• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ابن شهاب زهری

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه: ابن شهاب زُهری.
پرسش: ابن شهاب زُهری که بود؟ و چه مذهبی داشت؟
پاسخ: أبوبکر محمد بن مسلم بن عبیدالله بن شهاب، معروف به زُهری از جمله تابعان پیامبر اسلام ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ و جزو علمای عصر خود و سنی مذهب بود. او در عین حالی‌ که از علما و بزرگان اهل سنت بود، روایت‌های مختلفی را از امام سجاد ـ علیه‌السلام ـ نقل کرده است که در برخی منابع روایی شیعی ذکر شده‌اند. این نقل روایات از یک عالم سنی، تنها به جهت بیان این روایات نبوده؛ بلکه نوعی اعتنا به این روایات وجود داشته است؛ ازاین‌رو برخی از علمای شیعی او را جزو محبین و دوست‌داران امام سجاد ـ علیه‌السلام ـ معرفی کرده‌اند و از او به‌عنوان یکی از اصحاب امام زین‌العابدین ـ علیه‌السلام ـ یاد شده است و روایاتی نیز این ادعا را اثبات می‌کند.



أبوبکر محمد بن مسلم بن عبیدالله بن شهاب، معروف به زُهری از مادری به نام عایشه که او نیز از خاندان ابن شهاب بود، به دنیا می‌آید.


زُهری به جهت این‌که برخی از صحابه پیامبر اسلام ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ را درک کرده است؛ از جمله تابعان حساب ‌شده است.


او در مدینه زندگی می‌کرده و در برهه‌ای به شام رفته و در آن‌جا اقامت کرد.


از او به‌عنوان عالم عصر خود یاد شده است، عالمی که روایات بسیاری را در ذهن خود داشته و از بسیاری نقل حدیث می‌کرده و بسیاری نیز از او نقل حدیث می‌کرده‌اند.


بنابر اتفاق شیعه
[۷] فیض کاشانی، محمدمحسن، الوافی، ج ‌۱۱، ص ۴۰ ـ ۴۱، کتابخانه امیرالمؤمنین (ع)، چاپ اول، اصفهان، ۱۴۰۶ق.
او دارای مذهب سنی است. او در عین این‌که از علما و بزرگان اهل سنت بود، روایت‌های مختلفی را از امام سجاد ـ علیه‌السلام ـ و دیگر امامان نقل کرده است که در برخی منابع روایی شیعی ذکر شده‌اند.
[۱۱] کوفی، محمد بن محمد اشعث، الجعفریات (الأشعثیات)، ص ۲۱۴، مکتبة نینوی الحدیثة، تهران، چاپ اول، بی‌تا.



این نقل روایات از یک عالم سنی، تنها به جهت نقل این روایات نبوده؛ بلکه نوعی اعتنا به این روایات وجود داشته است؛ ازاین‌رو برخی از علمای شیعی او را جزو دوست‌داران امام سجاد ـ علیه‌السلام ـ معرفی کرده‌اند،
[۱۳] فیض کاشانی، محمدمحسن، الوافی، ج ‌۱۱، ص ۴۰ ـ ۴۱، کتابخانه امیرالمؤمنین (ع)، چاپ اول، اصفهان، ۱۴۰۶ق.
و از او به‌عنوان یکی از اصحاب امام زین‌العابدین ـ علیه‌السلام ـ و امام صادق ـ علیه‌السلام ـ یاد شده است.

۶.۱ - استناد به یک روایت

به عنوان نمونه در مورد زهری گفته شد: «زهری اگرچه از علما ی اهل سنت است، اما از این روایت (بحث در یک روایت خاص می‌باشد) و روایت‌های دیگر به دست می‌آید که او از دوست‌داران علی بن حسین ـ علیه‌السلام ـ بوده و ایشان را بزرگ می‌داشت».


