• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

شدت برخورد امام مهدی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه: امام باقر (علیه‌السّلام)، سنّت، توبه، قیام، جزیه، سعادت.

پرسش:امام مهدی (علیه‌السّلام) در قیام خود با چه گروه‌هایی به شدّت برخورد می‌کند؟

پاسخ: امام مهدی (علیه‌السّلام) در قیام خود با سه گروه، قاطعانه برخورد می‌کند: اولین آنها مستکبران و فتنه‌گران و مدعیان دروغین مهدویت و محبت ائمه (علیهم‌السلام) بودن دارند بشدت برخورد می‌کنند.



امام مهدی (علیه‌السّلام) در قیام خود با سه گروه، قاطعانه برخورد می‌کند:

۱.۱ - مستکبران

امام باقر (علیه‌السّلام) می‌فرماید:
چهار سنّت از چهار پیامبر در صاحب این امر (قیام) است: سنّتی از موسی (علیه‌السّلام)، سنّتی از عیسی (علیه‌السّلام)، سنّتی از یوسف (علیه‌السّلام)، سنّتی از محمّد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم). از موسی، بیمناکی و مراقبت [همیشگی در برابر دشمن]، از یوسف، در بند [ناشناخته] بودن، از عیسی، این‌که گفته می‌شود: مرده است، در حالی که نمرده است، و از محمّد، شمشیر [و قیام مسلّحانه].

۱.۱.۱ - راه نجات

در حدیثی طولانی آمده است که امام باقر (علیه‌السّلام) فرمود:
هر کس توبه کند، خداوند به او روی می‌آورد و هر کس ظاهرسازی و دورویی کند، خدا او را [از رحمتش] دور می‌کند و هر کس آشکارا مخالفت کند، خداوند، خونش را می‌ریزد.... سوگند به آن که جانم به دست اوست، آنها را سر می‌برد، همان‌گونه که قصّاب، گوسفندش را سر می‌برد (و با دستش به گلویش اشاره نمود).
امام باقر (علیه‌السّلام) سپس در جواب راوی که گفت: «آنان می‌گویند: هنگامی که قیام کند، کارها برایش درست می‌شود و به‌اندازه پیمانه حجامتی هم خون نمی‌ریزد»، فرمود:
سوگند به آن که جانم به دست اوست، هرگز چنین نیست، تا ما و شما عرقمان در آید (به پیشانی‌اش اشاره کرد) و خونمان ریخته شود.

۱.۱.۲ - جزای شورش‌گران

همچنین در حدیثی دیگر، امام باقر (علیه‌السّلام) می‌فرماید:
صاحب این امر (قیام)، جزیه نمی‌پذیرد.... به خدا سوگند، می‌جنگند تا خدا یگانه شمرده شود و چیزی را همتای او نگیرند و تا آن‌جا که پیرزن ناتوان، آهنگ رفتن از شرق به غرب می‌کند و کسی او را باز نمی‌دارد و خداوند، بذرهای [نهفته در] زمین را بیرون می‌آورد و بارانِ آسمان را فرو می‌فرستد و مردم، مالیاتی را که بر عهده‌شان است، به مهدی (علیه‌السّلام) می‌دهند و خدا بر شیعیان ما گشایش می‌دهد، چندان که اگر سعادت الهی آنان را در نیابد، طغیان می‌کنند و در همان حال که صاحب این امر، برخی حکم‌ها را صادر می‌کند و سخن از برخی سنّت‌ها می‌گوید، گروهی از مسجد [و پایگاه دینی] خروج می‌کنند و قصد شوریدن بر او دارند که او به یارانش می‌فرماید: «بروید و در بازارچه خرمافروشان «بازارچه خرمافروشان، جایی نزدیک به مسجد کوفه است.» به آنها برسید». آنان نیز می‌روند و شورشیان را به بند کشیده، نزد ایشان می‌آورند تا فرمان کشتن آنها را بدهد و این، آخرین گروه شورشگر است که بر قائم خاندان محمّد خروج می‌کند.

