• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

عذاب

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه: گناهکار، عذاب، نیکوکار، پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله، استغفار.
پرسش: آیا در یک جامعه گناهکار این امکان وجود دارد که به‌خاطر وجود چند نیکوکار یا پرهیزکار، عذاب از آن جامعه به تأخیر بیفتد و یا دور شود؟ در قرآن به کدام سوره و آیه می‌توان استناد کرد؟
پاسخ:



از آیات قرآن کریم و روایات استفاده می‌شود که برخی از علل و عوامل باعث دور شدن و به تأخیر افتادن عذاب از جامعه می‌شود. در این فرصت به‌عنوان نمونه مواردی را یاد‌آور می‌شویم.

۱.۱ - ۱. وجود پیامبر و استغفارکنندگان در میان آنان

" وَ ما کانَ اللَّهُ لِیُعَذِّبَهُمْ وَ أَنْتَ فیهِمْ وَ ما کانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَ هُمْ یَسْتَغْفِرُون "؛ (ای پیامبر!) تا تو در میان آنها هستی، خداوند آنها را مجازات نخواهد کرد و (نیز) تا استغفار می‌کنند، خدا عذابشان نمی‌کند. این آیه درباره نضر بن حرث نازل شد که از خداوند به‌جای طلب هدایت درخواست نزول سنگ کرد.
[۲] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج ۸، ص ۴۵۳، انتشارات ناصر خسرو، تهران، ۱۳۷۲ ش.
این آیه به صراحت دلالت دارد که به جهت وجود دو چیز در میان مردم (پیامبر، وجود استغفارکنندگان) خداوند از عذاب آنان چشم‌پوشی کرده است.

۱.۲ - ۲. محافظت از جان مؤمنان

" لَوْ تَزَیَّلُوا لَعَذَّبْنَا الَّذینَ کَفَرُوا مِنْهُمْ عَذاباً أَلیما "؛ اگر مؤمنان و کفار (در مکه) از هم جدا می‌شدند کافران را عذاب دردناکی می‌کردیم.

۱.۳ - ۳. وجود افراد ضعیف در میان مردم



۱.۳.۱ - سخنی از امام رضا

امام رضا ـ علیه‌السلام ـ فرمود: همانا پروردگار را در هر روز و شب، فرشته‌ ای است که ندا می‌دهد، ای بندگان خدا! آرام بگیرید و از گناهان پرهیز کنید و اگر حرمت چهارپایان چرنده و کودکان شیرخوار و پیران در حال رکوع نباشد، همانا چنان عذابی بر شما فروریزد که نرم و کوبیده شوید.

۱.۴ - ۴. دوستی برای خداوند و استغفار در سحرگاهان

دوستی برای خداوند و آباد کردن مساجد و استغفار در سحرگاهان: امام صادق ـ علیه‌السلام ـ به نقل از پدرشان امام باقر ـ علیه‌السلام ـ فرمود: همانا خداوند هنگامی که اراده فرماید که اهل زمین را به عذاب (خود) گرفتار کند، می‌گوید: اگر نبودند کسانی که برای من با یکدیگر دوستی می‌کنند و مساجد مرا آباد می‌سازند و در سحرگاهان از (پیشگاه) من طلب آمرزش می‌کنند، مسلماً عذابم را بر آنان نازل می‌کردم.
[۵] ابن بابویه، محمد بن علی، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال‌، ص ۱۷۷، دار الشریف الرضی للنشر، قم، ۱۴۰۶ ق.‌



۱. انفال (۸)، آیه ۳۳.    
۲. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج ۸، ص ۴۵۳، انتشارات ناصر خسرو، تهران، ۱۳۷۲ ش.
۳. فتح (۴۸)، آیه ۲۵.    
۴. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج ۲، ص ۲۷۶، دار الکتب الإسلامیة، تهران، ۱۳۶۵ ش.    
۵. ابن بابویه، محمد بن علی، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال‌، ص ۱۷۷، دار الشریف الرضی للنشر، قم، ۱۴۰۶ ق.‌



پایگاه اسلام کوئیست.    


رده‌های این صفحه : اخلاق اسلامی | رذائل اخلاقی | گناه




جعبه ابزار