علاوه بر این نقل قول‌ها و گفتارها، روایاتی نیز وجود دارد که این محبت و احترام را گاه به‌صراحت و گاه به‌صورت ضمنی بیان داشته است:

۷.۱ - روایتی از عِمران بن سُلَیم

عِمران بن سُلَیم نقل می‌کند:زُهری هرگاه از علی بن الحسین ـ علیه‌السلام ـ حدیثی نقل می‌کرد، می‌گفت: زین‌العابدین برایم حدیث فرمود. سفیان بن عیینه به او گفت:برای چه به علی بن الحسین، زین‌العابدین می‌گویی؟ زهری پاسخ داد: برای این‌که از سعید بن مسیب شنیدم که از ابن عباس نقل نمود: رسول خدا ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ فرمود: «هر گاه قیامت بر پا شود، منادی ندا می‌کند: کجاست زین‌العابدین؟ پس گویا من به فرزندم علی بن الحسین بن علی بن ابی‌طالب می‌نگرم و می‌بینم که از بین صفوف گام برمی‌دارد و در جلو حاضر می‌شود».

۷.۲ - روایتی از سفیان بن عیینه

سفیان بن عیینه می‌گوید:به زهری گفته شد: چه کسی در دنیا زاهدترین مردم است؟ او پاسخ داد: علی بن الحسین علیه‌السلام؛ زیرا در وقتی که بین آن‌ حضرت و محمد بن حنفیه راجع به صدقات امیرالمؤمنین علی ـ علیه‌السلام ـود. راوی گفت:این پیشنهاد را من زمانی به امام نمودم که هم حضرت و هم ولید در مکه بودند، باری امام به من فرمودند:وای بر تو، آیا در حرم خدا از غیر خدای ـ عزوجل ـ چیزی بخواهم؟ من خوش ندارم که از خالق دنیا، دنیا را بخواهم، چه رسد به آن‌که آن‌ را از مخلوقی مثل خود بخواهم. زهری می‌گوید: خداوند متعال هیبت و رعبی از آن‌ حضرت در دل ولید انداخت که به نفع امام و بر ضرر محمد بن حنفیه حکم نمود».


اما در مورد روایاتی که از زهری نقل شده است، باید گفت: از آن‌جا که برخی از کتاب‌های موثق شیعه از او روایت نقل کرده‌اند، البته باید توجه داشت که صاحبان این کتاب‌ها تلاش کرده‌اند تنها از راویان موثق نقل روایت کنند؛ بنابراین وجود نام ابن شهاب در بسیاری از روایات ـ که ذکرش گذشت ـ و همچنین علما ی علم رجال نیز از او به بدی یاد نکرده‌اند؛ بلکه او را محب اهل بیت ـ علیهم‌السلام ـ دانسته‌اند؛ می‌توان روایات او را معتبر دانست و اگر روایاتش از جهت متن و محتوا مخالف قرآن و روایات معتبر دیگر نباشد، می‌توان آنها را پذیرفت.


ابن شهاب زُهری در سال ۱۲۴ هجری از دنیا رفت،
[۱۸] ذهبی، شمس‌الدین محمد بن احمد، تاریخ ‌الإسلام، تحقیق:تدمری، عمر عبدالسلام، ج ‌۸، ص ۱۱، دارالکتاب العربی، بیروت، چاپ دوم، ۱۴۱۳ق.
و در شام دفن شد.


