• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ارتباط لوح محفوظ با لوح محو و اثبات و عین ثابت

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه: لوح محفوظ، اثبات، عین ثابت، لوح محو و اثبات.

پرسش: جایگاه وجودی «لوح محفوظ» و «لوح محو و اثبات» کجا است و ارتباطشان با «عین ثابت» چیست؟

پاسخ: درک جایگاه وجودی لوح محفوظ و لوح محو و اثبات و بیان ارتباطشان با عین ثابت، مشکل است و به آسانی ممکن نیست اما نقل برخی بزرگان این است که: جایگاه وجودی لوح محفوظ در مرتبه سوم از مراتب هستی جای دارد، در حالی‌که اعیان ثابته در مرتبه اول قرار دارد.
در جای دیگری بیان شده: لوح محو و اثبات در مرتبه چهارم از مراتب هستی قرار دارد، در حالی که لوح محفوظ در مرتبه سوم جای دارد؛ زیرا ظاهراً مرتبه قضا همان مرتبه لوح محفوظ است، چنان‌که مرتبه قدر همان مرتبه لوح محو و اثبات است.



مقصود از لوح محفوظ (ام الکتاب) همان علم ازلی الهی است که مقدّرات در آن ثابت و غیر قابل تغییر است.


مقصود از لوح محو و اثبات، چیزی است که سرنوشت و تقدیر هر چیزی بر آن ثبت شده، لکن هیچ‌کدام از این تقدیرات ثابت نیست، بلکه همۀ آنها جنبۀ اقتضایی دارند.


اعیان ثابته همان صور ماهیات و کثرات تفصیلی است که در تعیّن ثانی، (تعیّن ثانی در مقابل تعیّن اول، مراتب عرفانی و به معنای تحقق صور علمی‌ و تفصیلی در ذات حق تعالی است.) معلوم حق قرار می‌گیرند. به بیان دیگر، صور علمی‌حق در تعیّن ثانی را که به نحو معلومات تفصیلی‌اند و در واقع چیزی جز همان ماهیات نیستند، اعیان ثابته می‌نامند. پس اعیان ثابته همه اموری است که با اسامی‌ماهوی از آنها یاد می‌کنیم؛ مانند عقل اول، نفس کلی، فلک، فرشته، انسان، اسب، سنگ و.... حق تعالی به این امور علم پیشین دارد و ایجاد آنها نیز به واسطه همین علم پیشین است».
[۱] یزدان پناه، یدالله، مبانی و اصول عرفان نظری، ص۴۶۳، قم، موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی، ۱۳۸۸ش.
در حقیقت اعیان ثابته صور و مظاهر اسمای الهی‌اند؛ بدین معنا که هر اسمی‌ برای خود، مظهر خاصی دارد و در شکل مظهری پیدا می‌شود. این مظهر همان عین ثابت یا ماهیت خاص مربوط بدان اسم است. به این ترتیب، می‌توان گفت ارتباط اسما با اعیان، ارتباطی از گونه‌ ارتباط ظاهر و مظهر است.


اما این‌که جایگاه وجودی لوح محفوظ و لوح محو و اثبات کجا است و ارتباطشان با عین ثابت چیست؟ باید گفت؛ درک جایگاه وجودی لوح محفوظ و لوح محو و اثبات و بیان ارتباطشان با عین ثابت، مشکل است و به آسانی ممکن نیست؛ از این‌ رو ما در این‌جا به نقل سخن برخی از‌ اندیشمندان در این زمینه و ارائه برخی توضیحات اکتفا می‌کنیم:

۴.۱ - مراتب وجود

در مورد مراتب وجود گفته شده است:
«حضرات کلیه و عوالم اصلیه پنج است. اول، هویت غیب مطلق است که آن حضرت و عالم احدیت ذات، بذاته و عالم اعیان‌ ثابته‌ است. دوم، حضرت و عالم جبروت. سوم، حضرت لوح‌ محفوظ و نفس ناطقه کلیه و عالم امر و عالم ملکوت. چهارم، حضرت عالم ملک. پنجم،عالم انسان کامل».
[۲] حسن زاده آملی، حسن، ممد الهمم در شرح فصوص الحکم، ص۱۸۹، تهران، وزارت ارشاد، چاپ اول، ۱۳۷۸ش.

طبق این بیان جایگاه وجودی لوح محفوظ در مرتبه سوم از مراتب هستی جای دارد، در حالی‌که اعیان ثابته در مرتبه اول قرار دارد.
در جای دیگری بیان شده:
«اهل تحقیق چون اهل نظر قائل به مراتب کلیه و جزئیه وجودند، مراتب کلیه وجود به مشرب اهل تحقیق از قبیل مرتبه احدیت است که مقام جمع جمع یعنی جمع وجودی است که جمیع اسماء و صفات در آن مستهلک است، و مرتبه و احدیت که مقام جمع است، و مرتبه لوح قضا و مرتبه لوح قدر و مرتبه لوح‌ محو و اثبات تا مرتبه انسان کامل مضاهی مرتبه الهیه که در صحف کریمه مشایخ اهل عرفان به احسن وجه مبین است».
[۳] حسن زاده آملی، حسن، انه الحق، ص۵۶، قم، قیام، ۱۳۷۳ش.

بر این اساس لوح محو و اثبات در مرتبه چهارم از مراتب هستی قرار دارد، در حالی که لوح محفوظ در مرتبه سوم جای دارد؛ زیرا ظاهراً مرتبه قضا همان مرتبه لوح محفوظ است، چنان‌که مرتبه قدر همان مرتبه لوح محو و اثبات است. گواه این مطلب، عبارت محقق داماد است.

