• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

تعبیر کوه به میخ در قرآن

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلید واژه: قرآن کریم ، کوه ، میخ
پرسش: در قرآن كريم از كوه‌ها با عنوان ميخ ياد شده است. منظور از اين تعبير چيست؟
پاسخ:



خداي متعال در قرآن فرمود:
«أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا • وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا
آيا زمين را (براى شما) بسترى نكرديم؟ و كوه‌ ها را ميخ ‌هايى (محكم) نساختيم؟»
سنگيني كوه ها بر زمين، موجب استواري زمين براي ساكنان اش مي باشد.
خداي متعال كوه ها را بر خيمه زمين چون میخ نشانه كرد تا زمينيان بتوانند در کمال آرامش به كار روزانه خود مشغول بوده شب ها آسوده خاطر بخوابند.
هم چون ميخ بودن كوه ها در تعبیر قرآن، فقط يكي از خاصيت هاي کوه است كه با سنگيني و وقار خود، به انسان هاي دشت نشين اين پیام را مي دهد كه در پناهش، هيچ هراسي به دل راه ندهند.

۱.۱ - تفسیر آیه از کلام امام رضا(ع)

از امام رضا سلام الله علیه در باره تفسير آیه شريفه "وَ الْجِبالَ أَوْتاداً" سوال شد كه فرمود:يعنى كوه هاى زمين را مانند ميخ قرار داديم كه زمین به وسيله آن محکم و استوار گردد.
قرآن، جدا از پديده زمین شناسی و علوم مربوط به آن، به وضع فعلي زمين هنگام نزول قرآن اشاره و با تعبيري زيبا، كوه ها را كه خود نشانه عظمت الهی و از آثار زيباي عالم هستي اند، به عنوان نگاه دارنده زمين از تكان ها و زلزله هاي ويران گر معرفي مي كند. البته اگر بخواهيم به نحوه پيدايش كوه ها بنگريم، خود داستان مفصلي دارد كه از ارتباط با بحث دور خواهد شد.

۱.۲ - بیان آیه در تفاسیر

بيان تفاسير در مورد اين آیه در تفاسیر نوشته شده است:

۱.۲.۱ - معاش زندگی اهل زمین

مراد از ميخ بودن كوه‌ ها اين است كه معاش (زندگي) اهل زمين به وسيله اين كوه‌ها و منافعى كه خدا در آن ها به وديعت سپرده تامين مى‌شود، چون اگر كوه ‌ها نبودند، زمين دائما زير پاى اهلش در حال نوسان بود، نه كشت و زرعى مى ‌گذاشت و نه خانه‌ اى!

۱.۲.۲ - پناهگاه مطمئنى براى مهد آسايش انسان

كوه ‌ها علاوه بر اين كه ريشه‌ هاى عظيمى در اعماق زمين دارند، و در آن جا به هم پيوسته ‌اند و هم چون زرهى پوسته زمين را در برابر فشار ناشى از مواد مذاب درونى، و تاثير جاذبه جزر و مد آفرين ماه از بيرون حفظ مى‌كنند، ديوارهاى بلندى در برابر طوفان هاى سخت و سنگين محسوب مى‌شوند، و پناهگاه مطمئنى براى مهد آسايش انسان مى‌سازند كه اگر نبودند، دائما زندگى انسان زير ضربات كوبنده طوفان ها دست خوش ناآرامى بود.
علاوه، در اطراف كره زمين قشر عظيمى از هوا وجود دارد كه بر اثر وجود كوه‌ ها كه به صورت دنده ‌هاى يك چرخ، پنجه در اين قشر عظيم افكنده ‌اند،همراه زمين حركت مى ‌كنند.
دانشمندان معتقد اند، اگر سطح زمين صاف بود، قشر هوا به هنگام حركت زمين روى آن مى‌لغزيد، و طوفان هاى عظيم ايجاد مى‌شد، و هم ممكن بود اين اصطكاك دايمى سطح زمين را داغ و سوزان و غير قابل سكونت كند.


۱. سوره نبأ، آیه ۶ و ۷    
۲. طباطبایی، سید محمد حسین، تفسیرالمیزان، ترجمه موسوی همدانی سید محمد باقر، قم، انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، سال ۱۳۷۴ ه ش، ج‌۲۰، ص ۲۶۱. با اصلاح جزیی عبارت ها    
۳. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه،تهران، انتشارات اسلامیه، چاپ اول، سال ۱۳۷۴ ه ش، ج‌۲۶، ص ۱۷با اصلاح جزیی عبارت ها    



سایت مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی    


رده‌های این صفحه : تفسیر | قرآن شناسی




جعبه ابزار