۱. تمیمی سمعانی، أبوسعید عبدالکریم بن محمد، الأنساب، تحقیق:المعلمی الیمانی، عبدالرحمن بن یحیی، ج ۶، ص ۳۵۰، مجلس دائرة المعارف العثمانی،‌ حیدرآباد، بی‌تا.    
۲. ابن سعد کاتب واقدی، محمد بن سعد‌، الطبقات الکبری‌، تحقیق:عطا، محمد عبدالقادر، ج ‌۵، ص ۳۴۸، دارالکتب العلمیة، بیروت، چاپ اول، ۱۴۱۰ق.    
۳. ابن کثیر دمشقی‌، البدایة و النهایة، ج ‌۹، ص ۳۴۰، دارالفکر، بیروت، ۱۴۰۷ق.    
۴. الزُهْری تمیمی سمعانی، أبوسعید عبدالکریم بن محمد، الأنساب، تحقیق:المعلمی الیمانی، عبدالرحمن بن یحیی، ج ۶، ص ۳۵۰، مجلس دائرة المعارف العثمانی،‌ حیدرآباد، بی‌تا.    
۵. سبحانی تبریزی، جعفر، موسوعة طبقات الفقهاء، ج ‌۱، ص۵۲۳ و ۵۲۴، مؤسسه امام صادق (ع)،چاپ اول، قم، ۱۴۱۸ق.    
۶. الزُهْری تمیمی سمعانی، أبوسعید عبدالکریم بن محمد، الأنساب، تحقیق:المعلمی الیمانی، عبدالرحمن بن یحیی، ج ۶، ص ۳۵۰، مجلس دائرة المعارف العثمانی،‌ حیدرآباد، بی‌تا.    
۷. فیض کاشانی، محمدمحسن، الوافی، ج ‌۱۱، ص ۴۰ ـ ۴۱، کتابخانه امیرالمؤمنین (ع)، چاپ اول، اصفهان، ۱۴۰۶ق.
۸. حلی، حسن بن علی بن داود، رجال ابن داود، ص ۱۸۸.    
۹. سبحانی تبریزی، جعفر، موسوعة طبقات الفقهاء، ج ‌۱، ص ۵۲۴، مؤسسه امام صادق (ع)،چاپ اول، قم، ۱۴۱۸ق.    
۱۰. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق و مصحح:غفاری، علی‌اکبر، آخوندی، ج ۲، ص ۱۳۰، دارالکتب الإسلامیة، تهران، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق.    
۱۱. کوفی، محمد بن محمد اشعث، الجعفریات (الأشعثیات)، ص ۲۱۴، مکتبة نینوی الحدیثة، تهران، چاپ اول، بی‌تا.
۱۲. شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، محقق و مصحح:موسوی خرسانی، حسن، ج ۴، ص ۱۶۴، دارالکتب الإسلامیة، تهران، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق.    
۱۳. فیض کاشانی، محمدمحسن، الوافی، ج ‌۱۱، ص ۴۰ ـ ۴۱، کتابخانه امیرالمؤمنین (ع)، چاپ اول، اصفهان، ۱۴۰۶ق.
۱۴. سبحانی تبریزی، جعفر، موسوعة طبقات الفقهاء، ج ‌۱، ص ۵۲۵، مؤسسه امام صادق (ع)، چاپ اول، قم، ۱۴۱۸ق.    
۱۵. موسوی خویی، سید ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج ‌۱۶، ص ۱۸۲ ؟؟؟، مرکز نشر آثار شیعه، قم، ۱۴۱۰ق.    
۱۶. شیخ صدوق، علل الشرائع، ج ۱، ص ۲۳۰، کتاب‌فروشی داوری، قم، چاپ اول، ۱۳۸۵ش.    
۱۷. مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج ۴۶، ص ۶۳، داراحیاء التراث العربی، بیروت، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق.    
۱۸. ذهبی، شمس‌الدین محمد بن احمد، تاریخ ‌الإسلام، تحقیق:تدمری، عمر عبدالسلام، ج ‌۸، ص ۱۱، دارالکتاب العربی، بیروت، چاپ دوم، ۱۴۱۳ق.
۱۹. تمیمی سمعانی، أبوسعید عبدالکریم بن محمد، الأنساب، تحقیق:المعلمی الیمانی، عبدالرحمن بن یحیی، ج ۶، ص ۳۵۰، مجلس دائرة المعارف العثمانی،‌ حیدرآباد، بی‌تا.    



پایگاه اسلام کوئست.    


رده‌های این صفحه : تابعین | رجال




جعبه ابزار