۴.۱.۱ - نظر محقق داماد

محقق داماد در تبیین لوح و محو و اثبات می‌گوید:
«اساس طرح نظریه لوح محو و اثبات و به تعبیر دیگر بیان وجودی لوح محو و اثبات، روایات نقلی و درایات عقلی است. بزرگان فن حدیث با توجه به کریمه «لِکُلِّ اَجَلٍ کِتابٌ یَمْحُوا اللَّهُ ما یَشاءُ وَ یُثْبِتُ وَ عِنْدَهُ اُمُّ الْکِتابِ»، قائل به وجود دو لوح گردیده‌اند یکی لوح محو و اثبات و دیگری امّ الکتاب؛ لوح محو و اثبات را حاوی امور قدر و ام الکتاب را حاوی قضاء دانسته‌اند و بر همین اساس لوح محو و اثبات را ظرف مقدّرات فرض نموده، و امّ الکتاب را ظرف قضائی کلّ نظام امکانی».
[۴] میر داماد، میر محمد باقر، نبراس الضیاء و تسواء السواء فی شرح باب البداء و اثبات جدوی الدعاء، ص۶۲، قم- تهران، هجرت و میراث مکتوب، چاپ اول، ۱۳۷۴ش.


۴.۲ - نفس کلی فلکی

برخی لوح محفوظ را همان نفس کلی فلکی می‌دانند و در بیان آن می‌گویند: «لوح محفوظ عبارت از نفس کلیه فلکیه است؛ زیرا آنچه در جهان ساری و جاری شود مکتوب و ثابت و مرتسم در نفس کلیه فلکیه است، با لوازم و حرکات و حالات خود. و همان طوری که به واسطه قلم در لوح حسی نقوش حسیه مرتسم می‌شود از عالم عقل صور معلومه و مطبوعه بر وجه کلی در نفوس کلیه فلکیه که قلب عالم‌اند مرتسم می‌شود و از آن جهت لوح محفوظ گویند که صور فائضه بر آن همواره محفوظ و مصون از تغییر و تبدیل است و مستمر است بر نسق واحده. «فهو عبارة عن النفس الکلیة سیما الفلک الاقصی اذ کلما جری الله فی العالم او سیجری مکتوب ثابت فی النفوس الفلکی فانها عالمة بلوازمها»«نفس سما کلیة لوح حفظ ما‌ای نفس انطبعت فی جرم السماء فقدر منها لحظ»
[۶] شیرازی، صدرالدین، حکمت متعالیه (اسفار)، ج۳، ص۹۱.
[۸] سبزواری ، ملا هادی، شرح منظومه، ص۱۷۳.
[۹] سبزواری، ملا هادی، شرح منظومه، ص۸۸.


۴.۳ - جایگاه لوح محو و اثبات

در نظر این گروه جایگاه لوح محو و اثبات، نفوس جزئی فلکی است. در تبیین آن می‌گویند: «نفوس منطبعه فلکی را لوح محو و اثبات نامند که محل ارتسام صور جزئیه موجودات عالم است با اشکال و هیات خاص آنها». «ثم یتنقش فی النفوس المنطبعة الفلکیة صور جزئیه مشخصة باشکالها و هیاتها مقدرة مقارنة لاوقاتها المعینة» «فهذه النفوس هی الواح قدریة فیها المحو و الاثبات و عالمها عالم الخیال الکلی»
[۱۳] شیرازی، صدرالدین،حکمت متعالیه ( اسفار)، ج۲، ص۱۰۰.
[۱۴] شیرازی، صدرالدین،حکمت متعالیه ( اسفار)، ج۳، ص۹۰-۹۱.



۱. یزدان پناه، یدالله، مبانی و اصول عرفان نظری، ص۴۶۳، قم، موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی، ۱۳۸۸ش.
۲. حسن زاده آملی، حسن، ممد الهمم در شرح فصوص الحکم، ص۱۸۹، تهران، وزارت ارشاد، چاپ اول، ۱۳۷۸ش.
۳. حسن زاده آملی، حسن، انه الحق، ص۵۶، قم، قیام، ۱۳۷۳ش.
۴. میر داماد، میر محمد باقر، نبراس الضیاء و تسواء السواء فی شرح باب البداء و اثبات جدوی الدعاء، ص۶۲، قم- تهران، هجرت و میراث مکتوب، چاپ اول، ۱۳۷۴ش.
۵. شیرازی، صدرالدین، حکمت متعالیه (اسفار)، ج۶ ص۲۹۵.    
۶. شیرازی، صدرالدین، حکمت متعالیه (اسفار)، ج۳، ص۹۱.
۷. سجادی، سید جعفر، فرهنگ معارف اسلامی، ج۳، ص۱۶۴۷، تهران، دانشگاه تهران، چاپ سوم، ۱۳۷۳ش.    
۸. سبزواری ، ملا هادی، شرح منظومه، ص۱۷۳.
۹. سبزواری، ملا هادی، شرح منظومه، ص۸۸.
۱۰. سجادی، سید جعفر، فرهنگ معارف اسلامی، ج۳، ص۱۶۴۷.    
۱۱. شیرازی، صدرالدین،حکمت متعالیه ( اسفار)، ج۶، ص۲۹۵.    
۱۲. شیرازی، صدرالدین،حکمت متعالیه ( اسفار)، ج۶ ص۶۲۹۵.    
۱۳. شیرازی، صدرالدین،حکمت متعالیه ( اسفار)، ج۲، ص۱۰۰.
۱۴. شیرازی، صدرالدین،حکمت متعالیه ( اسفار)، ج۳، ص۹۰-۹۱.



پایگاه اسلام کوئست، برگرفته از مقاله «ارتباط لوح محفوظ با لوح محو و اثبات و عین ثابت»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۳/۱۱.    



جعبه ابزار