• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

رابطه عرفان و شناخت نفس

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه: معرفت نفس، عرفان اسلامی، شناخت خود.

پرسش: رابطه‌ی عرفان و شناخت نفس چیست؟

پاسخ: عرفان به دو شاخه نظری و عملی تقسیم می شود. مباحث هر دو شاخه با شناخت نفس ارتباط تنگاتنگ دارند.




در عرفان نظری عارف به تفسیر هستی می پردازد؛ درباره خدا و جهان و انسان بحث و تصور خود را از هریک از آن ها ارائه می دهد در واقع عرفان نظری پایه های علمی و نظری عرفان عملی را مورد بحث و بررسی خود قرار می دهد.
به عبارتی وقتی عرفان نظری ابعاد وجود انسان و جهان را تحلیل کرد و به یقین، حقیقت رستگاری انسان را درک کرد، عرفان عملی می گوید باید بر طبق چنین چیزی عمل کرد؛ اگر واقع آن گونه است باید به همان نحو که عرفان نظری آدرس داده است حرکت کرد و پیش رفت و عمل خود را سامان داد.
در هر صورت از یک سو در تعریف عرفان نظری گفته اند:«عرفان عبارت است از علم به حضرت حق سبحان از حیث اسما و صفات و مظاهرش و علم به احوال معاد و به حقایق عالم و چگونگی بازگشت آن حقایق به حقیقت واحدی که همان ذات احدی حق تعالی است.
[۲] قیصری، داود، رساله توحید و نبوت و ولایت، فصل اول.
[۳] سهروردی، شهاب الدین، عوارف المعارف، ترجمه عبدالمؤمن اصفهانی، باب پنجم.
[۴] یثربی، یحیی، عرفان نظری بخش دوم، فصل اول.
[۵] یثربی، یحیی، عرفان عملی در اسلام، ص ۱۹ -۲۰.

و از سوی دیگر در تعریف نفس گفته اند:«نفس، جوهری است بسیط و روحانی و زنده به ذات و دانا است به قوت و فاعل به طبع و او صورتی است از صورت های عقل فعّال
[۶] قبادیانی، ناصر خسرو، جامع الحکمتین، ص۸۹، به نقل از دکتر سید جعفر سجادی، فرهنگ اسلامی، ج۴، ص۴۶۹ - ۴۷۰.

حقیقت انسان (نفس) لطیفه ربانی است؛ که جنبه جسمانی و روحانی وی نیز همگی از مظاهر و جلوه های آن حقیقت‌اند.
[۷] یثربی، یحیی، عرفان عملی در اسلام، ص ۱۲۸ - ۱۲۹.
[۸] یثربی، یحیی، عرفان نظری، ص۲۶۹.
نفس کاملترین مظهر حق است و پیامبر اکرم صلی الله علیه واله وسلم فرمود: « من عرف نفسه فقد عرف ربّه؛
[۹] قمی، عباس، سفینة البحار، ج۲، ماده نفس.
هر که خود را شناخت خدای خود را شناخت.» در این حدیث عرفان زاییده شناخت نفس دانسته شده است. پس با این بیان ارتباط شناخت نفس با عرفان نظری روشن شده است.


عرفان عملی عبارت از آن قسمت از عرفان است که به توضیح روابط و وظایف انسان با خود او و با جهان و با خدا می پردازد. عرفان عملی بیان می دارد که سالک برای این که عملاً و حقیقتاً به قلّه منیع انسانیت یعنی توحید برسد باید حرکت را از کجا آغاز کند و چه منازلی و مراحلی را به ترتیب طی کند و در منازل بین راه چه احوالی برای روح و نفس او رخ می دهد، در عرفان عملی سخن از آغاز، منازل، مراحل و مقصدی است که به ترتیب سالک باید طی کند تا به سر منزل نهائی برسد، عرفا بر این اعتقادند که رسیدن به منزلی بدون گذر از منزل و مرحله قبل امکان پذیر نیست یعنی بین مقامات و منازل عرفانی رابطه علی و معلولی برقرار است که رسیدن به هرکدام بدون طی منزل قبلی محال است.
بدیهی است که آگاهی از این شرایط و ترتب ظریف و دقیق، منوط به شناخت دقیق از نفس است لذا بحث «علم النفس» که در کتاب های فلسفی و عرفانی به آن پرداخته شده است قسمت وسیعی از فلسفه و عرفان اسلامی را به خود اختصاص داده است
[۱۱] مطهری، مرتضی، عرفان حافظ، ص۱۲ - ۱۳.

