی اشکبار و قلبی آکنده از غم با یاری فرشتگان و
فضل بن عبّاس، غسل داد و کفن کرد. سپس چهره پیامبر خدا را گشود و در حالی که سرشک از دیده جاری داشت، با صدایی شکسته در گلو که انبوه انبوه،اندوه و درد و رنج را فریاد می‌کرد، گفت:
پدر و مادرم فدایت باد! پاک زیستی و پاکیزه رفتی....
و بر آن پیکر مطهّر، نماز گزارد و سپس اصحاب، دسته دسته، بر آن پیکر پاک، نماز گزاردند.
امام علی (علیه‌السّلام) با همکاری
اوس بن خولی و فضل بن عبّاس، پیکر مطهّر پیامبر خدا را در همان جا که روح شریفش پر کشیده بود، به خاک سپرد.
(۱) این جمله بدین معناست که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله)، خواستار خروج از دنیا و رفتن به پیشگاه الهی است. لغویان و محدّثان، دو معنا برای «
رفیق اعلی» ذکر کرده‌اند: یکی به معنای
خداوند، از آن جا که «رفیق»، از نام‌های خداوند است، و دیگری جایی در پیشگاه
قرب الهی که ویژه
پیامبران،
صدّیقان،
شهیدان،
صالحان و دیگر مقرّبان درگاه خداوند است.
حدیث‌نت، برگرفته از مقاله «عروج پیامبر از سینه امام علی» تاریخ بازیابی۱۳۹۷/۸/۲۳.
