• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

براء بن عازب

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه: براء بن عازب.
پرسش: براء بن عازب کیست؟ آیا محب اهل بیت علیهم‌السلام است؟ آیا وی امامت حضرت علی ـ علیه‌السلام ـ را قبول کرد؟
پاسخ:



براء بن عازب انصاری (از قبیله اوس) یکی از یاران باوفای پیامبر اسلام ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ است.


براء در اکثر جنگ‌ها ملازم رکاب رسول اکرم ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ بوده است.
وی می‌گوید در چهارده غزوه در خدمت پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله جنگیدم. اولین جنگی که شرکت کرد، غزوه خندق بوده است، در جنگ بدر به جهت کمی سن پیامبر ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ او را همراه چند نفر دیگر از میانه راه برگرداند. می‌گویند فتح ری در سال بیست و چهارم هجری به دست وی واقع شد.
[۱] عالمی دامغانی، محمدعلی، پیغمبر و یاران، ج ۲، ص ۲۲، انتشارات بصیرتی، ۱۳۸۶ ه ق.



براء بن عازب از خواص اصحاب امیرمؤمنان، علی علیه‌السلام است که اکثر اوقات در خدمت آن حضرت بود.


یک روز حضرت علی علیه‌السلام به وی فرمود: این دین را چگونه یافتی؟ عرضه داشت: قبل از آن‌که از شما پی‌روی کنم، مانند یهود بودیم و از دین چیزی نمی‌فهمیدیم و به همین دلیل عبادت را سبک و خوار می‌شمردیم؛ اما از وقتی که از شما تبعیت و پی‌روی می‌کنیم، حقیقت ایمان در دل ما جای‌گزین شد و سنگینی و ارزش عبادت را در خود احساس می‌کنیم.
[۴] عالمی دامغانی، محمدعلی، پیغمبر و یاران، ج ۲، ص ۲۳، انتشارات بصیرتی، ۱۳۸۶ ه ق.



او در جنگ‌های امیرالمؤمنین شرکت داشته است.


براء بن عازب درباره خلافت پس از پیامبر ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ می‌گوید، هنگامی که در جریان نتیجه جلسه سقیفه قرار گرفتم، مثل این‌که دنیا بر سر من خراب شد و دنیا در جلو چشمم تیره گردید؛ در غم و اندوه به سر می‌بردم تا شب فرا رسید، رفتم مسجد، دیدم مقداد، ابوذر، سلمان، حذیفه، عمار یاسر، عبادة بن صامت و زبیر بن عوام در گوشه مسجد اجتماع کردند و در مورد حادثه خلافت گفت‌وگو می‌کنند، به آنها ملحق شدم.
[۶] مجلسی، بحارالانوار، ج ۸، ص ۵۵، مؤسسه الوفاء بیروت، ۱۴۰۴.



در روایات می‌خوانیم: براء بن عازب در ایامی که امام حسین علیه‌السلام کشته شد، در کوفه منزل داشت؛ ولی از یاری امام خودداری کرد، و بعدها تأسف می‌خورد و متأثر بود که چرا امام را یاری نکرد. وی در همان کوفه در ایام مصعب بن زبیر وفات کرد.
به‌هر‌حال روایات مختلفی در مدح و ذم او وارد شده است.


مرحوم سید محسن امین صاحب اعیان الشیعه بعد از بیان زندگی‌نامه ایشان و سخنانی در مدح و ذمشان می‌فرمایند: خلاصه این‌که امر ایشان مشتبه است و سخن صحیح‌تر آن است که ایشان درست‌کار بوده و از سلام ت برخوردار است. و الله اعلم.


۱. عالمی دامغانی، محمدعلی، پیغمبر و یاران، ج ۲، ص ۲۲، انتشارات بصیرتی، ۱۳۸۶ ه ق.
۲. ابن عبدالبر، ابوعمر یوسف (م ۴۳۶)، الاستیعاب فی معرفة الاصحاب، ج ۱، ص ۱۵۵، تحقیق علی‌محمد البجاوی، بیروت، دارالجیل، ط اولی، ۱۴۱۲ / ۱۹۹۲.    
۳. مجلسی، بحارالانوار، ج ۷، ص ۱۹۲، مؤسسه الوفاء بیروت، ۱۴۰۴.    
۴. عالمی دامغانی، محمدعلی، پیغمبر و یاران، ج ۲، ص ۲۳، انتشارات بصیرتی، ۱۳۸۶ ه ق.
۵. ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی (م ۸۵۲)، الاصابة فی تمییز الصحابه، ج ۱، ص ۴۱۱، تحقیق، عادل احمد و علی محمد معوض، بیروت، دارالکتب العلمیه، ط اولی، ۱۴۱۵ / ۱۹۹۵.    
۶. مجلسی، بحارالانوار، ج ۸، ص ۵۵، مؤسسه الوفاء بیروت، ۱۴۰۴.
۷. مجلسی، بحارالانوار، ج ۴۱، ص ۳۱۵، مؤسسه الوفاء بیروت، ۱۴۰۴.    
۸. ابن عبدالبر، ابوعمر یوسف (م ۴۳۶)، الاستیعاب فی معرفة الاصحاب، ج ۱، ص ۱۵۵، تحقیق علی‌محمد البجاوی، بیروت، دارالجیل، ط اولی، ۱۴۱۲ / ۱۹۹۲.    



پایگاه اسلام کوئست.    






جعبه ابزار