عرفا در این خصوص می گویند:روح و نفس آدمی مانند یک گیاهی است که رشد و نمو آن دارای برنامه خاصی است که باید مرحله به مرحله آن را به پیش برد تا به کمال مطلوب خود برسد و همین مطلب که در عرفان عملی عملاً نفس را رشد می دهند در عرفان نظری درست این حالت نفس را تحلیل می کنند که نفس آدمی مانند هر موجودی دیگر از نظم و قانون خاصی تبعیت می کند؛ گاه راغب می شود گاه ملول و سرخورده و گاه طاغی و عاصی. باید آن را خوب شناخت و درست با آن برخورد نمود، درست مانند اسب چموشی که باید آن را رام و اهلی کرد.
و به همین جهت در بعضی از تعاریف عارف آمده است: «صوفی (عارف) آن باشد که دایم سعی کند در تزکیه نفس و تصفیه دل و تجلیه ی روح.»
[۱۲] سهروردی، عوارف المعارف، ترجمه عبدالمؤمن اصفهانی، باب پنجم.

پس از تعریف عرفان عملی به: معرفت طریق سلوک و مجاهده برای رهاساختن نفس از تنگناها و قید و بند جزئیت و پیوستن به مبدأ خویش و اتصاف به نعت اطلاق و کلیت»
[۱۳] قیصری، داود، رساله توحید و نبوت و ولایت، فصل اول.
[۱۴] سهروردی، شهاب الدین، عوارف المعارف، ترجمه عبدالمؤمن اصفهانی، باب پنجم.
[۱۵] یثربی، سید یحیی، عرفان نظری بخش دوم، فصل اول.
[۱۶] یثربی، یحیی، عرفان عملی در اسلام، ص۱۹- ۲۰.
نیک هویداست که رها ساختن نفس از قید و بند جزئیت و پیوند انسان به مبدأ اعلاء فقط با معرفت نفس ممکن پذیر است.
علی (علیه السلام) می فرماید: «العارف من عرف نفسه فاعتقها و نزّهها عن کلّ ما یبعدّها؛ عارف کسی است که نفس خود را شناخته و از هرچه که آن را (از خدا) دور می کند آزاد و پاکش گردانیده».
پس نفس یکی از مسائل مهم عرفان است و همانگونه که بین یک علم و مسائلش رابطه وجود دارد بین نفس و عرفان رابطه است.


لازم به تذکر است که در عرفان از راه شهود که راه دل است بهره برده می شود و این در حالی است که گفته شده است در اثبات و علم به نفس هم تنها می توان از این روش سود جست.
عرفا و حکمای اسلامی بر این باورند که علم به نفس حضوری بوده و اگر انسان نفس خود را، به علم حضوری شهود ننماید هیچ طریق دیگری توان اثبات و شناخت آن را ندارد.
[۱۸] جوادی آملی، عبد الله، شناخت شناسی در قرآن، ص۳۰۸ - ۳۰۹.
شیخ شهاب الدین سهروردی در کتاب حکمت الاشراق دو برهان بر حضوری بودن معرفت نفس و استحاله شناخت آن از طریق دانش های حصولی اقامه کرده
[۱۹] جوادی آملی، جوادی آملی، عبد الله، شناخت شناسی در قرآن، ص۳۱۰.
که نتیجه آن دو برهان این است که آدمی نفس خود را نه تنها از طریق افعال و آثار آن بلکه از طریق هیچ مفهومی از مفاهیم ذهنی دیگر نمی تواند شناسایی کند بلکه هستی هر فرد و شئونات مربوط به آن حقیقتی است که تنها با شهود عرفانی قابل شناسایی است.
[۲۰] جوادی آملی، جوادی آملی، عبد الله، شناخت شناسی در قرآن، ص۳۱۲.
چه این که آثار خارجی نفس و رفتار آدمی که روان شناسی امروز بر آن تکیه دارد فقط برخی از آثار و کنش های روح و نفس در مقابل افعال و آثار خارجی شناخته می شود اما ماهیت و حقیقت روح و نفس فقط با کشف عرفانی قابل شناسایی می باشد.
[۲۱] شرقاوی، محمد، فراسوی روان شناسی اسلامی یا اخلاق و بهداشت روانی در اسلام، ترجمه دکتر سید محمد باقر حجتی، ص۵۱.
به همین خاطر برخی از روان شناسان معاصر بر این باورند که روان شناسی معاصر در واقع علم «رفتار شناسی» است و به شناخت روح و روان کاری ندارد.
[۲۲] عظیمی، دکتر سیروس، روان شناسی عمومی، ص۱.