۱.۲ - مدّعیان دروغین تشیع

امام صادق (علیه‌السّلام) می‌فرماید:
اگر قائمِ ما قیام کند، از دروغگویان شیعه آغاز می‌کند و آنها را می‌کشد.
امام صادق (علیه‌السّلام) فرمود:
زمین باقی نمی‌ماند، جز آن‌که عالِمی از ما در آن هست که حق را از باطل باز می‌شناسد.
تقیه بِدان جهت وضع شد که خون، حفظ شود. پس چون تقیه به خونریزی بینجامد، دیگر روا نیست، و به خدا سوگند، اگر دعوت می‌شدید تا ما را یاری دهید، می‌گفتید: «ما کاری نمی‌کنیم. ما تقیه می‌کنیم» و تقیه از پدران و مادرانتان برایتان محبوب تر بود و اگر قائم قیام کند، به درخواست یاری از شما نیاز ندارد و حدّ الهی را بر بسیاری از منافقان شما جاری می‌کند.

۱.۳ - فتنه‌گران

از امام باقر (علیه‌السّلام) نقل شده است که در بیان معنای این سخن خداوند: «'''''' وَقَاتِلُوهُمْ حَتَّى لاَ تَكُونَ فِتْنَةٌ وَيَكُونَ الدِّينُ كُلُّهُ لِلّه فَإِنِ انتَهَوْاْ فَإِنَّ اللّهَ بِمَا يَعْمَلُونَ بَصِيرٌ؛ با آنان بجنگید تا فتنه‌ای نماند و دین، جملگی از آنِ خداوند باشد» فرمود:
تاویل این آیه، هنوز نیامده است. پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) اجازه [ی نجنگیدن] به یارانش داد؛ زیرا خود و آنها به آن نیاز داشتند و اگر تاویل آن فرا رسیده بود، از آنها نمی‌پذیرفت [که نجنگند]؛ امّا آنان (دشمنان خون‌خوار مهدی (علیه‌السّلام)) کشته می‌شوند تا خداوند، یکتا شمرده شود و شرکی در میان نباشد.
امام علی (علیه‌السّلام) می‌فرماید:
خداوند، گره فتنه‌ها را با مردی از ما می‌گشاید که فتنه‌گران را خوار می‌دارد و جز با زبان شمشیر با آنان سخن نمی‌گوید. شمشیر را هشت ماه بر دوشش می‌نهد و آنان را می‌کشد، تا آن‌جا که می‌گویند: به خدا سوگند، این از فرزندان فاطمه نیست. اگر از فرزندان او بود، به ما رحم می‌کرد! خداوند، او را بر ضدّ عبّاسیان و امویان بر می‌انگیزد،
[۹] ر.ک: محمدی ری‌شهری، محمد، دانش‌نامه امام مهدی (علیه‌السلام) بر پایه قرآن و، حدیث و تاریخ، ج۹، ص۷۹-۹۱.
[۱۰] باقری‌زاده اشعری، محمد، از امام مهدی (علیه‌السّلام) بیشتر بدانیم، ص۱۲۵-۱۲۷.




۱. صدوق، محمد بن علی، کمال الدین، ص۳۲۶، ح ۶.    
۲. نعمانی، محمد بن ابراهیم، الغیبة، ص۲۸۳، ح ۱.    
۳. عیاشی سمرقندی، محمد بن مسعود، تفسیر العیاشی، ج۲، ص۵۶-۶۱، ح ۴۹.    
۴. طوسی، محمد بن حسن، رجال الکشّی، ج۲، ص۵۸۹، ح ۵۳۳.    
۵. طوسی، محمد بن حسن، تهذیب الاحکام، ج۶، ص۱۷۲، ح ۳۳۵.    
۶. انفال/سوره۸، آیه۳۹.    
۷. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۸، ص۲۰۱، ح ۲۴۳.    
۸. خزاعی مروزی، نعیم بن حماد، الفتن، ج۱، ص۲۱۶.    
۹. ر.ک: محمدی ری‌شهری، محمد، دانش‌نامه امام مهدی (علیه‌السلام) بر پایه قرآن و، حدیث و تاریخ، ج۹، ص۷۹-۹۱.
۱۰. باقری‌زاده اشعری، محمد، از امام مهدی (علیه‌السّلام) بیشتر بدانیم، ص۱۲۵-۱۲۷.



حدیث‌نت، برگرفته از مقاله «شدت برخورد امام مهدی» تاریخ بازیابی ۱۳۹۷/۱۲/۱۹.    


رده‌های این صفحه : قیام امام مهدی




جعبه ابزار