[۲۳] نجاتی، دکتر محمد عثمان، قرآن و روان شناسی، ترجمه عباس عرب، ص۲۳ - ۲۴.



دروس معرفت نفس، آیت الله حسن زاده آملی، ص۵۲۹-۵۳۱ و ۶۰۳.


۱. مطهری، مرتضی، آشنایی با علوم اسلامی (کلام عرفان حکمت عملی) ج۲، ص۸۹.    
۲. قیصری، داود، رساله توحید و نبوت و ولایت، فصل اول.
۳. سهروردی، شهاب الدین، عوارف المعارف، ترجمه عبدالمؤمن اصفهانی، باب پنجم.
۴. یثربی، یحیی، عرفان نظری بخش دوم، فصل اول.
۵. یثربی، یحیی، عرفان عملی در اسلام، ص ۱۹ -۲۰.
۶. قبادیانی، ناصر خسرو، جامع الحکمتین، ص۸۹، به نقل از دکتر سید جعفر سجادی، فرهنگ اسلامی، ج۴، ص۴۶۹ - ۴۷۰.
۷. یثربی، یحیی، عرفان عملی در اسلام، ص ۱۲۸ - ۱۲۹.
۸. یثربی، یحیی، عرفان نظری، ص۲۶۹.
۹. قمی، عباس، سفینة البحار، ج۲، ماده نفس.
۱۰. مطهری، مرتضی، آشنایی با علوم اسلامی (کلام عرفان حکمت عملی)ج۲، ص۸۵ - ۸۷.    
۱۱. مطهری، مرتضی، عرفان حافظ، ص۱۲ - ۱۳.
۱۲. سهروردی، عوارف المعارف، ترجمه عبدالمؤمن اصفهانی، باب پنجم.
۱۳. قیصری، داود، رساله توحید و نبوت و ولایت، فصل اول.
۱۴. سهروردی، شهاب الدین، عوارف المعارف، ترجمه عبدالمؤمن اصفهانی، باب پنجم.
۱۵. یثربی، سید یحیی، عرفان نظری بخش دوم، فصل اول.
۱۶. یثربی، یحیی، عرفان عملی در اسلام، ص۱۹- ۲۰.
۱۷. تمیمی آمدی، عبد الواحد، غررالحکم و دررالکلم، به نقل از حسن زاده آملی، مجموعه مقالات، ص۱۵۴.    
۱۸. جوادی آملی، عبد الله، شناخت شناسی در قرآن، ص۳۰۸ - ۳۰۹.
۱۹. جوادی آملی، جوادی آملی، عبد الله، شناخت شناسی در قرآن، ص۳۱۰.
۲۰. جوادی آملی، جوادی آملی، عبد الله، شناخت شناسی در قرآن، ص۳۱۲.
۲۱. شرقاوی، محمد، فراسوی روان شناسی اسلامی یا اخلاق و بهداشت روانی در اسلام، ترجمه دکتر سید محمد باقر حجتی، ص۵۱.
۲۲. عظیمی، دکتر سیروس، روان شناسی عمومی، ص۱.
۲۳. نجاتی، دکتر محمد عثمان، قرآن و روان شناسی، ترجمه عباس عرب، ص۲۳ - ۲۴.



پایگاه اسلام کوئست، برگرفته از مقاله «رابطه عرفان و شناخت نفس»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۹/۲۰.    






جعبه ابزار